10 เล่มนิยายที่คล้ายกับ สลับแค้นแสนเถื่อน นิยาย

สารบัญ

1. แรงเสน่หาของอดีตภรรยา

2. เธอคือลมหายใจของฉัน

3. โซ่เสน่หากามเทพ

4. บำเรอรักคุณหมอมาเฟีย NC18

5. ขอโอกาสอีกครั้ง

6. มาเฟีย เมียอุ้มบุญ

7. สวยเก่งอย่างฉันไม่ง้อคุณหรอก

8. Bad Love ของหวงคาสโนว่า

9. แสนร้าย แสนรัก

10. ก็เด็กมันร้าย

---

1. แรงเสน่หาของอดีตภรรยา

ผู้เขียน: วีณา กางมุ้งคอย

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 สุดที่รัก

ในห้องนอนที่ใหญ่กว้าง มีเสียงโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียงที่ประณีต ดังอย่างไม่ยอมหยุด ทำให้ นรีรัตน์ ทวีศักด์สกุล รำคาญจนทนไม่ได้

เธอพยายามคว้าผ้าปูที่นอนที่ทับอยู่ใต้ร่าง ขณะที่เธอตะคอกชายที่อยู่ข้างเธอ “ชยุด คุณ–” ก่อนที่เธอจะพูดจบ ชายคนนั้นก็ทำให้เธอครางด้วยความอิ่มเอม

เธอยังไม่ทันได้พูดจบเลย ผู้ชายคนนั้นก็ทำให้เสียงโทษของเธอกลายเป็นการหายใจหืด ๆ แทน

ร่างของเธออ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งลนไฟ เมื่ออยู่ภายใต้ร่างของเขา

ชายคนนั้นค่อย ๆ เขยิบตัวออกจากร่างของนรีรัตน์ เขาบิดขี้เกียจก่อนยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ข้างโต๊ะ

“ที่รัก เดี๋ยวพี่ลงมาหาจ้ะ “ตัวเองรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นแล้วใช่มั้ยจ้ะ” เขาชงักไปชั่วครู่ก่อนผงกศีรษะ “งั้นพี่ขออาบน้ำแต่งตัวก่อนค่อยลงไปนะ รักนะ”

ผู้ชายที่อยู่ข้างเธอสูงชะลูด ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ มัดกล้ามของเขาช่างยั่วยวนและเซ็กซี่ โดยเฉพาะตอนที่เหงื่อไหลลู่ไปตามผิวอันเงางามของเขา ดวงตาของเขานั้นดูแสนจะอบอุ่นและเป็นมิตร เต็มไปด้วยความเสน่ห์และความเอาใจใส่

แต่นรีรัตน์รู้ดีว่า ความรู้สึกนั้นเขาไม่ได้จะมอบให้เธอ

ความอ่อนโยนของเขา มีคนๆ เดียวเท่านั้นที่ได้จับจองเป็นเจ้าของ

เมื่อได้ยินเสียงอันนุ่มนวล เธอถึงกับชะงักไปชั่วขณะ

นรีรัตน์หยิบผ้าห่มที่ร่วงลงบนพื้นขึ้นมาห่อตัวอย่างเย็นชาขณะที่ชยุดก้าวเท้าไปอาบน้ำ

ประตูห้องน้ำเปิดอยู่ และส่งเสียงน้ำ“หัวๆ” ออกมา

เธอกวาดสายตามองไปรอบห้อง ของตกแต่งทุกชิ้นนำเข้ามาจากประเทศ D เฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ เป็นของหรูทั้งนั้น

นี่เป็นห้องนอนห้องหนึ่งของวิลล่าตระกูลเกียรติโรจนปรีชา แต่สำหรับนรีรัตน์แล้วมันไม่ต่างไปจากพวกโรงแรมห้าดาวที่เธอเคยพักเลยแม้แต่น้อย

2. เธอคือลมหายใจของฉัน

ผู้เขียน: ณัฏฐินี แก้วมณีงาม

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 หนังสือข้อตกลงการหย่า

“ลุงโจว๋คะ นี่ค่ะ หนังสือข้อตกลงการหย่า ฉันเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้วค่ะ รบกวนลุงโจว๋ เอาให้โฮว่หลิงเฉินด้วยนะคะ”

เป็นเรื่องไม่ง่ายเลยที่เหนียนหย่าเสวียน จะตัดสินใจเซ็นชื่อลงในหนังสือข้อตกลงการหย่า ก่อนจะนำมาให้อี้จูน พ่อบ้านประจำตระกูล

