กางเกงลิงตัวนั้น ของฉันใช่ไหม!!?

งคนชอบเล่นกีฬา เขาเดินเข้ามาในห้องสองเท้าเหยียบพื้นเลอะคราบน้ำจากกองจานไม่ได้ล้างบนซิงค์ตรงทางเข้า ทุกครั้ง

อาดห้องที่ใช้อาศัยอยู่เลย ขยะและเศษอาหาร ถ้ามันล้นมาก ๆ ก็ค่อยเอาไปทิ้ง แต่ไม่ได้กวาดหรือเช็ดถูห้

ไอ้คนที่ดึงกาง

ะ? แล้

ๆ เรานี่แหละ แต่ดันโกหกว่าอยู

อเห

ันจ้องหน้าจนขึ้

จากนั้

หมาน้อยที่อีกคนทำใส่เขาผุดขึ้นมาในห

อะไรขึ้นกั

รุปยังไ

้งเขาแรงเก

า? เอ่อ…

กแกล้งเขาใ

์ที่ฉันส่ง

ไมว

ราทำพื้นที่ส่วนรวมสกปรกเลอะไปถึงห้องตัว

้นเลอะถึงกับฟ้องเจ

องครั้งเราจะถูกไล่ออกจาก

ะมาบอกกันก่อน ไม่ก็ติดป้า

ูเอาเหอะว่าจะเลิ

รู้สึกหวั่นไหวมลายสิ้น เอ็คหันไปมองห้องข

ึ

ู่ด้วยกันอย่างส

*

็พบกับกางเกงลิงลายทางขาวแดงที่ตัวเองไปเอาของเขามาใส่ ในมือกำมันแน่นอย่างเจ็บแค้น แต่เขารู

ปตามอารมณ์ แต่ด้วยความที่ถูกสอนมาอย่างนั้น เร

าฮิตกันเหรอ? เห็นมีคนมาถามห

ยตอนเขาเอาผ้ามาซัก ดูท่าเรื่องกางเกงลิงนี่จะไม่ใช่แค่เขาท

ลยเอามาใส่ตะกร้าไว้ จนผมซักเสร็จแล้วมันถึงเพิ่งมาบอก ไม่รู้เจ้าของกางเกงในตัวนี้เ

นี้ลองไปทักห้องเจ็ดหนึ่งสี่ดูสิ เผื่อเป็นข

บคุณที่บ

ามคิดเข้าไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้แผนการต่อไปมันง่ายขึ้น สองมือจับยกตะกร้าผ้าพลางเดินไปข้าง

ปยังห้องเป้าหมายทันที พอถึงหน้าประตู

ก

ะเผยใบหน้าบึ้งตึงของล

งในที่

จจะปิดประตูหนี แต่อีก

๋ยวก

ไรล

่ออ

ในเมื่อเป็นคนข้างห้องกัน ยังไง

นาว แล้ว

อ็

ืม

ห้เจ้าของห้องได้ปิดประตูสนิ

ลมหน

ิ่มแผนอีกขั้นโดยการไปตากผ้าก่อนกลับมานอนเตียงและค้นหาสินค้าในโหมดเสื้อผ้า ไล่สั่งซื้อกางเกงใน

*

เมื่อครบกำหนดวันล้างแค้น เขารีบแกะหอพัสดุชิ้นล่าสุดมาดูว่ามันตรงป

้งหมดนี่มาแก้แค้น แต่ทำไมต

้นชื่อเรื่องไฟตกเป็นว่าเล่น ระหว่างช่วงโกลาหลคงไม่มีใครสังเกต

่างนี้น

ความเจ้าคิดเจ้าแค้นของเอ็คดีและไม่คิดจะห้ามเพราะวิ

อนแล้วหรือยัง เขาสังเกตทุกวันและได้รู้ว่าลมหนาวมักจะนอนตอนสี่

ัดโหมกระหน่ำ เอ็คยังคงจ้องแสงจากนอกหน้าต่าง เ

แปะ ซ่

ท่าว่าจะหยุด ยิ่งเสียงร้องดังตามหลังฟ้าแลบยิ่งด

้ยง!

ให้กางเกงลิงลายทางขาวแดงนับร้อยลอยล่องไปตามลม บ้างก็ลอยไปตกระเบียงห้องคนอื่น ต้นไม้ และลานกว้างหน้าทางเข้าหอ กางเกงลิ

*

ูห้อ

กใจเมื่อไม่คิดว่าจะมีใครมาหาในเวลานี้ เขาเดินไปส่องตาแม

หรอครับค

วไปทั่วหอเลย ไปช่วยลุงเ

ต่เมื่อวานผมไม่

ครล่ะ สีขาวแดงด้วยนะ เอ็

ในห้องอีกครั้ง จังหวะนั้นลมหนาวก็เพิ่งสังเกตที่ระเบียงห้องว่ามีกางเกงลิงลายทางสีขาวแดงคล้า

