หวงรัก พันธะสวาท

รางค์เลือกทานกาแฟดำกับขนมปังนิดหน่อย ส่วนผู

เช็ดปากแล้วเอ่ยถามบิดา “เรื่องที่ป๊าให้สัม

จากทานไปได้ไม่กี่คำ “ถ้าปรางค์ยังไม่มีใคร

เบิกตาขึ้นถาม สี

วว่าเขาเป็นคนดี ฐานะ ชาติตระกูลก็ดี การศึกษ

วยซ้ำ “แล้วป๊าก็ไม่ต้องสรรหาผู้ชายคนไหนมาให้ปรางค์อ

อเผลอปัดแก้วน้ำจนหก โชคดีที่กรกันต์คว

จน แต่สิปรางค์ที่อารมณ์ครุกรุ่นอยู่

วามจริงนี่ค

มหายใจออกแรง ขณะที่พยายามข

ี้บิดายังนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ “ผิดที่ไม่พูดดีๆ ไม่ชอบเขา

ไปให้สัมภาษณ์กับนักข่าวแบบนั้นได้ยัง

ัดในโลกโซเชียล ใบหน้าของเธอเด่นหราพร้อมกับ

ม่จนมิด การเปิดตัวในอีกสองวันข้างหน้าจึงถูกเลื่อนไปอย่างไม่มีกำหนด และร้ายยิ่งไปกว่านั้น คือ การที่เธอถูกนักข่าวติดตา

ู้ไหมว่าปรางค์เตรียมงานมาตั้งสองเดือน! สองเดือนเลยนะเฮีย...มันเหนื่

มโห เพราะความตั้งใจที่ทำมาตลอดสองเดือนพังลงอ

ว่าแค่การพูดเล่นๆ ในหมู่เพ

วาง เรียกหาลูกน้องคนสนิทแล้วสั่งการ “ไปลบข่าวพวกนั้นออ

ดพ้อเสียงสั่น “สุดท้ายป๊าก็ทำให้ปรางค์เป็นได้แค่คุณหนูไฮโซที่ทำงานไม่เป็น ใครๆ ก็บอกว่าปรางค์ยืนอยู่ตรงนี้ได้ก็เพราะมีที่บ้านหนุนหลั

อขึ้นในอก กระทั่งรู้สึกว่าทุกอย่า

องปรางค์เองเถอะค่ะ ปรางค์โตแล้วนะ เรียนจบแล้ว ดูแลตัวเองได้ ไม่

ดได้ว่า ตอนเด็กๆ บิดาเองก็

ล สิปรางค์จึงรีบป

ค่นยิ้ม ก่อนจะเบือนหน้าหนีคนที่มองมา ท

ก็เพราะป๊าเ

่ริมฝีปากสั่นระริก “มาห่วงอะไรตอนนี้อ่ะ

.

ม่ตอบ เธอจึ

ยู่ที่ไหน ทำไมถึงกล้

ได้แต่นั่งนิ่งมองหน้าลูกด้วยแววตารู้สึกผิด สิปร

.

้มทั้งน้ำตา เธอตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอ

‘ถ้าไม่รักก็ปล่อยเราสองแม่ลูกไป’ ตอนนั้นปรางค์ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ

บลูก นัยน์ตาของคนเป็

บป๊าแค่ทะเลาะกัน เรายังรักกันดี

อกว่าไม่เชื่อ “ปรางค์เพิ่งรู้นะคะ ว่า

ปรางค์กลัวแค่ไหน โทรหาป๊าก็ไม่ติด ติดต่อใครก็ไม่ได้ ยิ่งตอนที่แม่ปวด...แต่แม

.

นแม่พยายามมากแค่ไหน แม้เรี่ยวแรงจะเหลืออยู่น้อยนิดยังมีแก่ใจถามหาสามี “เวลาของแม่เหลืออยู่ไม่มาก แต่แม่ก็รอป๊า แม่ฝืนอยู่จนดึก จน

าร่วงอีกครั้งกับความเจ็บปวดในอดีต “ปรางค์ทำตามที่แม่บอ

.

ที่ปรางค์รู้สึกเหงาแล้วก็เป็นครั้งแรกที่ปรางค์รู้สึกอิจฉาเพื่อนๆ ...” ท้ายประโยคสิปรางค์เม้มปากแน่น พยายามกลั้นเสียงสะอื้นที่ตีขึ้นมาระรอกใหญ่แล้วเ

งแต่ในอดีต วันนี้สิปรางค์จึง

ค์ฟังจนเบื่อ ในอดีตป๊าเคยพูดยังไง วันนี้ป๊าก็พูดมันเหมือน

ละในภรรยาในอดีตก็รู้สึกผิดไม่น้อย สิปรางค์คงไม่ขาดความอบอุ่น หากวันที่เจ้า

ทับถมสูงยิ่งกว่าภูเขา ประโ

์ไม่มีป๊า...อยู่ข้

างก็ยกมือทาบอก ไม่มีใครกล้าส่งเสียงหรือ

เริ่มบีบรัดรุนแรง ทว่ายังฝืนใจขยับเข้าหาลูกสาว รวบร่างสั่นเทานั้นเข้ามากอ

กอดที่ไม่อบอุ่นนั้น “เพราะคำขอโทษมันเปลี่ยนสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้ แม่ไม

.

วมองลูกสาวตาค้าง ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆ ไหล ร่

้น สาวใช้สองคนรีบวิ่งวุ่นหาย

..” เธอเอ่ยขึ้นท่ามกลางความโก

ิปรางค์ค่อยๆ ก้มหน้ามองบิดา ในขณะที่นัยน์ตาแดงก่ำขอ

อยู่คนเดี

่สนใจว่าเบื้องหลังที่เดิน