อี้จูนอ่านเอกสารดูคร่าว ๆ แต่อ่านได้เพียงแค่สองสามคำก็ถึงกับถอนหายใจออกมา “เฮ้อ หย่าเสวียน！ ทำไมคุณถึงได้ซื่อขนาดนี้นะ？ ผมเข้าใจ ถ้าคุณต้องการหย่ากับคุณชาย เพราะตลอดระยะเวลาสามปีมานี้คุณก็ไม่เคยเจอคุณชายเลยสักครั้ง แต่ทำไมคุณถึงเลือกที่จะไปตัวเปล่า ไม่เรียกร้องอะไรเลยล่ะ？”

หย่าเสวียนเป็นเพียงนักศึกษามหาวิทยาลัยเท่านั้น พ่อของเธอเสียชีวิตในขณะที่เธอไม่รู้ว่าแม่ของเธอเป็นใคร อี้จูนคิดว่า การที่เธอตัดสินใจหย่า เป็นการตัดสินใจที่ผิด แล้วนี้เธอยังเลือกที่จะไม่เรียกร้องอะไรเลย

หย่าเสวียนเกาหัวอย่างเขิน ๆ อี้จูนดูแลเธอเหมือนเป็นลูกสาวแท้ ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องปิดบังอะไรเขา “ฉัน... ฉันอยากลาออกจากมหาวิทยาลัยค่ะ” เธอพูดตะกุกตะกัก

“อะไรนะ？ หย่าเสวียน ทำไมจู่ ๆ ถึงอยากลาออกล่ะ？ มีอะไรรึป่าว？ หรือว่ามีอะไรที่ทำให้เธอลำบากใจ ？” อี้จูนเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ！ ลุงโจว๋คิดมากไปได้ ลุงก็รู้อยู่แล้วว่า ฉัน...ไม่ชอบเรียนหนังสือ ฉันแค่ไม่อยากเสียเวลาก็เท่านั้น” เธออธิบาย

แท้ที่จริงแล้ว การลาออกจากมหาวิทยาลัยนั้นเป็นแค่ข้ออ้างที่เธอกุขึ้นมาเท่านั้น เหตุผลที่แท้จริง มีแต่เธอเท่านั้นที่รู้

เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ความคิดหลายอย่างแล่นเข้ามาในหัวของเธอ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดอายุยี่สิบเอ็ดปีของเธอ และยังเป็นวันครบรอบวันแต่งงานปีที่สามของเธออีกด้วย

เธออายุเพียงแค่ยี่สิบเอ็ดปี ถือว่ายังเด็ก เธอไม่อยากเสียเวลา ไปกับการแต่งงานเพียงแค่ในนามอีกต่อไป

เธอไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้าสามีของเธอ เพราะงั้นเธอก็ไม่ได้รู้สึกอาลัยอาวรณ์อะไร ตอนแรกที่เธอตัดสินใจแต่งงาน เป็นเพราะความประสงค์ของพ่อเท่านั้น

3. โซ่เสน่หากามเทพ

ผู้เขียน: มณีมายา/แอล/รมตี

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ประธานบริษัทคนใหม่

ภายในโรงแรมหรู ระดับห้าดาวแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ คลาคล่ำไปด้วยสื่อมวลชนคับคั่ง เหล่าคนดังไฮโซและนักธุรกิจแถวหน้าของเมืองไทยที่ต่างตบเท้ากันมาร่วมงานประกวดการออกแบบเครื่องประดับ เพื่อเฟ้นหาดีไซเนอร์มาประดับวงการพร้อมทั้งเซ็นสัญญาร่วมงานกับบริษัทเพชรยักษ์ใหญ่ของเมืองไทยอย่างบริษัท Grey&M Jewelry จำกัด(มหาชน)

โดยการจัดงานครั้งนี้ เกิดขึ้นภายใต้แนวคิดของประธานบริษัทคนใหม่อย่าง คาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล ผู้บริหารหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปี ที่เพิ่งจะมารับตำแหน่งได้ไม่นาน ด้วยความที่เป็นคนตั้งใจทำงาน เก่ง ไฟแรง จึงอยากได้ดีไซเนอร์เป็นคนรุ่นใหม่ และไฟแรงพอๆ กันมาร่วมงานด้วย เพื่อจะได้มีไอเดียร์แปลกๆ ไม่ซ้ำใครในการตีตลาดอัญมณีเมืองไทย สู่ระดับเอเชีย ไปจนถึงระดับโลก และการประกวดก็ได้ค้นพบเพชรเม็ดงามสิบคนสุดท้าย เพื่อที่จะขึ้นโชว์ผลงานจริงในค่ำคืนนี้ โดยการสวมใส่ของนางแบบแถวหน้าของเมืองไทย

