5.0
ความคิดเห็น
141.4K
ชม
107
บท

ในเมื่อเธอเป็นเมียที่ได้มาจากการทรยศ ความรู้สึกเดียวที่เธอจะได้รับจากเขาก็มีแค่ ความชัง เท่านั้น อย่างหวังว่า เขาจะเลิกชัง อย่าหวังว่า เขาเหลียวแล อย่าหวังว่า จะได้แม้แต่เศษเสี้ยวความรักของเขา นภัทรบอกตัวเองเช่นนั้น อย่างหนักแน่นอยู่เสมอ แต่ความเกลียดชังโกรธแค้นของเขามันน้อยลงตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือเป็นเพราะนัยน์ตาเศร้าๆ ซื่อๆ ของเด็กคนนั้น ที่มันค่อยๆ เขย่าความเย็นชาในหัวใจเขา ให้กลายเป็นความรู้สึกอื่น

บทที่ 1 ไผ่ต้องลม

สายลมเย็นๆ ที่พัดวู่หวิวมาพร้อมกับหยาดพิรุณในช่วงบ่ายคล้อย ทำให้สาวน้อยในชุดนักศึกษาแบบถูกระเบียบ เสื้อสีขาวขนาดพอดีตัว ติดกระดุมและตุ้งติ้งที่มีตราสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย ยัดชายลงไปในกระโปรงจีบรอบซึ่งมีความยาวสั้นเท่าหัวเข่า เบื้องล่างนั้นสวมรองเท้าผ้าใบสีขาวที่ยังใหม่สะอาดเพราะเพิ่งใช้เพียงไม่กี่ครั้ง อดที่จะคิดถึงบ้านไม่ได้

ดวงตากลมโตใสแจ๋วสีดำสนิททอดมองออกไปนอกหน้าต่างของห้องเรียน คล้ายกำลังพุ่งความสนใจไปที่สายฝน แต่หัวใจกลับคะนึงหาบ้านไม้หลังกะทัดรัด ซึ่งปลูกแบบล้านนาอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งของเชียงราย บ้านเก่าๆ ที่มีต้นไผ่หลายต้นขึ้นทึนทึกอยู่หลังบ้าน ยามที่เกิดฟ้าฝนลมแรงพัดกระหน่ำ ลำไผ่ปล้องเล็กๆ เหล่านั้นจะลู่เอนไปตามแรงลม ที่บางครั้งก็กระหน่ำใส่เสียจนเธอคิดว่ามันคงจะหักโค่น ทว่ามันก็ไม่ได้หัก และหลังจากพายุพัดผ่านไปแล้ว ลำไผ่เหล่านั้นก็กลับมายืนตระหง่านได้อีกครั้ง คงเพราะแบบนี้ละมัง พ่อกับแม่จึงตั้งชื่อเธอว่า ‘ไผ่’ ท่านคงอยากให้เธอสามารถหยัดยืนเผชิญปัญหาและเข้มแข็งได้ประดุจดังต้นไผ่ ที่ไม่ว่าจะเจอลมแรงมากเท่าไหร่ก็กลับมายืนหยัดได้อีกครั้ง

“ไผ่ป่ะกลับหอกันเถอะ”

กลิ่นจันทร์หันไปทางคนสะกิด ซึ่งก็คืออิงดาวนั่นเอง อิงดาวเป็นเพื่อนสนิทของเธอที่มาจากเชียงรายด้วยกัน บ้านของอิงดาวอยู่ใกล้ๆ กับบ้านยาย กลิ่นจันทร์กับอิงดาวเรียนโรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่ชั้นประถม และยังสอบเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยเดียวกันได้อีก จะต่างกันก็เพียงอิงดาวเป็นลูกสาวเศรษฐีในละแวกนั้น ส่วนกลิ่นจันทร์เป็นแค่หลานสาวชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น

“แล้ววันนี้ไม่เข้ารับน้องเหรออิง” เจ้าของเสียงหวานถามเพื่อนอย่างสงสัย เพราะปกติอิงดาวไม่เคยพลาดเรื่องเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องของคณะ

“พี่พีบอกว่า วันนี้ไม่มีรับน้องเพราะฝนตกน่ะ”

“งั้นเหรอ ถ้างั้นอิงกลับก่อนเลยนะ เดี๋ยวเราจะไปหาพี่ป้อง ว่าจะไปช่วยงานที่ร้านหน่อย”

“โอเค งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ”

“จ้ะ” กลิ่นจันทร์ยิ้มบางๆ ให้กับอิงดาว ก่อนจะแยกย้าย โดยเธอนั่งรถเมล์ต่อไปยังร้านอาหารแบบกึ่งผับของพี่ชายซึ่งอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก

