icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
สัญญาณสวาท

สัญญาณสวาท

ผู้เขียน: SHASHAwriter
icon

บทที่ 1 เรื่องสั้น จบในตอน

จำนวนคำ:2954    |    อัปเดตเมื่อ:21/07/2023

ญาณ

A

บ้านอยู่นั่นเอง เงาสูงใหญ่ของอะไรสักอย่างก็ทาบเป็น

ดินค่ำ ๆ มื

ก็พบว่าเป็นเจ้าของร่างกายบึก

นมาว่าฉันเป็น หรือเคยเห็นจากพวกอื่น ๆ ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขาไปหรอก มองด้วยหางต

วเดินไ

จสั่นนิด ๆ เดินต่อแทบไม่ไหว รู้สึกว่าร่า

ยว ฉันหยุดเดิน เอียงหน้าหนีเขา ใจสั่น ขาของฉันก็สั่นตามไป

อมกับที่หูแว่วเสียงเรียกดังมาจากในบ้าน อาการวูบวาบในร่างกายของฉันย

้กว่าเดิม ฉันฟังเสียงนั่นแล้วก็จำไ

งไปแ

ู้สึกอย่างหนึ่งที่แล่นพุ่งพล่านในตัวทิ้งไป เด

้า คำรามในลำคอบอกว่าคืนพรุ

ย่างนั

มาพบเขาดึก ๆ ด

นะกระแหนของพี่สาวดังดักอยู่ที่ทางเข้าบ้าน ฉันยิ้มไม่ตอบอะไ

อทางนั้นลงทุนอุ้มฉันแล้วจับเข้าไปในห้องจนเป็นอันสำเร็จ พี่ขังฉันเอาไว้ในห้องได้แล้ว ก็ปิดล็อกห้องทัน

ัยตายยาก ตอนนั้นเองที่ความรู้สึก

ใกล้ชิดที่มีให้

เขาขัดเนื้อตัวของฉันจนได

อบไปเห็นเขาคนนั้นที่ไกล ๆ เข

ฉันอยากเข้าบ

่ แต่แล้วกลับถูกดุกลับมาว่า “อยู่นิ่ง ๆ สิ จะ

ายตาคมที่ลอบมองมาจากด้านนอก

ก็อดมองหาเขาคนนั้นไม่ได้ ตอนที่เดินหายเข้าไปในพุ่มไม้รก ๆ ตรงหน้านั่

ันฟุ้งกระจายไ

ไม่เห็นรู้เลยว่

ี่

งฉัน แล้วไล้ไปตามลำตัว ทำเอาฉันร้อน

อดใจแทบ

ลงกับพื้น ขึ้นคร่อมฉันจากด้านหลัง แม้ฉันจะไม่เคย แต่ก็รู้สึกอ

ลดอาการร้อนวูบวาบในเรือนร่างของฉันหลายวันมานี้ ร่างกายของฉันไม่ได้เป็นของฉันอีกต่อไปแล้ว

ฉันเ

นักของเขาไม่เบาเลย ร่างสูงใหญ่กว่าฉันเป็นเท่าตัวทั้งหนักทั

วยนะโ

ยหาในความมืด แต่แล้วก็บิดตัวไม่พ้นจากเขา ได้ยิ

ะ ปล่

และเขาก็ถูกพวกมาใหม่รุมทำร้าย หลังจากนั้นฉันก็ถูกล่

่น ๆ ที่ดาหน้า

ปหมดทั้งร่างกายที่

ัน ในนั้นเปิดไฟไว้เพียงบางดวงให้พอมีแสงรำไรอยู่บ้าง ฉันหมดเรี่ยวแรงจะเดินเข้าไ

ตั้งแต่คืนนั้นเป็นมา

ม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ฉันรู้สึกอ่อนเพลีย อ

แล้วล

่รู้ รู้แต่ว่าคนถามกำลังต้อ

งที่ตรงหน้าฉัน ถึงจะดุว่า แต่ก็ไม่เคยขาดแคลนเรื

ลอดได้ไ

กพูดแบ

้องแล้วเนี่ย เผลอ ๆ ลูกในท

ห้ฉันรู้สึกอับอาย หน้าชาจนร้อนไปหมด ห

องห

นท้อง

กไปวิ่งเล่นแล้ว ฉันก็แทบไม่รู้อะไรเลย พี่สาวกับแม่เท่า

าวในบ้านหลังนี้แล้วฉันไม่เคยมีเพื่อน มีก็เ

นได้ทุกเรื่องอย่า

ยากรู้ว่าท

ยับเคลื่อนไหวตัวได้เชื่องช้าลง

จเวลาที่คนในบ้

หมิ่น และสังเว

สียเลย ในท้องของฉันมันถ่วงต่ำลงมาก ฉันกระวนกระวายใจจนนั่งไม่ติด แม้

นเลยสักคน พวกเข

ยตาของฉันมองเห็

เขามาฉ

จอยากให้เขาเข้ามาฉัน ช่ว

โดยไม่สนใจใ

ย่างเงียบ ๆ ในหัวใจของฉัน แต่ตอนนี้ม

วยด

ฉัน อาการแปลก ๆ พวกนี้มีนกำลังทำให้เจ็บปว

ูด้วย ห

นจนเริ่มรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ท่อนล

ะ ใครก็ได้ช

เสียงรถขอ

ูเจ็บ พี่จ๋า

็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้าบ้านม

อดแล้

พร้อมกับเสียงของพี่ต

มันจะค

ืมตาขึ้นมองดู ได้ยินเพียงฝีเท้าเบา ๆ

ไม่ออกง่า

ทบไม่ต้องร้องขออะไรอีก ฉันถูกย้ายออกไปนอนที่นอกบ้าน ในห้องเก็บของที่

น่อย

ึกปลอดภัย ฉันมองตอบพี่น

ม กินไ

ลอกความเจ็บปวดจะรุกคืบเข้ามาทรมานฉัน ฉันร้องโหยหวนอีกครั้งเมื่อในท้

ม่

นานท่านก็ตามเข้ามาในห้อง พร้อม

แม่เอาใจช่

ไหมแม่ กลัวมั

ันเก่งออกสู้นะลูก แม่จะอ

ึ้นอีกครั้ง ปวดขึ้นมาอีกครั้งแล้ว ฉันร้องหวยโ

นวล เบ่งลูกเบ่ง เบ

อีกไม่ได้แล้ว เมื่อมวลในท้องพ

ะรวยบนเศษผ้าที่พี่

า ก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับความรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งกาย เจ้าตัวที่อยู่ในท

นั้นคือลู

ฉันพาส่งที่คลิ

ได้เจอเข

้องให้ออกไปหาอีกต่อไป พร้อมกับร่างกายที

ามันขจรขจายไปหาเขา

าสมาชิกใหม่ฝั่งตรงข้ามกำลังเป็น

ู้งี้จับไปตอนแต่แรกก็จะไ

่ บอกอีกว่าอย่าฉีดเลยยาคุม ให้เอาไปทำหมันดีกว่าถ้าไม่อยากเลี

นให้ที่ตรงหน้าฉัน อ้าปากแล้วงับเบา ๆ

ลัวจะเหมือนรอบก่อน ๆ

บกับแม่ แล้

ดีแล้วที่รอด แก่ตายไปด้วยกั

ามความอบอุ่นของฉัน แล้วก้มลงกินข้าวคลุกเ

บล่

้ความมั่นคงและปลอดภัยเสมอ ฉันก้มลงกินอาหารในชามขอ

เปิดรับโบนัส

เปิด