เวียงพิงค์ ขวัญคำ สาวน้อยเมืองเชียงใหม่ หนึ่งในผู้เข้าร่วมการแข่งขันและเข้ารอบสิบคนสุดท้าย จากการคัดเลือกกว่าหนึ่งร้อยคนผ่านผลงานการวาดภาพในรอบแรก หญิงสาวอายุยี่สิบเอ็ดปีและเพิ่งจะคว้าปริญญาหมาดๆ ทางด้านการออกแบบอัญมณีโดยเฉพาะ และหวังว่าเรียนจบจะได้ทำงานในบริษัทอัญมณีที่ไหนสักแห่ง แต่แล้วอยู่ๆ โอกาสทองก็มาถึง เมื่อมีการจัดการประกวดเฟ้นหาดีไซเนอร์รุ่นใหม่ ของบริษัท Grey&M Jewelry แต่เธอไม่กล้าสมัครเพราะดูจะเกินเอื้อม แต่สุดท้ายได้รับแรงผลักดันมาจากเพื่อนรักให้สมัครแข่งขัน และก้าวแรกก็เป็นผลสำเร็จนั่นคือเข้ารอบสุดท้าย เพื่อสร้างชิ้นงานและโชว์ในค่ำคืนนี้ แต่เธอไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังความสำเร็จได้มาเพราะอะไร

แต่เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ออกงานใหญ่ระดับเฟิร์สคลาส ทำให้เวียงพิงค์ออกอาการประหม่าไม่น้อย อีกทั้งเรื่องการแต่งตัวที่ไม่เคยแต่งมาก่อน คือการใส่ชุดราตรี แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะชุดที่สวมใส่มาในค่ำคืนนี้ยังหยิบยืมจากเพื่อนรัก เพราะเธอไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อชุดใหม่ แต่ชุดที่สวมใส่ก็เป็นชุดน่ารัก คือราตรีเกาะอกสีฟ้าความยาวประมาณหัวเข่ากับรองเท้าส้นสูงอวดขาขาวๆ แม้จะไม่เคยแต่งแต่มันคือความจำเป็นเพราะถือเป็นการให้เกียรติงานและอาชีพในอนาคตของตัวเอง

“ไม่เห็นต้องประหม่าขนาดนั้นเลยยัยเตี้ย” เมษาซึ่งเป็นเพื่อนรักของเวียงพิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระซิบขณะที่กำลังนั่งรออยู่ในห้องแต่งตัว เพื่อให้ประธานมาเปิดงานเสียก่อน

“ใครจะไม่ประหม่าล่ะ เมย์ลองมาเป็นพิ้งค์ไหมล่ะ ไม่เคยออกงานแบบนี้มาก่อนเลย” เวียงพิงค์ตอบอย่างเครียดๆ

“ใครจะเคยล่ะ แต่มันเป็นการประกวดสู้ๆ สิ ดูผู้แข่งขันคนอื่นไม่เห็นตื่นเต้นอย่างพิ้งค์เลย” เมษาพยายามปลอบใจพร้อมกับบุ้ยหน้าไปทางผู้แข่งขันคนอื่นๆ ซึ่งอยู่ในห้องเดียวกัน

4. บำเรอรักคุณหมอมาเฟีย NC18

ผู้เขียน: Me'JinJin

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 INTRO NC20++

ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงัดผู้คนต่างหลับใหลและตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน แต่กลับมีสองหนุ่มสาวที่กำลังจะเริ่มบรรเลงบทเพลงรักที่เต็มไปด้วยไฟรักที่เร่าร้อน

“ไอ้หมอบ้าเพลิง ไม่เอาแบบนี้นะ” ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเพลิงกัลป์ถอดเข็มขัดออกแล้วเอามามัดมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่น ซึ่งปากเธอบอกว่าไม่ แต่กลับยอมให้เพลิงกัลป์ผูกมันไว้ที่มือทั้งสองข้างของเธอแต่โดยดี

