สาวใช้ของนายท่านคือปีศาจสาวตนหนึ่ง

ิตของมนุษย์ให้ข้ากินบ้าง” นางฉีกยิ

แดงประสานเสียงโดยมิได้นัดหมาย

อซิงได้แต่หดคอเหมือนเต่

้วข้าต้องท

ผ้าฝ้ายเนื้อหยาบ พลันสายตาของนางก็เห็น 'ท่านแม่' ก้าวเดินอย่างงามสง่าจนนางเผลอจ้องมองอ้าปากค้าง กว่าจะรู้ตัวก็ถูกศ

มบุหลัน ไปอยู่รับใช้หลิวชิงเซี

หมเจ้าคะ” หลิวเข่อซิงเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น ต

ุนดังขึ้นหลายเสียงทำให้หลิวเข่อซิงไม่อาจเ

างออกจากหุบเขาเข้าเมืองผิงเหยา ครั้งนี้เจ้าต้อ

ะเรียนรู้จากพี่ชิงเซียงและจะเป็นปีศาจจิ้งจ

เราะตัวงอ ‘ท่านแม่’ ได้แต่ยกมุมปากยิ้มเล็กน้อยก่

าใส่ของสำคัญและอาภรณ์ชุดงาม นางไม่เคยออกจากหุบเขา แต่เส้นทางไปเมืองผิงเหยาไม่ยากเย็น เ

างกินเพียงแค่เศษพลังชีวิต การเดินทางเพียงแค่นี้จึงอ่อนแรง ยามนี้ท้องฟ้าเริ่มอ่อนแสงเต็มที

เดินต่อไปอีกนิดก็จะ

ษย์พี่มักพูดถึงหลิวชิงเซียงในความเก่งกาจมากด้วยพลังในการควบคุมผู้อื่น หอชมบุหลันเ

ารกินพลังชีวิตจากมนุษย์ได้ด้วยตนเอง ปีศาจจิ้งจอกแดงก้าวเดินอย่างยากลำบาก มือข้างหนึ่งยังกระชับห่อผ้าแน่น อีกข้างจับบนราวสะพ

็น แววตาที่ไร้อาลัยอ

ผู้นั้นกำลั

าวสะพาน นางรวบรวมเรี่ยวแรงพุ่งเข้าใส่กอ

นกระทั้งจู่ๆ ก็มีมือเล็กสอดเข้ามากอดเอวเขาแน่น เขาเอี้ยวตัวหั

ะฆ่าตัว

เมื่อเอี้ยวตัวหันกลับไปมองจึงเห็นเพียงหญิงสาวท่าทางไร้เดียงสา เขาถูกเข้

ตายเสียเถิด แต่ดวงจิตของเ