ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ

ร์มีเรื่อง

’ นางได้แค่พูดในใจด้วยท่าทีเบื่อหน่

เขามองนางด้วยความฉงนเมื่อเห็นว่านางไม่มีอาการหึงหวงเหมือน

ยนอะ

ห้ถูกเรียกด้วยความสนิทสนมโดยคนที่ตนเองไม่ชอบนี่ไม่มีวันเสียหรอก เสนียดชื่อนางหมดพ

ือเพื่อน

งแย่งบุรุษของเพื

ต่

้น อย่าหาว่าข้าไม่เตือน” ไป๋ฟางเ

องเรียกหรอกเฟิ่งเอ๋อร์ สตรีเช่

พูดจบแล้วก็รีบหลบสายตา คล้ายกลัวว่าแม่ทัพ

ดงเ

กยิ้มท้าทาย ก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อยด้วยน้ำเสียงกังวานใสชวนให้เขาค

้องทำ ไม่ได้ว่างมาตามก้นบุ

เหวินหลางตะคอกเร

. หรือว่ากลัวลืมชื่อภรรยาที่งดงามเช่นข้าเล่า” พูดแล้วก็ส่งส

ถึงเวลาจะได้ไม่ต้องม

มือนกับว่านางไม่ได้สลักสำคัญหรือมีผลต่อความรู้สึกอีกฝ่ายเลยสักนิด โจวเฟิ่งจิ่วคิดด้วยความหงุดหงิด พอได้ยินนางพูดกับพี่เหวินของนางด้วยน้ำเสียงและสายตายั่วยวนก็ยิ่งไ

่วยวนคนรักต่อหน้าต่อตาได้นางจึงโพล่งออกไป แล

โทษ ข้าไม่ได้ไม่ต้องการมาเยี่ยมเจ้านะ เจ้าอย่าเข้าใจผิดไป ที่ข้าเพิ่

หลี่เหวินหลางแทบจะเข้าไปตระกองกอดอีกฝ่ายอ

งร่างที่ตายไป สมเ

อยู่คนเดียว น่าแปลกที่แม้เจ้าของร่างตายไปแล้ว แต่ความรู้สึกของอีกฝ่ายกลับไม่หายไป มันยังคงตราตรึงอยู่ที่หัวใจดวงนี้และชัดเจนในความรู้สึก

งไปได้ เขาจับจ้องนางอยู่เช่นกัน เพราะไม่เชื่อว่านางจะไม่รู้สึกอันใดเลย ครั

ปลี่ยนไปหลังจากประสบเคราะห์ครั้งใหญ่ แ

ข้าไม่ต้องการ เก็บความห่วงใ

!” หลี่เหวิน

นางหันหน้าไปตอบเขาอย่างกวน ๆ พร้อมเน้นย้ำชื่อของตนทีละคำ แม่ทัพหนุ

ข้าก็ขอโทษเจ้าด้วย เพียงแต่ว่า เรื่องความรักมันห้ามกันไม

รินไหลอาบแก้มนวล มองดูแล้วน่าสงสารยิ่ง สงสารท

ท่านก็เช่นกัน เป็นบุรุษเพิ่งออกเรือนได้ไม่ทันไรก็คิดพาสตรีอื่นเข้าจวน แ

ากเกินไ

ที่เรือน ท่านกลับไปเยี่ยมเยียนสตรีอื่นถึงจวน ทั้งยังพานางมาหยามข้าถึ

จ้

อบกอดสตรีอื่นหวังปลอบโยน แล้วตัวข้าเล่า ข้าที่ต้องมาเห็นภาพน่ารังเกียจเช่นนี้ควรรู้สึกเช่นใด ยินดีปรีดา

างเสียงดังกว่าครั้งไหน ความโกรธพลุ่

ก็คิดดูบ้างเถิด ส่วนเจ้า... โจวเฟิ่งจิ่ว ในเมื่อเจ้ารักบุรุษผู้นี้มากขนาดที่ไม่สนความถูกผิด

ึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงได้ชะงักเท้า แล้วหันกลับมาพูดกับโจวเฟิ่งจิ่วอีกครั้งด้วยประโยคที่กรีดลึกลงไปในความรู้สึกของคนฟัง ตบ