“หึ ทำไมเร้าใจดีออก” กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ ลูกพีชได้แต่มองรอยยิ้มนั้นด้วยหัวใจที่สั่นไหว ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้เวลายิ้มหล่อและมีเสน่ห์มากจนเธอถึงกับต้านทานเสน่ห์ไว้ไม่อยู่ หัวใจที่เคยแข็งแกร่งตอนนี้กลับตกหลุมรักผู้ชายปากร้ายที่แอบอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว

“ปล่อยเดี๋ยวนี้ มันเจ็บนะ ไอ้หมอหมาบ้า” ตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความโมโหก่อนที่เพลิงจะกระแทกจูบลงไปบนปากกลีบนุ่มหยุ่นจนกลีบปากบางของลูกพีชแตก รสชาติคาวของเลือดผสมกับรสหวานของจูบที่ร้อนแรงและดูดดื่มทำเอาเพลิงรู้สึกดีเป็นบ้า

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

ปากหนาบดจูบกลีบปากนุ่มพร้อมกับไล้เลียเลือดที่ซึมออกมาจากแรงกระแทกอย่างไม่นึกรังเกียจ ส่วนลูกพีชจากที่ดิ้นรนในตอนแรกเมื่อถูกเพลิงกัลป์ละเลียดจูบ เธอก็กลับมามีอารมณ์ร่วมขึ้นมาอย่างง่ายดาย

ผู้ชายคนนี้แอบทำของใส่เธอหรือเปล่านะแค่โดนเขาแตะนิดหน่อยจากลูกแมวที่แสนดื้อรั้น เธอก็พร้อมกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องอยู่ใต้ร่างของเขาอยู่ร่ำไป

“อืม เพลิง” เมื่อเพลิงถอนจูบออก มือใหญ่ก็ยื่นมากระชากชุดทำงานของลูกพีชออกจนขาดวิ่นไปหมด หญิงสาวยกขาขึ้นมาเพื่อหวังจะถีบอีกฝ่ายด้วยความโมโห

นี่มันชุดที่เท่าไรแล้วที่เพลิงกัลป์ทำมันขาด ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเกือบสามเดือนเธอตัดชุดทำงานใหม่ไปแล้วเกือบยี่สิบชุด

“ไอ้หมอบ้า เอาอีกแล้วนะ” ลูกพีชต่อว่าเพลิงกัลป์ก่อนที่เขาจะยักไหล่อย่างไม่แยแส มือใหญ่จัดการถอดปราการสองชิ้นสุดท้ายออกจากร่างขาวเนียนดุจแสงไฟนีออนของลูกพีชออกจนหมด เผยให้เห็นหน้าอกอวบใหญ่ที่เต็มไปด้วยรอยรักสีแดงที่เขาฝากไว้

“ผัวเธอรวย แค่ชุดทำงานฉันมีปัญญาทำขาดฉันก็มีปัญญาซื้อให้เธอใหม่” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเพลิงกัลป์ทำเอาลูกพีชหยุดชะงัก

หลัง ๆ มานี้เพลิงกัลป์มักจะหลุดปากพูดคำนี้ออกมาบ่อยมากทั้ง ๆ ที่เขามักจะย้ำกับเธอเสมอว่าเธอเป็นแค่ของเล่นของเขาเท่านั้น

5. ขอโอกาสอีกครั้ง

ผู้เขียน: Arny Gallucio

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 มีเรื่องกับคนใหญ่คนโต

ที่ห้องสูทของโรงแรม แสงไฟสลัว ๆ คลุมเครือ

เวินหมั้นกำลังจูบกับชายแปลกหน้าที่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งอย่างโซซัดโซเซ

คืนนี้กู้ฉางชิงแฟนเก่าของเธอประกาศหมั้น เธอจึงมาดื่มที่บาร์จนเมาหนักมาก ด้วยความยั่วยุจากผู้ชายและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เวินหมั้นจึงตามผู้ชายคนนี้มาที่นี่

ในเมื่อกู้ฉางชิงยังสามารถเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์สี่ปี แล้วก็ไปเกาะลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยและทอดทิ้งเธอไปได้อย่างนี้แล้ว

งั้นเธอก็สามารถที่จะทำอะไรตามอำเภอใจได้เช่นกัน

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะมีอะไรกันนั้น......

เวินหมั้นซบไปที่หัวไหล่ของชายคนนั้น ลืมทุกสิ่งรอบตัวไป แล้วก็พึมพำชื่อของคน ๆ นั้นออกมาเหมือนแมวน้อยตัวหนึ่ง“กู้ฉางชิง！”

การกระทำที่กำลังใกล้ชิดกันทั้งหมดสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน

มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้น แล้วแสงไฟก็สว่างขึ้นในทันที......

