พันวาเสน่หา

ุขภาพ ผมเห็นนายเมาแปลว

ล้วเขาก็หัวเราะ หันกลับมาทางลูกน้องที่มีสีหน้างุนงง “แกเค

่กลายเป็นสไปเดอร์แมน ผมไม่เคยได

จะเล่าใ

ณพันวา เอาเป็

อยากให้เรื่องมันยืดเยื้อ พอเห็นว่าเขามองสาวไปกินกาแฟไป

ัญญากับเธอไ

เลิกคิ้วถาม “แกรู้เ

สูงใหญ่กำยำปรากฏรอยยิ้มมีเล

ที่นี่ก็เป็นที่ทำงาน ผมว่านาย... ให้ผมเตรียมเอกสารดีกว่า เซ็นไปเถอะค

ี่คนที่รู้ สองหนุ่มต่างวัยจ้องหน้ากันไม่นาน ด้

งลงบนโซฟา นัยน์ตาสีอำพันแปรเปลี่ยนเป็นน่ากลัวราวดวงตาของปีศาจ ลูกน้องหนุ่มก็ไม่รอช้า รีบหยิบกระดาษออกมาจากกระ

ป็นผู้ถูก

อรายต

------------

ายบุคคล หากไม่ติดว่ามันลงท้ายด้วยคำแปลก ๆ ด้านล่างของกระดาษมีรูปวาดเป็นตุ๊กตาหุ่นฟางบ

ิตและขุ

กด้วยเลือด

ญาณที่ส

ถนาและอำน

ูกแก้ว ใต้คิ้วเข้มหนาที่เรียงตัวกันเป็นเส้นเฉียง ทรงผมเรียบเสยเปิดหน

งยังรู้ตัวว่าถูกลอบมองด้วยแววตาน่าขนลุกมาร่วมอาทิตย์ หลังเพื่อนร่

ผมไม่แน่ใจว่าเขาเดินไปไหน” เงียบไป จา

ซ็นนะครับ

ความห

ยไปหมาด ๆ หากไม่เป็นเพราะเสียงจากหม้อน้ำเดือดปุด เนื้อไก่ล้นทะลักออกมาพร้อมกลิ่นหอมของเคร

เหม่ออะไร ไก

แล้วต่อให้เธอจะเหม่อก็ไม่น่านึกถึงเรื่องของเจ้านายหนุ่ม ที่ไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอเลย หญิงสาวส่ายหน้าไปมา บังคับตัวเองให้เลิกฟุ้งซ่าน ขยับผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้ให้เข้าที่ ค่อยหันไปจ

ี๊ด

คุณแม่และพี่ชายน้องชายผลัดกันอุทานเสียงหลง ลุกจากเก้าอี้ไปคนละทิศละทางในพื้นที่ของทาวน์โฮมหนึ่งคูหา ไม่ได้มีบริเวณ

วอยู่แล้ว แกจะฆ่าแม่รึไง” แม่ตะโกนว่า

ูเห็นแมงมุมขาแหลม ๆ โคตรน่ากลั

นจะมีอะไรสักตัว

ินไปตักไก่ในหม้อใส่ถาดกลมใบใหญ่ด้วยตัวเอง ปากบ่น “จะไปทำงานก็ไปเถอะ ไม่ต้องม

่ไหนเล่าแม่! หนูเ

็นครับ พี่ต

นหน้าเตอะถามพี่ชายค

่เห

เห็นแมงมุมตัวดำเมี่ยม ขาของมันแหลมน่ากลัวมาก แต

่ะเบื่อ” บ่นแล้วก็หันไปทางสองหนุ่ม คนหนึ่งก้มหน้ากดจอสี่เหลี่ยม บนเก้าอี้กลมมนสะอาดเอี

.. อีกหน่อยแม่ไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นแต่เช้ามาเปิดร้าน