ขอโอกาสอีกครั้ง

ที่ห้องสูทของโรงแรม แสงไฟสลัว ๆ คลุมเครือ

เวินหมั้นกำลังจูบกับชายแปลกหน้าที่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งอย่างโซซัดโซเซ

คืนนี้กู้ฉางชิงแฟนเก่าของเธอประกาศหมั้น เธอจึงมาดื่มที่บาร์จนเมาหนักมาก ด้วยความยั่วยุจากผู้ชายและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เวินหมั้นจึงตามผู้ชายคนนี้มาที่นี่

ในเมื่อกู้ฉางชิงยังสามารถเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์สี่ปี แล้วก็ไปเกาะลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยและทอดทิ้งเธอไปได้อย่างนี้แล้ว

งั้นเธอก็สามารถที่จะทำอะไรตามอำเภอใจได้เช่นกัน

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะมีอะไรกันนั้น......

เวินหมั้นซบไปที่หัวไหล่ของชายคนนั้น ลืมทุกสิ่งรอบตัวไป แล้วก็พึมพำชื่อของคน ๆ นั้นออกมาเหมือนแมวน้อยตัวหนึ่ง“กู้ฉางชิง！”

การกระทำที่กำลังใกล้ชิดกันทั้งหมดสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน

มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้น แล้วแสงไฟก็สว่างขึ้นในทันที......

แสงที่ส่องสว่างทำให้เธอมองเห็นใบหน้าของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน

เขาคือโฮ่วซ่าวถิง หัวหน้าทนายความคนสำคัญในประเทศ ซึ่งก็เป็นคนที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นท่านพญายมในแวดวงกฎหมายนั่นเอง เขามีทรัพย์สินมากมายนับไม่ถ้วนในชื่อของเขา ถือได้เป็นผู้ชายหัวกะทิตัวจริงอย่างไม่มีผิด

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เขามีตัวตนที่น่าเหลือเชื่ออย่างมาก ซึ่งเขาคือพี่เขยของกู้ฉางชิง ผู้ชายสารเลวที่คบซ้อนคนนั้น

จู่ ๆ เวินหมั้นก็สร่างเมาขึ้นมาทันที

เธอหลับตาลงเบา ๆ เยี่ยมจริง ๆ เลย！ เธอเกือบมีเซ็กส์กับพี่ชายของอดีตมารหัวใจแล้ว！

โฮ่วซ่าวถิงปล่อยตัวเธอออก

เขาพิงกำแพง ก้มหน้าลงแล้วก็จุดบุหรี่มวนหนึ่งสูบพร้อมกับกวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจวดเท้าอยู่เป็นเวลานาน แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าขี้เล่นว่า “น่าสนใจจริง ๆ เลย..... คุณเวิน”

เขาปัดขี้บุหรี่ทิ้ง แล้วก็ถามขึ้นมาอย่างชิว ๆ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ตอนจูบกับผมคิดอะไรอยู่เหรอ？ อยากนอนกับผมแล้วไปทำให้กู้ฉางชิงขุ่นเคืองใจเหรอ？”

เห็นได้ชัดเลยว่าโฮ่วซ่าวถิงก็จำเธอได้แล้วเช่นกัน

เวินหมั้นที่คิดจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักจึงไม่สามารถที่จะทำได้แล้ว

โฮ่วซ่าวถิงมีชื่อเสียงมาก ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่รู้จักเขา คงจะดูปลอมมากเลยล่ะ แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะจำเขาไม่ได้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ตาม

แถมเธอยังรู้ดีด้วยว่าเธอไม่สามารถที่จะไปทำให้คนใหญ่คนโตแบบเขาไม่พอใจได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ก้มหน้าและขอโทษเขาไป “ฉันขอโทษค่ะคุณโฮ่ว ฉันดื่มมากเกินไปหน่อย”

โฮ่วซ่าวถิงไม่ได้ทำให้เธอต้องลำบากอะไร หลังจากสูบบุหรี่หมดหนึ่งมวนแล้ว เขาก็ยืนตัวตรง แล้วก็โยนเสื้อคลุมตัวหนึ่งให้เธอ “คลุมไว้ซะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”

