ขันทีเจ้าเล่ห์กับฮ่องเต้เฉยชา

ืนนิ่งหูอือตาลาย หวยอ

ิ ตามฮ่

ันทีชราข้างกายม่อเฉวียนไปมองตาแผ่นหลัง ของม่อเฉวียนต่อไปนี้ จะต้องเฝ้ามองแผ่นหลังนั้นไม่ให้คาดสา

ายี่สิบสองปี”ราวกับพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ในก

าปาดน้ำ

ขนตัวเองขึ้นมาดูผิวคล้ำแดดกับมือหยาบกระด้าง เจียเฟยเป้นหญิงแท้ๆยังไ

ไว้ ในเมื่อวันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วสิ่งเดียวที่อยากทำคือการส

ีย นาม

มองออกนอกหน้าต่างไม่สนใจว

ช้า จิบชาอุ่นๆ และเสวยอาหารที่รสไม่จัดนัก” เจียเฟยประสานมือก้มหน้าน

งปีข้านอน

ไปที่ผ

อมเบาๆ ปรับ

เฉวียนหันขว

สิ”น้ำเส

ับ” ม่อเ

หลับยามตื่นจะต้องมีฝ่าบาทในสายตา ข้าไม่อยากจากไปความจริงอยากรับใช้ฝ่าบาทจนตายทว่าแข้งขาข้าที่ไม่อาวิ่

ฝ่าบาท”นางกำนัลร่า

นใหม่ ช่วยข้าย้ายข้าวข

ให้กับหรูหราน

ที่โต๊ะยกหีบไม้ที่ภายในมีทองหลายพ

ฝ่า

ดมันน้อยไปด้วยซ้ำ

อยู่สบาย รับใช้ข้ามาตลอดต่อไปให้อยุ่สบายเสียทีข้าจัดหญิงรับใช้ให้กงกงสองคน หากมีสิ่งใดขาดตกต้องรีบบอกข้า” เจียเฟยก้มหน้ายิ้ม ยิ่ง

วยที่จะนำขันทีร่างอ้อนแอ้นนั่นมา

ะทำอย่างเรื่องเล่าเก

ามองพื้นขนตางอ

ล่านั้นให้เกินจริง ฝ่าบาทคงต้องคอยระวังเรื

าะไม่เห็นว่าขันทีหนุ่มนั่นจะได้เรื่องได้ราวอะไร เพียงแค

คือการตัดสินใจของฝ่าบาทเพียงผู้เดียว ข้าน้อยห

หีบทอง

งหมากลงไปบนกระดานเดินหมา

๊อกๆ ยังไม่ได้

นใหม่ ลืมเว

สี่ยวเฟย”เงี