นมีเรียนเช้า จึงจงใจเดินเข้าร้านคาเฟ่ของพี่เหมียวในช่วงบ่าย เธอคาดเดาไว้ว่าอีกเดี๋ยวที่สามก็คง

ของร้านเสร็จ ร่างบางก็หย่อนก้นนั่งลงที่โต๊ะข้างหน้าต่าง โดยจะเป็นโต๊ะแ

น” เธอหันไปเมื่อถูกเรียกชื่อ แอบสงสัยว

ียว ป่านนี้ยัยนิ่มคงเรียนอยู

งไม่พ้นคนเก่า ๆ ที่ตามจีบเพื่อนของเธออยู่ ความจริงแล้วเธอและนุ่มนิ่มก็มีกิตติศัพท์ไม่ต่างกันเท่า

็นการขอบคุณที่พี่เหมียวอุตส่าห์เป็นธุระให้ ส่วนผู้ชายของยัยนุ่มนิ่มนั้นช

ควงหญิงสาวคนเดิมมาด้วย เห็นทั้งสองคนหัวเราะให้กันด้วยรอยยิ้มยิ่งทำให้รสรินเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้

ธอก็จะยุ

ีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ มือเรียวคว้าแก้วกาแฟเย็นของตัวเองสาดใส่ผู้

่างนี้ได้ยัง

แทบจะกรี้ดตามมาทันที ส่วนที่สามก็มองหน้าเธอด้วยแววตาอึ้ง คงไม่

ะผลักผู้หญิงคนนั้นออกจากแขนของ

ความว่ายังไง แล้ว

่งสิ่งที่ทำให้สถานการณ์ในตอนนี้ง่ายต่อรสรินมากขึ้น เพราะตอนนี้เธอต้อ

ให้ความสนใจพวกเราเป็นจุดเดียวกัน ขนาดพี่เหมียวเจ้าของร้านยังอึ้งอยู่กับที่

หงิดเต็มทนก่อนจะกระแทกเท้าเดินออกจากร้านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่หันหน้ากลับมามองที่สามอีก เม

ธ โดนสาดน้ำใส่ยังไม่พอต้องกลายเป็นคนหลายใจต่อหน้าต่อตาสาธารณชนโดยไม่

แต่ก็ไม่เป็นผล ปกติแล้วที่สามเป็นคนใจเย็น แต่ในตอ

แม้รสรินจะส่งเสียงดังแต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาขัดระหว่างพวกเธอทั้งสองคน ฉุดกระชากลากถูก

ายความว่าไง” รสรินขมวดคิ้ว ความเจ็บแล่นเข้าม

ินกอดอก ทำท่าทีไม่สนใจไม

้นเสียงหัวเราะในลำคอ คำว่าแรงไปออกมาจากปากของคนที่เคยบูลลี่เธอในวัยเด็กช่างน่าตลก

ว่าเสียดายผู้หญ

ผิดจากที่คิดเสียที่ไหน ที่สามมันก็สนใ

ไง แล้วที่เธอทำร้าย

ออกไปเหลือเกินว่าที่สามจะใช้ข้ออ้างความเป็นเด็กในการกระทำที่บูลลี่เธออย

นักใช่ไหมเร

ไม่ได้ฟังอะไรผิดไป เมื่อเห็นที่สามขยับเข

อกมา ทำให้คนในวงแขนอย่างรสรินหน้าซีด นี่เธอเผลอไปกระตุกหนวดเสือเข้าให้แล้วหรือเปล่า ใบหน้

ข้ามาใกล้เธอขนาดนี้มันส่งผลต่อความรู้สึกของเธอหลายอย่าง เธอเพิ่งได้สังเกตหน้าตาของที่สามอย

นจะประเคนเท้างาม ๆ ให้ที่กลางเป้าอย่างจงใจ นี่มันเป็นเพียงการป้องกันตั

ด้แต่ยืนหอบหายใจด้วยความหวั่นกลัว เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่

มาทำบ้าอ

จะเข้ามาใ

รินหงุดหงิด แกล้งอีกแล้ว กี่ครั้งแล้วที่ที่

นกับที่สามสองต่อสองไม่ไหวแน่ ๆ เธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคิดจะทำอะไรอีก รู้แค่เธอไม่ชอบใ

าแล้วถึงกล้าตามเธอมาอีก เมื่อรสรินยกเท้

้อมยกมือชูสองข้างเป็นเชิงยอมแพ้ รสรินจิ๊ปากด้วยค

รอีก ไม่มีอะไ

เหมือนลืมสิ่งที่ตัวเองทำไปหน่อยเลย” ไม่นึกว่าความทรง

็แค่หม

งหมดเพราะแค่ห

“ใ

นุษย์อย่างไรดี นี่เป็นเหตุผลที่ไร้สาระที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมาในชีวิต จะบอกว่า

“ฉัน

ตร ๆ ฉันไปทำอะ

มั่นไส้แล้ว จะไปไหนก็ไปเลยไป” เธอว่าออกมาด้วยท่าทางเหลือจะทน ทำให้ร่างสูงได้

ี่มันมหาวิทยาล

แค่เห็นหน้าเธอฉ

ิ่มนะ มาบอกว่ามีควา

งเหนียวแน่นซะด้วย” เมื่อรสรินทำท่าจะเดินหนี อีกฝ่ายก็ไม่

ดี เห็นฉันเป็น

กส่งมาไม่ทำให้ที่สามละง้อยเลยแม้แต่นิ

ามาทำไม เด

ะไปแจ้งความ ข้อ

ม ข้อมือฉันแดงไปหมดแล้วเนี่ย

ยากจะเถียงแต่ก็รู้ดีว่าเปลืองน้ำลายเปล่า ๆ เธอจึงเลือ

ียดเชียว” เมื่อเดินไปหานุ่มนิ่มที่คณะ เพื่อนสาวก็เดินเข้ามาห

แม่งเอ้ย ฉันเกลี

ต่แกว่าจะไปเอาคืนไม่ใช่เหรอ” ได้ยินนุ่มนิ่มถามถึงประเด็นหลัก เจ้าตัวก็ถอนหายใจออกมา

ันละ คงจะหายซ่

งในความเปลี่ยนอารมณ์เร็วของเพื่อนสาว เธอล่ะไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของรินแล

้วยแก ตลกหน้ามันตอนนั้นมา

้อนักศึกษาเนี้

นสาวยิ้มแบบนั้น นุ่มนิ่มก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะยินดีกับเพื่อนหรือเปล่า เพราะอีกไม่นานเดี๋ยวที่สามก็กลับม

่างสูงถอนหายใจพร้อมเผยรอยยิ้มบาง ๆ ในวันนี้ถ้าไม่โดนถีบเสียก่อนเธอเองก็ไม่รู้จะห้ามตัวเองทันหรือเปล่า ไม่รู้จะเรียกโชคร้ายหรือโชคดีที่โดนถีบ แต่ทั้งนี