แสงที่ส่องสว่างทำให้เธอมองเห็นใบหน้าของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน

เขาคือโฮ่วซ่าวถิง หัวหน้าทนายความคนสำคัญในประเทศ ซึ่งก็เป็นคนที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นท่านพญายมในแวดวงกฎหมายนั่นเอง เขามีทรัพย์สินมากมายนับไม่ถ้วนในชื่อของเขา ถือได้เป็นผู้ชายหัวกะทิตัวจริงอย่างไม่มีผิด

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เขามีตัวตนที่น่าเหลือเชื่ออย่างมาก ซึ่งเขาคือพี่เขยของกู้ฉางชิง ผู้ชายสารเลวที่คบซ้อนคนนั้น

6. มาเฟีย เมียอุ้มบุญ

ผู้เขียน: รวิญาดา ผการุ้ง

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ตอนที่ 1.ตอน แม่อุ้มบุญ 1

ตอนที่ 1.

ประเทศคารัสซีเลีย เป็นประเทศเล็กๆ ตั้งอยู่บนหมู่เกาะแห่งหนึ่งแถบทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ปกครองโดยระบอบประชาธิปไตย โดยมีประธานาธิบดีเป็นผู้นำสูงสุด เมืองหลวงของประเทศคือเมืองคาซาญ่า เป็นพื้นที่ส่วนกลางของประเทศ มีความเจริญเทียบเท่าเมืองหลวงของประเทศอื่นๆ

คารัสซีเลียมีทรัพยากรทางธรรมชาติมากมาย โดยเฉพาะทองคำและเพชร รวมถึงเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีนักท่องเที่ยวมาจากทั่วโลก เดินทางโดยเรือสำราญมาแวะที่นี่ ทำให้มีความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ มีความเจริญทางเทคโนโลยีไม่แพ้ประเทศใดใด

ทว่า... ในสังคมยังมีกลุ่มผู้ทรงอิทธิพล ที่มีเบื้องหลังเป็นแก๊งมาเฟียใหญ่ สี่แก๊งด้วยกัน ประกอบด้วย แก๊งเลโอปาสคาล มีสัญลักษณ์เป็นสิงโต แก๊งไทก้าซานโตนี่ มีสัญลักษณ์เป็นเสือดาว แก๊งฟินนิกซ์ลาโอญ่า มีสัญลักษณ์เป็นนกฟินนิกซ์ และแก๊งดราก้อนฟิโรเช่ มีสัญลักษณ์เป็นมังกร กลุ่มผู้มีอิทธิพลทั้งสี่แก๊งต่างฝ่ายต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกัน อยู่ในเขตการปกครองสี่แคว้นใหญ่ของประเทศ คือ แคว้นปาสคาล แคว้นซานโตนี่ แคว้นลาโอญ่า และแคว้นฟิโรเช่ ดังเป็นชื่อต่อท้ายแก๊งต่างๆ ตามเมืองที่อยู่อาศัย

ณ โรงพยาบาลเซนส์โจนา เมืองคาซาญ่า

อลิชาเดินทางมาที่นี่เมื่อห้าวันที่แล้วเพื่อตรวจร่างกาย เตรียมความพร้อมก่อนจะเริ่มต้นการอุ้มบุญ เธอได้รับคัดเลือกจากผู้สมัครนับร้อยคน โดยผู้เป็นนายจ้างได้ส่งทนายความของเขามาจัดการเรื่องนี้แทนตัวเขา

“คุณผ่านการคัดเลือกรอบสุดท้าย ได้ถูกว่าจ้างให้อุ้มบุญ นี่คือสัญญาผมจะอ่านเงื่อนไขให้ฟัง หากคุณตกลงใจว่าสามารถทำตามสัญญานี้ได้ ก็ลงชื่อรับรองสัญญาจะสมบูรณ์ในทันที”

เอริกทนายความยื่นเอกสารให้อลิชา ก่อนจะหยิบแว่นตามาสวมแล้วอ่านฉบับของตนที่ถืออยู่ให้หญิงสาวฟัง

