เจ้าสาวพร่างฝน

ีย

าแล้วก็ตกตะลึงด้วยความตื่นกลัวจนร่างบอบบางสั่นสะท้

้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ดวงตาเข้มจ้องเขม็ง ก่อนจะกระชากร่างเล็ก

อโทษ” สาวน้อ

งศักดิ์ศรีของต

หน้าฉันอย่

จาดูถูกดิฉ

ี้ยมกระด้าง “แสดงว่าฉันพูดถูกสินะ ถ

ม่ได้นั

ิ่น “ผู้ร้ายปากแข็งอย่างเ

ตรึงไว้ให้แนบกับร่างกำยำจนสาวน้อยขยับไปไหนไม่ได้ ส่ว

น้าด้วยความเจ็บไม่

” เสียงห้าวกระด้างถา

มาเพียงแผ่วเบาราวกับกระซิบ และห

่าไม่ได้โกหกก

ดวงตาคู่สวยไหวระริกด้วยความหวาดหวั่น ยามเมื่อถูกบังคับให้ต้องสบประสานสายตากับตาคมดุดันของเขา และวินาทีต่อมาหัวใจดวงน้อยก็กระตุกวูบเม

ิ! เธอนี

นตะลึงเมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากแสนกระด้างกดลงบนเรียวปากนุ่มละมุนของเธออย่างดุดัน ต่อมาความตื่นตะลึ

ระแทกกดคลึงให้ริมฝีปากอันไร้เดียงสาของคนในอ้อมกอดต้องเผยอเปิด จากนั้นก็ฉกล

้อ!

สียงร้องก็กลายเป็นเสียงคราง เมื่อลิ้นอ่อนหัดต่ออารมณ์ดำฤษณาถูกเกี่ยวกระหวัดรัดร้อยเข้ากับลิ้นร้อนๆราวกับเปล

แอ้นที่ถูกตรึงให้ยืนแนบชิดอยู่กับร่างแกร่งจนไม่มีที่ว่างให้เข็มผ่านก็เกิดการเสียดสีที่ทำให้ความซ่านสยิวถาโถมเข

พราะหายใจหายคอไม่ทัน แต่ก็ไม่ตายอย่างที่คิดเนื่องจากเขาได้ผละริมฝีปากออกอย่างกะทันหัน ทำให้เธอตกอยู่ในภาวะมึนงงแกมพร่าเลือนไปชั่วขณะสมองหมุ

อยต่องแต่งลงมาด้านหลังของเขา โดยมือแกร่งกางขยุ้มบนบั้นท้ายงอนงามตรึงเอาไว้เพื่อไม่ให้

งเดี๋ยวนี้นะ

เรื่อที่ยังคงสั่นระริกจากการถูกบดจ

้นฉันจะจับเธอทุ่มลงบน

กเสียงของตัวเองลงโดยพลัน เพราะรู้ดีว่าคน

ยมหาศาลของเขาไม่ได้เมสันนั้นเป็นผู้ชายที่แข็งแรงมาก แบกเธอพาดบ่าตั้งแต่โรงม้าจนถึงหน้าคฤหา