ร่างบางในชุดนักศึกษา ตกเป็นเป้าสายตาของพนักงานในร้านพอสมควร เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่กลิ่นจันทร์มาที่นี่ เธอถามหาพี่ชายกับพนักงานคนหนึ่ง พอพนักงานคนนั้นรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของกวิน ก็รีบพาเธอเดินเข้าไปในห้องของผู้จัดการ ซึ่งตอนนั้นไม่ได้มีแค่กวินอยู่ในห้อง แต่ปัณรสแฟนสาวของกวินก็อยู่ด้วย

“สวัสดีค่ะพี่ป้องพี่บีม” คนเป็นน้องเอ่ยอย่างสดใส พลางยกมือไหว้พี่ชายกับคนรักของเขา โดยไม่ทันสังเกตว่าสีหน้าของพี่ชายเจือไปด้วยความกังวลบางอย่าง

“มาได้ไงหือเรา” พี่ชายทักทายตอบและยกมือขึ้นขยี้ผมเบาๆ อย่างเอ็นดู

“นั่งรถเมล์มาค่ะ”

“แล้ววันนี้ไม่มีรับน้องเหรอ ทำไมถึงมาหาพี่ได้”

“ไม่มีค่ะ พอดีวันนี้ฝนตก รุ่นพี่ก็เลยงดกิจกรรมหนึ่งวัน และพรุ่งนี้ไผ่ก็มีเรียนช่วงบ่ายด้วย ไผ่อยากมาช่วยงานที่ร้านพี่ป้องแล้วก็อยากมาค้างด้วย ก็เลยนั่งรถมาหา”

“เรียนกับรับน้องก็หนักแล้ว ไม่ต้องมาช่วยพี่ก็ได้ แค่ไผ่ตั้งใจเรียนพี่ก็ดีใจแล้ว อยากค้างก็แค่มาค้างก็พอ”

“ไผ่อยากช่วยนี่ อีกอย่างไผ่ก็คิดถึงพี่ป้องด้วย อยากกอด”

“งั้นก็มากอดให้หายคิดถึงก่อน แล้วค่อยไปช่วยงาน”

เมื่อพี่ชายกางมือออก ร่างบางก็รีบขยับเข้าไปหาในทันที เธอโอบกอดเอวเขาแล้วซบหน้าลงบนอกอุ่นๆ อย่างที่ชอบทำเป็นประจำในตอนเด็ก โดยมีปัณรสยืนมองอยู่เงียบๆ แล้วยิ้มบางๆ ให้กับภาพนั้น

“เมื่อไหร่จะเลิกอ้อนหือเรา โตแล้วนะ ถ้าวันหนึ่งพี่ไม่อยู่จะทำยังไง”

“ไม่รู้ละ ไผ่ไม่ยอมให้พี่ป้องไปไหนหรอก ไผ่จะทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ป้องเป็นพี่ชายที่แสนดีของไผ่แบบนี้ตลอดไป”

“แล้วถ้าพี่ไม่ใช่คนที่แสนดีล่ะ” กวินยกมือขึ้นลูบผมนุ่มสลวย พลางทอดสายตามองน้องสาวอย่างอ่อนโยนและผูกพัน กลิ่นจันทร์คืออีกหนึ่งกำลังใจของเขาหลังจากที่พ่อกับแม่จากไปเมื่อหลายปีก่อน น้องสาวเขาเป็นเด็กดีมาก ไม่เคยทำตัวให้ต้องหนักใจ เขาคงทั้งดีใจและภูมิใจสุดๆ ในวันที่กลิ่นจันทร์เรียนจบ และมีอนาคตที่ดีในวันข้างหน้า

“ต่อให้พี่ป้องเป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่น แต่พี่ป้องก็ยังจะเป็นพี่ชายที่แสนดีของไผ่เสมอนะ”

“เด็กขี้ประจบเอ๊ย...” ปากว่าแต่อ้อมแขนกลับกระชับร่างน้องสาวแนบแน่นกว่าเดิม เขาได้แต่หวังว่ากลิ่นจันทร์จะไม่หมดศรัทธาในตัวเขา ในวันที่รู้ว่าเขาเคยทำเลวอะไรไว้บ้าง

ผ่านไปเกือบสองนาที กลิ่นจันทร์จึงผละออกจากอ้อมแขนของพี่ชาย ก่อนจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพนักงานของร้านแล้วออกไปช่วยงานด้านนอก

ยิ่งดึกคนในร้านก็ยิ่งหนาตา กลิ่นจันทร์ทั้งเดินรับออเดอร์ทั้งเดินเสิร์ฟอาหารอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่เธอก็ชินกับความเหน็ดเหนื่อยทางกายเสียแล้ว เพราะช่วยยายทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ และการที่ร้านของกวินมีคนมาใช้บริการเยอะเช่นนี้ แสดงว่าร้านกำลังดัง กิจการของร้านไปได้ดี ซึ่งอีกไม่นานพี่ชายของเธอคงจะสบายขึ้น และเธออยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ เพราะที่ผ่านมากวินทำเพื่อคนในครอบครัวมาตลอด พี่ชายเธอส่งเงินให้ยายทุกเดือน เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในบ้านและเป็นค่าเล่าเรียนให้เธอ แต่ตอนนี้ภาระของพี่ชายก็เยอะขึ้น เพราะต้องส่งเธอเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งทั้งค่าใช้จ่ายและค่าเทอมมันแพงมากกว่าตอนเธอเรียนมัธยมหลายเท่า ดังนั้นเธอจึงตั้งใจว่าหากมีเวลาว่างเมื่อไหร่จะมาช่วยงานที่ร้านบ่อยๆ หรือไม่ก็จะหางานพิเศษทำ เพื่อแบ่งเบาภาระของพี่ชาย

