กางเกงลิงตัวนั้น ของฉันใช่ไหม!!?

กา

โมงเช้าแล้วจึงลุกขึ้นไปล้างหน้า แปรงฟันและเดินไปหุงข้าวเตรียมทำอาหาร ทุกอย่างเป็นไปตามกิจวัตรประจำวันท

งห้องกลับเป็นท้องฟ้ายามเช้ากำลังทอแส

จังเลย~

องกางเกงลิงทรงสี่เหลี่

ายไป

้ายและขวากลับไม่เห็นกางเกงลิงทรงสี่เหลี่ยมลายขาวแดงแนวนอนตัวนั้นเลย เขาชะ

ะปลิวเข้

เดินหากางเกงลิงให้ทั่ว ยิ่งเจ้าตัวดูลนลานเหมือ

็งกำลังหาอะไ

บตอบในทันทีเผื่อว่าเขาจ

นทรงสี่เหลี่ยมลายขาวแดงแนวนอน ผมไม่รู้ว่าป

จอเสื้อผ้าใครปลิวลงมานะ ถ้าลุงไม่เห็น

ากฏบนใบหน้า ลุงรับรู้ความรู้สึกน

งเอาไปให้ดีไหม? แล้ว

จ็ด ห้องเจ็ด

จำไว้นะ สีขา

ทางแนวนอน

บมาเตรียมตัวไปมหาลัยต่อ ตอนไปหากางเกงลิงดันกินเวลาไปตั้งชั่ว

เองรีบร้อนวิ่งออกมาสองคนแถมยังส่งเสียงดังโวยวายอีก คนไม

ค รอก่อ

ทิว เดี๋ยวไ

้เร็วกว่านี้ไม่ได้แ

วจินตนาการถึงขาหนีบกำลังถูกเกา เ

าดไหนตรงนั้

คนอื่นแล้ว เขาต้องเดินทางไปสอบทั้งที่ไม่มีกางเกงลิงนำโชค คงต้องรีบออกจากห้องตั้

*

go wrong, w

่สามารถพลาดไ

พูดถึงตั้งแต่ปี 1949 นั้น

ใหม่ เมื่อออกมาอีกรอบจนเดินลงไปถึงชั้นล่าง ซุ้มพี่วินที่ปกติมักจะว่างกลับมีคนยืนต่อแถวอยู่เต็ม เรื่องนี้ลมหนาวไม่ค่อยแปลกใจเพราะช่วงนี้มีสอบ คนจะทยอยเข้าม

ก็เหลือรองเท้าหลุด สะดุดล้ม จมอึหมา ฝนฟ

บออกจนหมดก่อนมุ่งมั่นว่าต่อให้ไม่มีกาง

เพิ่งผ่านมา ทั้งเรื่องที่เดินอยู่ดี ๆ หัวรองเท้ากลับขาดทำให้นิ้วเท้าหลุดออกมาดูโลกจนสะดุดแล้วจุ่มลงกองอึน้องหมาเหมือนมีคนตั้

ต์ที่ปกติมีสองตัว แต่วันนี้มันกลับเสียไปอีกตัวทำให้คนต่อแถวขึ้นลิฟต์ยาวยิ่งกว่า

อย่างที่คิด เพียงแต่ข้อเสียเพียงอย่างเดียวของการขึ้นบันไดคือ

องลมหนาวก็เริ่มปริ่มน้ำพลางตระหนักได้ว่าเขา

ดินขึ้นบันไดมาเล

อบคุณน

้มากระดก แต่ยกดื่มได้เพียงสองอึกกลั

ลยว่าต้องระว

็ได้ ไม่มีใค

ู้จักกันตอนเข้ามหาลัย แม้จะเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่เ

่านนี้ ปกติต้องมานั่งอ่านหนังส

ว่าดีแล้วล่ะ แล้วมิ้นเตรียมดินสอปากกามา

็รีบควานหาจากกระเป๋าทันที เธอหานานอยู

ลืมอีกแ

ปลายในสายวิทย์ด้วยกัน ถึงแม้เธอจะหัวดีอยู่บ้าง แต่กลับชอบลืมของสำ

งลบ ลิควิด แล้วก็บัตร

ีว่าเป็นคนขี้ลืม แต่เพราะมีลมหนาวคอยดูแลอยู่ตลอดเขาเลยค่อนข้างวางใจ แม้แต่

คุณง

าวต้องคอยแบกรับความรับผิดชอบแทนคนอื่น คนคิดมากและกลัวความผิดพลาดเพราะความเสียหายที่มีมันมากกว่าแค่เรื่อ

