พรางกุหลาบ
ถ้าวันไหนก้าวเท้าออกจากบ้านผิดข้า
วขึ้นจากบันไดเลื่อนมายังชานชาลารถไฟฟ้าสายประจำ หมู่มวลมหาประชาชนต่าง
วามเดือดเข้าไปใหญ่ ให้ได้อย่างน
ถไฟฟ้าล่าช้าไปสิบนาที บวกกั
ไลน์กลุ่มออฟฟิศดังเตือนรัว ๆ หลายคนตกเป็นผู
นคนที่ถึงออฟฟิศแล้วให้
ยดเสียด ฉันรีบแทรกเข้าไป ทำตัวลีบเล็
เข้าบริษัท คนมาสายยืนออรอลิฟต์ ด้วย
ต์ตัวนี้
นลิฟต์มาจากชั้นจอดรถใต้ดิน ไม่ค่อยมีคนใช้ เพรา
นไดไปอีก ในสถานการณ์แบบนี้ ต้อ
ล่ะ ปรกติขี่มอเตอ
นกันอยู่บ้าง เพราะเขาเป็นคนรู้จักของรุ่นน้องเบ
ผมเลยจูงไปสถานีตำรวจ ฝาก
รษะระอาน้อย ๆ กับ
เลยท
ึกงานให้ผ่านอยู่แล้วน่า อย่า
ดี๋ยวสักเก้าโมงครึ่งผมต้องไปแผนกรับเอกสา
โบราณให้ เราคุ้นกันดี เพราะตอนเช้าฉันมักรอขึ้น
บใจ
งธนบัตรใบละร้อยจากกระโปรงเตรียมส่งให้เ
ิ๊
พอดี เราหันสายตาไ
งฉันค้างเมื่อสบกับ
็บแปลบ เลือดที่สูบฉีดทั่วร
ามฝันแสนน่าสะพรึงกลัว ร่างกายถูกพั
และเขาผู้ยืนมองฉ
ผมสีทอง ดวงตาสีฟ้ากระจ่าง จมูกโด่ง ร
มสูทดำสนิท ยืนท่ามกลางผู้คนใ
ี่
ก้อนในอกยังกระตุกรัวแรง ซีอีโอบริษัทยืนข้างผู้ชายคน
ม่ใช่เหรอ ร
าพ แต่เป็นอันรู้กั
คุณค
ด้านแบบเด็ก ๆ เข้าลิฟต์ คิดแง่ดีคงไม่โดนซ
เพียงเลขบอกแต่ละชั้นที่เปลี่ยนไปมาบนจอ กระ
ออกไปอย่างไว เดินเข
ไปด้วยคำถาม เมื่อกี้ฉันเห็นเขาจริง ๆ
มฝัน บางทีอาจเป็นชาติที่แล้ว นี่
ต่อหน้าเขา ต้องเป็นฉ
เหมือนไม
ลยเหมือน
ห
มองเย็นชา ว่างเปล่าเหม
ของฉันละสิไม่ว่า ผู้ชายคนนั้นหลอกลวงฉันนะ ถ
แล้วทำไมโชคชะตายังว
ิยมปีสองพันยี่สิบสี่ ใครอยากจะเป็นอะไรก็ไ
ดนจับเผาไ
ๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกกระมัง
ง ๆ ไป เดี
นคงเป็นฉันคนเดียว ไม่งั้
นต้องตื่นเต้นดีใจ ตาส่ง
ปลาตาย ถึงหน้าต
ลงเขาเพรา
ห้ตัวเองในชาติท
หวัง ไม่เอาอีกแล้วหนุ่มยุโรปใจดำ ชาตินี้ขอนิย