“เงื่อนไข ในสัญญาอุ้มบุญ มีดังนี้ หนึ่งนายจ้างต้องการลูกชายเท่านั้น สองต้องปกปิดความลับเรื่องการอุ้มบุญนี้ ไม่ให้ผู้อื่นล่วงรู้ โดยผู้อุ้มบุญจะสัญญาว่า จะไม่บอกว่าเป็นแม่ของเด็ก สามผู้ว่าจ้างตกลงจ่ายค่าจ้างตามที่ตกลงกัน โดยไม่ต้องพบหน้ากัน ให้ทนายคือผมเป็นคนดำเนินการแทน เมื่อคลอดเด็กออกมาจะจ่ายค่าจ้างงวดสุดท้ายให้และสัญญาถือว่าสมบูรณ์”

7. สวยเก่งอย่างฉันไม่ง้อคุณหรอก

ผู้เขียน: Amye Hochschild

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 คุณเคยชอบฉันสักนิดไหม

“ถิงหย่วน แกก็แต่งงานกับหยุยเอินมาสามปีแล้วนะ ควรคิดที่จะมีลูกได้แล้ว”

น้ำเสียงอันหนักแน่นของชายชราลอยออกมาจากห้องอ่านหนังสือที่ประตูเปิดไว้อยู่

คำพูดอันแสนเย็นชาของชายคนหนึ่งดังขึ้นตามมา “จะให้มีลูกกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักได้ยังไงกันครับ”

หยุยเอินกำลังจะเคาะประตูบอกพวกเขาว่าอาหารเย็นพร้อมแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอก็หยุดชะงักทันที ใบหน้าอันอ่อนโยนของเธอก็ซีดเผือดลง

เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เขาเริ่มหมดความอดทนลงเล็กน้อย “คุณปู่ครับ ผมจะพูดกับคุณปู่ให้ชัดเจนอีกรอบนะครับ ผมกับหยุยเอินมีลูกด้วยกันไม่ได้ คุณปู่ล้มเลิกความคิดพวกนี้ไปได้เลย”

“ไอ้เด็กเปรตเอ๊ย！” ชายชราสบถออกมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เขาทิ้งแก้วใบหนึ่งลงกับพื้น พร้อมกับเสียงฝีเท้าของชายคนหนึ่งที่เดินออกไป

หยุยเอินรีบไปซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำที่อยู่ข้าง ๆ เพราะว่าเธอตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เอวของเธอจึงถูกขอบแหลม ๆ ของอ่างล้างมือบาดเข้าอย่างแรง

บาดแผลนั้นเจ็บลึกไปทั่วทั้งตัว แผ่ขยายไปจนถึงในหัวใจเลยทีเดียว เธอเจ็บปวดมากจนน้ำตาเอ่อล้นไปท้วมดวงตา

เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอได้รับแจ้งใบรับรองการตั้งครรภ์ใบหนึ่งในโทรศัพท์ ซึ่งคนที่ส่งมาคือ เซิ่นเหยา นางฟ้าที่สามีของเธอฝู้ถิงหย่วนกำลังหลงใหลอยู่

ส่งมาพร้อมกับคำพูดเสียดสีของเซิ่นเหยาด้วย……

“หยุยเอิน เธอแต่งงานกับถิงหย่วนมาสามปีแล้ว แต่เขาไม่เคยรักเธอเลย เธอนี่ช่างล้มเหลวเสียจริงนะ”

8. Bad Love ของหวงคาสโนว่า

ผู้เขียน: ณดารินทร์

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ตอนที่ 1 สบตา

ตอนที่ 1 สบตา

พชร คลาร์ก มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกัน ผู้มีเรือนร่างสูงใหญ่ ผิวพรรณขาวเนียนละเอียด ใบหน้ารูปไข่ สันกรามโค้งมนเด่นชัด คิ้วเข้ม ดวงตาคมกริบสีน้ำตาล จมูกโด่งจัด รับกับริมฝีปากหยักได้รูปสีแดงสดราวผู้หญิง ทุกสิ่งที่กล่าวมาล้วนทำให้มาเฟียหนุ่มหล่อเหลาราวเทพเจ้าปั้นแต่ง จนทำให้เป็นที่หมายปองของสาวๆครึ่งค่อนประเทศ ยังไม่รวมถึงการเป็นทายาทคนที่สองของตระกูลคลาร์ก ตระกูลมาเฟียที่เก่าแก่ของอเมริกา ผู้เป็นเจ้าของโรงแรมและกาสิโนชื่อดังอย่าง แกรนด์ คลาร์ก

และการที่ผู้หญิงเข้ามาให้เขาเลือกมากมาย มันทำให้เขากลายเป็นคาสโนว่า เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น และไม่ยอมคบกับใครจริงจังเลยสักคน แม้ปีนี้เขาจะอายุย่างเข้า 27 ปีแล้วก็ตามที