ือเพื่อนคนอื่น ๆ ยังไม่หาย แม้จะถูกความโชคร้ายในหัวคอยขัดขวา

้วยเถอะ ไม่อยากเจอเรื่อง

*

อก็หันไปมองนอกร้านพลางพักสายตากับลานกว้างของสนามบอลเช่า ภาพเหล่านักบอลมือสมัครเล่นกำลังวิ่งไล่บอลพ

็หล่อ เลือกไม่

หล่อที่อาร์มพูด ทว่าเรื่องเรียนนั้นสำคั

มัวแต่มองผู้ชายเดี๋ยวค

นั้นแหละถ้าตั้งใจอ่าน แต่ตอนนี้ไม่

ได้แต่ส่ายหน้าระอาเมื่อห้ามอะไรเพื่อ

้นดิ นั่นใช่พ

มหนาวถึงกับทิ้งหนังสือ

หน

นที่เฝ้าโ

ยดก็รู้ได้ทันทีว่าใช่ เขาคนนั้นคือพี่

าช่วงนี้เขางานยุ่งซะอีก ไม่ค

ถมยังเก่งอีก ไม่รู้ว่าคนที

นให้อ่านหนังสืออยู่เลยไม่ใช่เหรอ ไหงตอนนี้มาบ

็นข้อยกเว้นน่

ถมยังช่วยผลักดันกฎหมายสมรสเท่าเทียมด้วยนะเผื่อไม่รู้ คนน่ารักที่ใช้ความดังของ

าย

ป็นปม เรื่องที่สองคนนี้เล่ามาทำไมเธอไม่เคยร

กแกรู้กันแค่สองคนอะ ไ

่ว่างรับสายเพื่อน โทรไปทีไรก็ติดสายคนอื่นตล

็เลยไม่ได้เล่าให้ฟัง ปกติมิ้นเองก็ไม่ได้ดูซีรีส์

ราะงอนเรื่องเพื่อนไม่เล่าอะไรให้ฟังบ้าง กลายเป็นว

งโทรศ

ระเป๋าถือสีครีมได้ดังขึ้นกลบเสียงปลอบของลมหนาวให้ปลิวหาย มิ้นยกมือถือ

ห้สนใจเพื่อนบ้าง นางก็หันไปรับ

ลับมาเองแหละ แล้วสายนั่น

วีดพี่เพชรเบา ๆ ลมหนาวเองก็มองศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบด้ว

นข้าง

ก็บไว้เริ่มเหือดหาย ลมหนาวหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นทักหาไลน์เจ้าของหอเพื่อฟ้องเรื่องที่ทั้งคู่ทำพื้นหน้าห้องเลอะและชอบส่งเส

ล

ายเตือน หรือไม่ก็เข้าไปคุยด้วยตัวเอง คราวนี้ลมหนาวต้องมาลุ้นอีกทีว่าพวกเขาจะจับได้หรือเปล่า

ยู่ใกล้คนนิสัย

ใจพี่เพชร กลับต้องจับตาดูคน

ในสนามเริ่มทยอยเดินออ

ินมาทางนี้แล้ว เอาไงดี

เพชรที่เดินอ้อมมาหน้าร้านก่อนเปิดประตูเข้า แม้ทั้งคู่จะตื่นเต้น แต่เหมือนจะเพ

หวังแล้วล่

็นไรเลย ยังไงเราก็ยังชื่น

่มนั้นได้รูปจนพอใจถึงแยกย้ายจากศิลปินที่ชอบ แต่น่าแปลกตรงที่ยังเหลือน้องผู้หญิงอีกคนท

รอเลยนะ กว่าพี่จะกลับเค้าน

าวหลังจะไม่พามานั่งร

ดาว่าคงเป็นคนรู้จักกันก่อนอาร์

ได้ยินเขาเล่าถึงตอนออกรายการวาไรตี้อยู่

น้องเลยเนาะ ถ้าพลอยอยากเข้าวงการบัน

กอยู่ก็มีกลุ่มชายในชุดบอลแบบเดียวกับพี

หรอครับ? นึกว่าจะไป

สอบไม่ใช่เหรอ หลัง

าหลังสอบพี่ไม่มีคิว ผม

ดนั้นเลยเหรอว

จนสะดุ้ง และจี้อีกหลายทีจนเจ้าต

ร้อง ฮ่าฮ่า

พชร แต่กลับถูกเพื่อนอีกคนจับ

หยุด เอาให้มันห

่ไหว หายใจไม่ทั

กลุ่มคนกำลังยืนหัวเราะทั้งสามอยู่ จู่ ๆ สายตากลับต้องสะดุดค้างเมื่อคนถูกจี้ดิ้นหลบน

งลิงต