เสน่หานางมารหน้าใส

ไม่อยากแต่

น้าเศร้าสร้อย เหมือน

่นให้เจ้าจะต้อ

กวางไว้แล้วไม่มีทางเป็นอื่นก็ในเม

ารถรอบด้าน มีคนนับหน้าถือตามากมายอีกทั้งยังกล้าที่จะต่อคำท่านพ่อ ชีวิตท่านจึงไม่ต้อง

กินไป ข้าแต่เดิมต้องอ่านหนังสือจนดึกดื่น ตื่นตั้งแต่ยามอิ๋นเพื่อที่จะมาท่องตำราแล้วยัง

้ว ไม่เคยได้ออกไปเที่ยวเล่นผิดกับท่านที่วันๆ ขี่ม้า

งตาย ถูกท่านพ่อเคี่ยวเข็ญจนจะกลายเป็นยอดคน หากเปลี่ยนกันได้ข้าขอเป็นเจ้าดีกว่า แม่เล็กรักเ

่กลัวใคร อีกทั้งยังสามารถจัดการเรื่องหนักเบ

เข้าไปเที่ยวชมวังหลวงบ้าง ท่านพ่อร้อยวันพันปีไม่

งนี้กว่า อย่างน้อยท่านก็พอไ

เหมือนที่เคยทำประจำเวลา

่นางทำค

้ยนหลิง ฮูหยิน

ห้น้องสาวต่างมารดา

าก็ไม่ถูกแม่เล็กเรียกหาบ่อยๆ

่ห้องนอนของมารดาหรือ

ลงสิ เจ้าออกไปปิ

ไป หลินเจี้ยนหลิง วางกระบี่ข้างกายแล้วนั่งลงบนเ

นข้าเฝ้าครุ่นคิดกัง

การทอดเสียงให้ดูอ่อนโยนเ

อ่ยปากถามด้วยท่าทีนอบน้อม

งไร้คนมาสู่ขอ อีกทั้งไท่จือสู่ขอเสี่ยวหลินท่า

กนี้จะเกิดอะไรขึ้นหากมีสิ่งใดท

ว”พูดด้วยน้ำเ

ใช้ความสามารถของเจ้าให้ได้นั่งบนบัลลังก์ใ

พียงทำให้มารดาสบายใจ แต่ตัวเองสบ

”น้ำเสียงหนั

าเจ้าจะไม่ทำ

งห

่นนั้นไม่สู้รับทั้งสองคนมาเป็นไ

าหลินจะยินยอม

้วิธีเสี่ยงดวง”ขันท

างก็คงไม่มีทางยอม ที่จะให้บุตรีของนางเป็นรองบ

บาทต้องทบทวนเรื่องที่ไท่จือทรงตัดสินใจไท่จ

ข้อสังเกตไท่จือจ

กูล

ทวนเรื่องการแต่งตั้งไท่จือเฟย ข้

กถาม ฮูหยินใหญ่ด้

ำเรื่องเช่นนั้นไท

มองหลินซูหลานภรรยาที