มาเฟียหนุ่มยืนมองความยิ่งใหญ่และหรูหราของกาสิโนที่พ่อของตัวเองบุกเบิกสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากด้วยความภาคภูมิใจ และสองปีที่เขารับหน้าที่บริหารแทนพ่อ เขาสามารถทำให้มันเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก นำมาซึ่งเม็ดเงินมหาศาลจนต่อยอดความยิ่งใหญ่เพิ่มขึ้นไปอีก

“รถพร้อมแล้วครับนาย”

หลุยส์ และลูคัส บอดี้การ์ดคนสนิท โค้งตัวให้เจ้านายหนุ่ม ก่อนจะพากันขึ้นรถยนต์คันหรู เพื่อมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารไทยชื่อดังของลาสเวกัส เพื่อทานข้าวกับนางแบบสาวชื่อดังของประเทศไทย ที่เป็นหนึ่งในคู่ควงของเขาในอดีต ซึ่งตอนนี้เธอเดินทางมาทำงานที่นี่ เลยหาโอกาสมากระชับความสัมพันธ์กับเขาอีกนิด เพราะหวังที่จะได้เป็นตัวจริงของเขาหากเธอปรนนิบัติเขาได้ถูกใจ

“แพท วิกกี้คิดถึงจังเลยค่ะ”

ร่างบางในชุดเดรสสั้นแสนเซ็กซี่สีแดง ตรงเข้าสวมกอดเขาทันทีที่เขาเข้ามาในร้านอาหารไทยแห่งนี้ เธอสื่อสารกับเขาด้วยภาษาอังกฤษที่เธอถนัด เพราะเธอเองก็เป็นลูกครึ่ง และที่เธอได้เจอและมีความสัมพันธ์กับเขา เพราะเธอเรียนปริญญาโทคลาสเดียวกับเขาที่อเมริกานั่นเอง

หนุ่มหล่อกอดเธอตอบ ก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกัน และเป็นสาวสวยคนนั้นที่เขย่งตัวขึ้น ใช้แขนตวัดรอบลำคอหนา แล้วจูบเขาอย่างเร่าร้อนโหยหาซึ่งเขาเองก็จูบตอบเธอเสียเร่าร้อนพอกัน โดยที่ไม่ได้สนใจสายตาอยากรู้อยากเห็นนับสิบคู่ที่มองตรงมาที่เขาและเธอเลย

9. แสนร้าย แสนรัก

ผู้เขียน: Adolf Dunne

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 การเกิดใหม่ การหย่าร้าง

“ยูชิงซู คุณ ตายแน่！”

บนเตียงขนาดใหญ่ปรากฎร่างชายผู้หนึ่งที่แววตาของเขาลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความโกรธ เขาใช้มือทั้งสองของเขากำรอบลำคอของหญิงสาวแล้วออกแรงบีบอย่างแรง

หายใจไม่ออก！

หญิงสาวเพี่งจะตื่นมาก็ถูกชายผู้นั้นรัดคอโดยที่เธอยังไม่ทันรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอสัมผัสได้แค่เพียงว่าออกซิเจนในปอดค่อย ๆ จางลง และความปรารถนาที่จะเอาตัวรอดจากสัญชาตญาณของเธอ ทำให้เธอต้องยกมือขึ้นเพื่อจับมือของอีกฝ่ายแล้วพยายามดึงมันออกจากกัน

แต่เธอก็สู้แรงของเขาไม่ไหว การต่อต้านของเธอกลับทำให้เขาออกแรงเพิ่มขึ้นไปอีก ดวงตาทั้งสองของชิงซูเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ประสาทการรับรู้ของเธอค่อย ๆ เลือนลาง สติของเธอกำลังจะหลุดลอยไป

ปัง！

แม่บ้านพังประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว เห็นภาพดังนั้น เธอรีบรุดเข้าไปคว้าแขนของชายผู้นั้นออก “นายน้อยคะ นายน้อย ปล่อยสิคะ ปล่อย！ นายหญิงกำลังจะตายแล้วนะคะ”

“เธอสมน้ำหน้าที่โดนมันแล้ว！” เขาส่งเสียงรอดไรฟัน ดวงตาทั้งสองของเขาเต็มไปด้วยความคับแค้น

