สัญญาณสวาท

“นี่ก็ดึกแล้ว นอนเถอะ”

เสียงทุ้ม ๆ และมีเสน่ห์ของผู้ชายคนนึงดึงสติเจียงช่านกลับมา พอเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสายตาคู่หนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์ที่คาดเดาไม่ได้

เจียงช่านจับชายกระโปรงอย่างประหม่า ใจของเธอเต้นเร็วขึ้น

ตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ เธอก็นั่งอยู่บนขอบเตียงตลอด อยู่ในท่านี้มานานจนหลังแข็งทื่อไปหมด ชุดแต่งงานที่สวมอยู่นั้นก็ยังไม่ได้เปลี่ยน จนกระทั่งผู้ชายคนนั้นอาบน้ำเสร็จ แล้วออกมาจากห้องน้ำ เธอถึงนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้เธอกำลังจะเข้าหอกับผู้ชายคนนี้

แต่เธอไม่รู้ว่าจะเข้ากับสามีใหม่ของเธอได้ยังไง ซึ่งเธอเป็นตัวแทนมาแต่งงานแทน

ในฐานะลูกสาวนอกสมรสของตระกูลร่ำรวย เธอแต่งงานกับผู้ชายยากจนคนนี้แทนพี่สาวของเธอ ก็เพื่อทำตามสัญญาที่คนของสองตระกูลทำร่วมกันไว้ และได้สินสอดทองหมั้นมาเป็นจำนวนมาก

พอมีเงินแม่ของเธอที่ป่วยก็จะได้รับการช่วยเหลือ น้องชายก็จะได้เรียนต่อ ครอบครัวก็จะมีชีวิตที่ดีได้

เจียงช่านสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และเดินไปที่ห้องน้ำอย่างสั่น ๆ ราวกับกระต่ายน้อย “ฉ... ฉันก็จะไปอาบน้ำเหมือนกัน”

ผู้ชายคนนั้นหรี่ตาลง

เจียงช่านลุกขึ้น และเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว และตอนที่กำลังจะล็อคประตูนั้นก็พบว่าประตูไม้โทรม ๆ บานนี้นั้นไม่มีแม้กระทั่งกลอนด้วยซ้ำ เธอถึงกับอึ้ง แต่ก่อนชีวิตก็ไม่ได้ดีนัก แต่ก็ไม่ได้ยากจนถึงขนาดนี้

ขอบตาของเธอแดงเล็กน้อย เธอลังเลอยู่ในห้องน้ำโดยไม่ได้ถอดชุดอยู่เป็นเวลานาน

ผู้ชายที่อยู่นอกประตูดูเหมือนจะเข้าใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เลยพูดเสียงทุ้มขึ้นมา “ผมจะออกไปสูบบุหรี่ข้างนอก อาบ ๆ ไปนะ”

เจียงช่านรู้สึกกลัวอยู่ลึก ๆ เธอเอาหน้าแนบประตูเพื่อฟังเสียง เสียงฝีเท้าของเขาค่อย ๆ ไกลออกไป ประตูมีเสียงดังเอี๊ยด และก็ไม่ได้ยินอะไรอีก

อักษรสีแดงตัวใหญ่บนผนังเก่า ๆ นั้นดูซีดเล็กน้อย วันก่อนวันแต่งงาน พายุไต้ฝุ่นพัดถล่มเมือง ป้ายโฆษณาปลิวว่อน และต้นไม้ก็โค่นเต็มถนนไปหมด เจียงช่านแต่งงานท่ามกลางความยุ่งเหยิงนี้