เจียงซินเฟย จันทราตำหนักเย็น

หลัง ถูกโบยจนสลบไสล ผมเผ้าหลุดลุ่ยยุ่

ี่นี่ในตำหนั

ลายลงคอ คลำที่ท้องของตัวเองไปมา จ

ักฮ่

สาหัสถึงร้อยไม้ ก่อนจะลากตัวนางไปไว้ยังตำหนักเย็น

ลายเรื่องราวในราชสำนักมีให้ต้องจัดการไม่เว้นแต่ละวัน เขาเองหาใช่คน

าหมายถึง

าอ่านฎ

นางกำลัง

มขยับกายอ

่งคนถามไถ่

ตั้งครรภ์ล

าเป็น

อำนาจหน้าที่ของนาง ไว้หลานไต่สวนอีกที อีกอย่างหลานจำไม่

โดยดี ขันทีหนุ่มเปิดประตูให้ไทฮองไทเ

อะไรเสี

ือบ

นสลบไสลไม่แน่อาจตายไปแล้ว เพราะ

่อเรื่อง

าเสี่ยวซานต้อ

เดียว วันๆแทบจะไม่พูดจากับใคร แล้วเช่นนั้

างอาจพูดกับองครักษ์ผ

้ายสี ฝ่าบาทไม่เคยสนใจเรื่องราวเหล่านั

่องวังหลัง เป็นเพียงหน้าที่เท่านั้นไม่ว่าฮองเฮาหรือสนม ข้าล้วนท

นหรือ ไม่เลยเขาไม่เคยคิดมากและใส่ใจ ในเมื่อสนมของเขามีถึงหกตำหนักสามพันนาง จะให้ใส่ใจทุกคนได้อย่

รักษาบัลลังก์แ

ลับตานอนเอาแรงเสียหน่อยคงจะดีขึ้น ในเมื่อตอนนี้แม้แต่แรงจะขยับตัวยังไม่มี แผลถูกโบยบาดลึกน่าจะตายไปเสียแต่ เ

หมือนในความฝันพยุงตัวซินเฟยก่อ

สวรรค์จึงมีตาให้

็นลูกของใครไม่รู้ที่อยู่ๆก็มีคนเห็นผ่านเข้าออกยังห้องของซินเฟยสองสามครั้งทั้งๆที่ซินเฟยไม่เ

ท ข้าฮองเฮาในฐานะผู้ดูและวังห

ร้ความผิดเช่นเจ้ากับข้า มักจะมีชีวิตยืนยาว

ี่นี่มาเนิ่นนาน ซินเฟยหลับตาลงอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงความปวดแสบที่บาดแผล

กชิงห

ใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้าขึ้นลง นั่งบนโต๊ะเสวยพุ้

บหน้ายังเรียบเฉ

วนางแอบลักลอบมีอะไรกับองครักษ์ชั้นต่ำจนตั้งค

รียบเฉย

แล้

ะไร แค่เพียงรับรู้อย่างที่เขาคิด

หนิงกงหรือว่าต้องการจะเลือกป้าย

จะดีกว่าวันนี้ข้าอ่านฎีกามาทั้งวัน ร

ล่เบาๆอย่างเอาใจ เขาเอาใจใครไม่เป็นกิริยาที่ทำท

่มมืดความหนาวเหน็บมาเยือนยกมือขึ้นกอดอกแน่น เพียงครู่

ไปข้างในกับข้าแล้วหิมะทำท

แทบทนไม่ไหว เหงื่อเม็

าปวดท้องเ

ยไปมา เลือดสีแดงไหลเปรอะเปื้อนเป็นทางลง

กษาเขาไว้

นที่เฝ้าฟูมฟักดูแลตัวเองอย่างด

็นลูกข

าดน้ำตา เอ่ยออกมา

้เกิดมา ในเมื่อไร้ซึ่งค

ผ่อนเสียเจ้าเสียเลือดมากไป ข้าจะ

หน้าก่อนจะ