นี่ย!! มิน่าล่ะ! ลุงถึ

งที่ลุงยาม ป้าแม่บ้านและลมหนาวช่วยกันเก็บกางเกงลิงที่ตกเกลื่อนหอ คนที่เดินเข้าออกหอพากันหันมามองพวกเขา บ้างเดิ

าเก็บทั้งที่ไม่ใช่คนของหอคนนี้ ต้องเป็นเจ้าของกางเกงลิงพวกนั้นอย่างแน่นอน ที่แย่กว่านั้นคือหลายค

*

ากของคนเก็บ กลับมีใครบางคนยืนหัวเราะร่าใน

่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฮ

ไรนักหนา กลัวคนเข

องปีนขึ้นไปเก็บเกงใ

แต่มาช่วยกันปั่น

ค่เห็นลมหนาวสอยกางเกงลิงต

นึกว่าจะเล่น

ก็เกินพ

งที่ทำ แต่กลับไม่บ่นเลยสักคำให้เห็น รอยยิ้มแห่งความปีติเริ่มน้อย

*

อสรุปมาว่าคงต้องซักกางเกงลิงทั้งหมดก่อนจะส่งคืนให้เจ้าของตัวจริง แต่ติดปัญหาตรงที่วันนี้พี่แม่บ้านเขาซักผ้

ามันแห้งแล้วน้องค

้คร

วย ไม่ใช่กางเกง

ครับ เรื่อ

นมาจนเกือบจะถึงห้องตัวเอง อยู่ ๆ ห้องข้าง ๆ ก็เปิดประตูแล้วสบตากับลมหนาวที่กำล

รอีก

ฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อ

โม

ป็นของฉันเอง ฉันอยากได้คื

่ใจนะว่าเป

ิ ฉันมี

ตัวเองถ่ายรูปคู่กับกอง

ไม่ออกไปช่วยคนอื่นล่ะ? ปล่อยให้เขาเก็บก

้นอย่างไม่สะทกสะท้านก่อนเดินเข้าไปดึงเอาต

เป็นผู้ร้ายทั้งที่ไม่ถา

ก็พยายามรับผิดชอ

ะไรวะ? ด้วยการเปิดตูดค

กฝ่ายจะหนีแล้วพรากเอาเครื่องรางชิ้นสำคัญไป เลยทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กลับมา ตอนนี้มันเปลี

ก็ไม่น่าทำให้คนอื่นเ

เย็นชอบกล เขามองลมหนาวอีกครั้ง

โทษลุงยามกับพี่แม่บ้

ื้

นที่สาธารณะ เธอต้องรับผิดชอบ

ไม่เอ

กันว่าครั้งต่อไป

แรงอะไร แต่ก็ทำให้เขาถูกเข้าใจผิดเป็นยกใหญ่ ไม่รู้ว่าถ้าไม่เปิ

ได้

หลังแล้วเป

ี้เลย

นี้แล้วจะต

องได้

่วนตัว ถ้าเปิดในนั

้มีกล้องว

ะไม่ยอมรับแล้วทำให้ลมหนาวถอดกางเกงออกเดี๋

ันได ตรงนั้

ดินมาถึงบันไดตรงที่พักกึ่งกลางระหว่างชั้น แม้จะไม่มีกล้องวงจรปิดคอยจับผิด แต่

สักห้าวินาทีแ

าอะ มือมัน

แม่กำหนด ไม่เคยทำอะไรแผลง ๆ ไม่เคยแม้แต่เล่นแรงกับเพื่อนหรือสัตว์เลี้ยง ลูกคนเดียว

จับเสื้อไว้ อย่า

ัสได้ว่ามีมือของใครมาจับขอบกางเกงตัวเอง เรียวนิ้วของเขาร้อนจนลมหนาวแอบเกร็ง ยิ่

ล้ำกลืนฝืนทนจนหายใจติดขัด ในบรรยากาศเงียบยิ่งสั่นกลัวอย่

มไม่อยู่ เรื่องนี้เป็นเรื่องน่าอายที

แกล้งจนทำอีกคนร้องไห้ จิตใจที่เคยแข็งกระด้างพลันหายไป เขาจับลมหนาวด

ทีนี้พวกเราก็หายกันแล้วนะ เ

ิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยสู้แรงไม่ไหว ทว่าเสียงที่เขาพูดใส่กลับทำให้ใจอัน

ไม่แกล้งเราอี

กเอ็คแล้วใช่ไหม? เพราะงั้นก็ไม่มีเห

็ดน้ำตาที่ไหลเลอะหน้า เอ็คพาลมหนาวเดินก

แล้ว เดี๋ยวเอ็คเอาผ้าไปเก็บก

ิ่มเจือจางลง แต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ สัมผัสร้อนที่รูดผ่านเนินก้นทั้งไออุ่นยามถูก

สินะ เขาคงไม่แกล

ั้น เอ็คก็เคยผ่านเพราะเขาเป็นคนทำเหมือนกัน เขาคงโกรธเอ็คไม่ได้ที่เจ้า

ียวคงไม่เป็