สาวใช้ของนายท่านคือปีศาจสาวตนหนึ่ง

่ยกมือลูบปลายจมูกป้อยๆ ดวงตางดงามมีหยาดน้ำตาเอ่อคลอ นางค

เจ้าจะบอกว่า เจ้าเห็นเนื้อห

นหรงเหยาไม่ใช่นักพรตรักษาพรหมจรรย์ แต่สหายรักก็ไม่ใช่บุรุษที่เที่ยว

นแล้วรีบวิ่งออกไปทันที ซุนเจ้าเฟิงเกรงนางจะชนเขาอีกจึงหลบทางให้ เขายืนมองร่

รงเ

ร แค่เรื่อ

าไม่อยากเล่าเรื่องใดต่อให้เค้นคอถามก็ไม่ยอมพูดแน่นอน “เ

มบุหล

ลิวชิงเซียงเลย ได้ยินว่านาง

กจอกแดงตัวน้อย นางคงจะไปหาศิษย์พี่ของนางสินะ เข

า ข้าขอติดตามเจ้

ถึงกับเอ่ยปากต้องการไปหอนางโลมด้วยตนเองเชียวหรือ? และ

นที่ทำให้หานหรงเหยา

หอชมบุหลันนามหลิวชิงเซียงกำลังยืน

่อมรู้ว่านางเปี่ยมไปด้วยไฟโทสะ จึงไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้ มือ

มสั่งสอน ในฐานะศิษย์พี่เจ้า

้ข้าดูแลจิ้งจอก

กผู้อื่นตราหน้าเป็นปีศาจชั้

านแม

่านแม่ ยังมีควา

.ข้าเข้

ัยของเหล่าปีศาจจิ้งจอกแดงสกุลหลิว แม้มิใช่พี่น้องแต่ก็นับเป็นพี่น้อง ในหุบเขาจื่อเซ่อจะเรียกกันตามอายุหรือพลังปีศาจของแต่ละตน ส่วนนางนั้นทุกตนเรีย

ไปด้วยเม็ดเหงื่อกำลังพุ่งตรงมาทางหญิงสาว ทันทีที่เจ้าของร่างเล็กเห็นว่

ิษย

บปา

ชมบุหลัน’ พลันนางเห็นตัวอักษรขยับเคลื่อนไหวเป็นรูปจิ้งจอกสีแดงสะบัดหาง นางกะพริบปริบๆ เพีย

่นี่ใช้เวลาเดินทางแค่ครึ่ง

เรื่องนั

นุญาตให้พูดก

นักหนาให้นางเชื่อฟังศิษย์พี่ใหญ่ อย่าดื้อดึงและเรียนรู้ให้มาก เพื่อเป็นปี

รรณหม่นหมอง ใบหน้ามีริ้วรอย แม้นางเป็นปีศาจสามารถจำแลงกายให้งดงามหมดจดอย่างไรก็ได้ แต่เร