เพราะความไว้ใจทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม

ที

ยที่กำลังช่วยยกโคมไปลอยที่ล

ก ท่านก็ลองเด

้องมีเรื่องที่อยากให้

“หลงตัวเองยิ่งนัก”

ต้องการ ที่บอกเช่นนั้นเพราะไม่ว่าเขาจะเป็นเพียงหัวหน้านายกองเล็กหรือพลทหารสำหรับลู

ยังคงไร้เดียงสาแม้เวลาจะผันผ่านไป “จะได้ตำแหน่งที่เหมาะแ

ข้าเห็นถึงความจริงใจเลยหรือ แม้จะเชื่อใจท่านแต่หากกลับมาแล้วทำ

อว่ายกให้แต่ก็ให้สัญญาหมั้นหมายเอาไว้ก่อน ยามนี้ชื่อวันเดือนปีเกิดของเจ้าข้าก็เอ

เรื่อเมื่อได้ฟ

ยแก้เก้อไปอย่างนั้น แต่มินึกว่าเมื่อเดินมาถึงตรงที่มี

งไหม” เสียงของพ่อค้าข้างทางที่เอ่ยเรียกไม่ได้ทำให้หญิงสาวส

่วยยึดเหนียวหัวใจในยามที่คิดถึงและโหยหาบ

่ได้ยิน บรรดาสาวน้อยใหญ่ที่แอบมาเดินวน

รางด้วยไหมข

มีอะไรที่บอกว่าเราทั้งสองจะเคี

ื่อยามนี้คนรอบ ๆ เริ่มพูดกันถึงเรื

ายืนดูบรรยากาศของงานโคม ลำธารที่เต็มไปด้วยโคมไฟทั้งที่เขียนคำอธิฐานและวาดรูป ไห

ยากาศที่นี่มาก

้านหน้าในตอนแรกหันกลับไปม

ยที่สุดและจะดูแลตัว

กฝ่ายทำตามที่พูดได้แน่น

ทำให้หลิวเ

ียงพอ เช่นนั้นข้าให้คำมั่นกับเจ้า ไม่ว่าจะมีหญิงสาวเสน

“เย้าข้าเช่นนี้ ขอแค่ท่านรักข้ามีเพี

งตาคมเข้มยังคงจ้องมองไ

ดียงสาที่ดูกี่ทีก็ทำให้ใจ

หนุ่มที่บรรจงผูกด้ายแดงให้นางด้วยใจคนึ

นของเจ้าแล้ว และยามรุ่ง

ยแต่นางเก็บกลั้นอารมณ์ของตนมาตลอด ม

่แสดงท่าทางเปิดเผยเช่นนี้นอกจวน แต่มือที่สั่นและชื้นน้อย ๆ ของคนที่เดินนำหน

ะก้าวเข้าจวนดี บิดาของหญิงสาวก

บท่าน

ไม่พักผ่อนห

รักยิ่ง “รอเจ้า เสี่ยวจื้อไ

คุยกันแล้ว แต่รอยยิ้มน้อย ๆ และการพยักหน้าราวกับบอกให้ทำตามคำสั่งบิดานั้

มาคุยกับลุ

หมายไปแล้ว แต่สินสอดและพิธีการที่สำคัญก็ล้วนยังไม่ได้ทำให้เรียบ