เวินหมั้นก็ไม่ได้ทำตัวเสแสร้งดัดจริตแต่อย่างใด พูดขอบคุณเขาออกมาอย่างแผ่วเบา

รถที่โฮ่วซ่าวถิงขับคือเบนท์ลีย์ คอนติเนนทัล ระหว่างทางพวกเขาสองคนไม่มีใครพูดอะไรกันเลย

เวินหมั้นมีแต่มองไปที่เขาบ้างเป็นครั้งคราว

พอมองจากด้านข้างแล้ว ใบหน้าของโฮ่วซ่าวถิงดูสมบูรณ์แบบมาก โครงหน้าของเขาชัดเจนคมคาย เสื้อเชิ้ตที่เขาใส่อยู่แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเป็นแบรนด์อะไร แต่เธอก็มองออกว่าต้องมีราคาที่แพงมากแน่ ๆ

เวินหมั้นเดาว่า ผู้ชายแบบนี้คงจะไม่มีทางขาดผู้หญิงเลยหรอก

เมื่อมาถึงแล้วเขาก็จอดรถ โฮ่วซ่าวถิหันไปด้านข้าง สายตาของเขาจ้องมองไปที่ขาที่เรียวยาวและขาวกระจ่างใสของเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หยิบนามบัตรจากตู้เก็บของด้านหน้าออกมา แล้วก็ยื่นให้เวินหมั้นไป

เรื่องระหว่างชายหญิงอะไรแบบนี้ เพียงแค่คิดแวบเดียวก็สามารถที่จะเข้าใจได้ในทันทีแล้ว

เวินหมั้นไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากที่ตัวตนของเธอเปิดเผยแล้ว เขาก็ยังอยากจะมีความสัมพันธ์กับเธออยู่อีก

แม้ว่าโฮ่วซ่าวถิงจะเป็นคนที่มีเสน่ห์เหลือล้น แล้วก็คงจะเป็นประสบการณ์ที่ดีที่ได้มีความสัมพันธ์กับเขา แต่พอนึกถึงตัวตนของเขา หนังศีรษะของเวินหมั้นก็ชาไปหมด หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ปฏิเสธออกไปว่า “ทนายโฮ่วคะ เราอย่าติดต่อกันอีกเลยดีกว่านะคะ”

โฮ่วซ่าวถิงก็ไม่ได้ถือสาอะไรมาก

เวินหมั้นเป็นคนที่สวยมากก็จริง แต่เขาก็ไม่มีทางจะไปขืนใจคนอื่นแน่นอน

เขาเก็บนามบัตรของเขาไป แล้วก็พยักหน้าอย่างสงบเสงี่ยมพลางพูดว่า “ผู้หญิงแบบคุณ เหมาะสมที่จะเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ”

เวินหมั้นรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่แล้วโฮ่วซ่าวถิงกลับลงจากรถมาเปิดประตูให้เธออย่างเป็นสุภาพบุรุษมาก ราวกับว่าเหตุการณ์ที่แสนโรแมนติกของค่ำคืนนี้ไม่เคยเกิดขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

แล้วรถเบนท์ลีย์ คอนติเนนทัลสีทองก็ค่อย ๆ เคลื่อนออกไป

ลมกระโชกแรงยามค่ำคืนพัดผ่านไป เวินหมั้นรู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย จากนั้นเธอก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่าเธอลืมคืนเสื้อคลุมให้เขา

ในขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะต้องตามไปไหม โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมา

เป็นน้าหร่วนที่โทรเข้ามา น้ำเสียงของน้าหร่วนดูร้อนใจแถมยังติดเสียงร้องไห้ไปด้วยอีก “เวินหมั้น เธอรีบกลับมาเร็ว ๆ เลยนะ ที่บ้านเกิดเรื่องขึ้นแล้ว！”

เวินหมั้นรีบถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่แล้วน้าหร่วนกลับไม่สามารถอธิบายในทางโทรศัพท์ได้อย่างชัดเจน บอกแค่ว่าให้เธอรีบกลับบ้านโดยเร็วที่สุดเท่านั้น