Theory ล้อมรัก ละลายใจ

ล

้นคำตอบจากตัวเองว่

...ไม่ได้

ะให้สบตา หรือเดินผ่านกันแล้วเขาเองก็เห็นฉันด้วยฉันก็อาจจะยิ้ม ซึ่

: ไม่

ตอบก็คือไม่จนผ่านไปหลายนาทีก็ยังนิ่งสนิท เหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้มีข้อความส่งเข้ามา ผิดจากที่เดาไว้ว่าน่า

มาณว่าฉัน

ใจจะชวนค

นว่าฉั

ปิ

วกฉันยังไม่ได้กินกันเลย ฉันปวดเบาอยากเข้าห้องน้ำแม้จะไม่อยากลุกจากที่นั่งเดินไปเข้าก็ตาม

ไปก็

ัวเองติดมือไปด้วยเผื่อในห้องน้ำหมดจะได้มีใช้ และตอนขยับเก้าอี้เตรียมจะลุก

ไปด

หตุของการเปลี่ย

ัวแส

ำหน้ารู้ทันเ

ันยังไม่ทันพูดอะไ

บแต่สายตาแ

็นรู้ต

คางทำหน้าตูมสนิทเพราะสุดท้ายต้องเฝ้าโต๊ะคนเดียว ชวนแต่แรกไม่ยอมไปก็งี้แหละ พอยัยแจน

ลังจากฉันกับพริก

ชอ

ล้วเดินตามแ

มาต่อกันยาวเหยียดเพื่อนั่งด้วยกัน จริง ๆ ก็ไม่ได้มีแค่ก๊วนนี้หรอกที่ ยกโขยงกันมากินข้าว เพียงแค่จุดสนใจกลุ่มอื่นไม่

่านั้นนะจ๊ะ คือไปกินร้านไหนในพิกัดรอบ ๆ มหา’ลัยก็เจอแต่กลุ่มก๊วนของพวกวิศวฯ

หน้าไปคุยกับเพื่อนตัวเองต่อแบบธรรมชาติมาก จะพยักหน้าให้สักนิดก็ไม่ได้ ฉันก็ยิ้มเก้อไปสิ แต่ฉันก็ไม่โกรธหรือเก็บเอามาเป็นอารมณ์ให้ตัวเองหงุดหงิดอะ

ฉันเห็นแกยิ้มให้ แต

ี่แกเห็น”

ะไร ของมันเห

ลยไปเพราะฉันคงไม่เดินดุ่มสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปหาแล้วถามว่ามีปัญหาอะไรก

นคิดแบบนั้นฉันจะว่าอะไรได้นอกจากพยักหน้าเห็นด้วย วันแรกที่เจอกันเขาไม่ได้ดูหยิ่งอะไรแบบนี้ เพี

ฉันถามกึ่งกระเซ้า ยัยแจนเม้มปากทำหน้าคิดหนั

นชมอยู่ห่าง ๆ ดีกว่

แสบ ขณะเดียวกันก็คิดว่าคำว่าหยิ่งกับเย็นชาม

ะมาณสามสี่คนฉันก็ได้เข้าแล้วล่ะ แต่กว่าจะได้เข้าก็ยืนดมกลิ่นบุหรี่วนไป เ

อบที่ได

ดทนกับมันได้ จนนานวันเข้าจากที่เหม็น ๆ ก็กลายเป็นความเคยชินกับกลิ่