แม่บ้านพบว่าร่างของชิงซูนั้นค่อย ๆ อ่อนแรง จนเกือบนิ่งสนิทในที่สุด แม่บ้านจึงรีบคุกเข่าขอร้องข้างเตียง “นายน้อยคะ ถ้าฉันปล่อยให้นายน้อยพลั้งมือฆ่านายหญิงไปแล้ว แล้วอย่างนี้คุณจะให้ฉันมีหน้าไปพบคุณท่านได้อย่างไร วิญญาณของคุณท่านคงจะไม่มีทางสงบสุขแน่ ๆ ” แม่บ้านร่ำไห้

10. ก็เด็กมันร้าย

ผู้เขียน: แก้วใบเล็ก

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ตอนที่ 1 แรกเจอ

“อร๊าย” หญิงร่างบางชนเข้ากับคนตัวโตที่สูงราวเกือบสองเมตรเข้าอย่างจัง แฟ้มเอกสารร่วงกราวจากมือเล็กเกลื่อนเต็มพื้นตรงหน้าลิฟต์ ปารียาก้มหน้าก้มตาเก็บเอกสารเพราะต้องเอาไปให้เลขาของท่านรองประธานตรวจ โดยไม่ได้มองคนที่เธอเดินชนเพราะมัวแต่มองการแต่งกายของตัวเอง

“โอย..ซุ่มซามจังปารียาเอ๊ย” ปารียาบ่นงึมงำกับตัวเองมือก็เก็บเอกสารไม่หยุด

“คุณเป็นอะไรมากมั้ยครับ” เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังเอ่ยถามพร้อมยื่นเอกสารให้กับหญิงสาว ปารียายืนขึ้นช้อนตามองคนที่ยืนจ้องเธออยู่ก่อนแล้วถึงกับอึ้ง ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาของหนุ่มลูกครึ่งดวงตาสีนิลที่อาจจะทำให้สาวๆ ยอมสยบต่อเขาได้ ทั้งสองจ้องตากันอยู่เกือบนาที ก่อนที่ปารียาจะหลบสายตาคมกริบคู่นั้น

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ปารียาพูดตะกุกตะกักก่อนจะรับเอกสารและยิ้มแหยๆ ให้กับคนตรงหน้าก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์โดยเร็ว ปารียายังตัวสั่นไม่หาย เธอคุ้นๆ ว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้จากที่ไหนมาก่อนแต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก

‘ช่างเถอะ คิดไปก็ปวดหัว’

“คุณชลิตาคะ ฉันเอาเอกสารมาให้ท่านรองค่ะ” ปารียาพูดพร้อมกับยิ้มบางให้กับเลขาสาว

“อ๋อ คุณปารียาวางไว้บนโต๊ะเลยค่ะ พอดีท่านรองพึ่งออกไปพบลูกค้าเมื่อสักครู่นี่เองค่ะ” ปารียาพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก้าวเข้าไปในห้องทำงานของเจ้านายแล้ววางเอกสารไว้บนโต๊ะที่ถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบก่อนจะหมุนร่างกลับลงไปทำงานตามเดิม

ก่อนหน้านี้ปารียาทำหน้าที่ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายคลังสินค้าอยู่สองปีพอผู้จัดการคนเก่าลาออกเธอจึงได้รับการโปรโมทเป็นผู้จัดการฝ่ายแทน รวมปีนี้ก็เกือบสามปีแล้วที่เธอทำงานให้กับบริษัท AKP แห่งนี้

“พี่แบมท่านรองเป็นไงบ้างอะ หล่อมั้ย” นุชจรีเอ่ยถามหัวหน้าด้วยความตื่นเต้น

“ยังไม่เจอหน้าเลยจ้ะ เขาออกไปข้างนอกก่อน” ปารียาตอบเสียงเรียบ ใบหน้าไม่แสดงความยินดียินร้ายใดๆ

“โธ่…เสียดายจังอยากรู้จังว่าเจ้านายเราจะหล่อแค่ไหน ขนาดพี่สาวยังสวยขนาดนั้นแสดงว่าน้องชายก็ต้องหล่อไม่แพ้กันกัน” นุชจรีนั่งยิ้มเพ้ออยู่คนเดียว

“ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยนุช จะเกินหน้าเกินตาไปละ ยังไงท่านรองก็ไม่ตกมาถึงท้องเธอหรอกย่ะ” แวววิไลซึ่งเป็นผู้จัดการฝ่ายบัญชีและการเงินพูดดักคอจนนุชจรีหุบยิ้มแบบเคืองๆ