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ เทียนธีรา

ข้อมูลเพิ่มเติม
ทัณฑ์สวาทเมียบำเรอ

ทัณฑ์สวาทเมียบำเรอ

มหาเศรษฐี

5.0

เมื่อเด็กที่อยู่ในอุปการคุณของผู้เป็นบิดาทำท่าว่าจะเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงของเขา ภาคิม วัชรอาชา ผู้ชายที่แสนจะหยิ่งยโสจึงยอมไม่ได้ สู้ให้บิดามีนางบำเรอเป็นร้อยเหมือนกับนางในฮาเร็มของสุลต่านยังจะดีเสียกว่าให้เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนั้นมาร่วมสกุล เขาสลัดคู่ควงทุกคนทิ้งแทบจะทันทีแล้วหันมามุ่งมั่นกับการกำจัดว่าที่แม่เลี้ยงและจัดการลงทัณฑ์ผู้หญิงไม่เจียมตัวให้รู้สำนึกว่าอย่างมากเธอก็เป็นได้แค่ ‘นางบำเรอ’ เท่านั้น วิโรษณา ดุษยา เพื่อตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ สาวน้อยไร้เดียงสาจึงต้องยอมตกเป็น ‘เมียบำเรอ’ ของผู้ชายกักขฬะไร้หัวใจโดยไม่ยอมปริปากบ่น และไม่แม้แต่จะเรียกร้องความสมเพชใดๆ จากเขา เพราะรู้ว่าในสายตาของซาตานร้าย ผู้หญิงข้างถนนอย่างเธอมีค่าไม่ต่างอะไรกับขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น “คุณภาคิม ได้โปรดอย่าทำกับปุ้มแบบนี้” “ฉันมีสิทธิ์ลงโทษเธอตามวิธีของฉันวิโรษณา” เสียงเขาแหบกระเส่า วิโรษณาดิ้นอย่างกระสับกระส่าย ทำไมเขาไม่ลงโทษเธอด้วยการเฆี่ยนตี หรือให้อดข้าวอดน้ำ ขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันก็ได้ เขาไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้ร่างกายของเธอปั่นป่วนและกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยความทรมานอันแสนวาบหวาม ลิ้นร้อนดั่งไฟนาบจุมพิตทั่วทุกอณูเนื้อของดอกไม้แสนฉ่ำหวาน ก่อนจะแทรกลิ้นชื้นเข้าไปรุกรานความอ่อนนุ่มที่นิ้วเรียวของเขาได้สัมผัสมาแล้วก่อนหน้านี้ สาวน้อยพยายามตั้งสติไม่ปล่อยการกระทำไปตามอารมณ์เร่าร้อนที่กำลังรู้สึกอยู่ แต่ลิ้นอุ่นจัดของคนแสนชำนาญก็แทรกลึกเข้าไปในความอ่อนนุ่มกลางกายด้วยจังหวะอันร้ายกาจอย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยอารมณ์ร้อนแรง มือเล็กจิกลงบนที่นอนและขยุ้มจนยับย่นเพื่อระบายความซ่านสยิวที่กำลังโรมรันกายสาวอย่างหน่วงหนัก ร่างบางกระตุกไหว คิ้วสวยขมวดนิ่วด้วยอารมณ์สะท้านซ่าน หลงใหลไปกับสัมผัสของเขาจนเผลอยกสะโพกขยับไปมาเบาๆ ปลายลิ้นหนาลากถูไถขึ้นลงตามกลีบกุหลาบแสนสวยที่เปียกชุ่มไปด้วยความฉ่ำหวาน สองขาเรียวสั่นระริกๆ เมื่อชายหนุ่มเริ่มออกแรงกดปลายลิ้นแตะต้องแรงขึ้น

วิวาห์รอง

วิวาห์รอง

มหาเศรษฐี

5.0

เพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับว่าที่เจ้าบ่าวในคืนแต่งงาน ทำให้พรรษรดาต้องเข้าพิธีกับน้องชายของเจ้าบ่าวแทน แม้วิวาห์ครั้งนี้จะเป็นเพียงวิวาห์สมมติในความรู้สึกของเขาและเธอ หากทว่าความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ข้างในนั้นต่างหากที่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เธอจะกล้าบอกความในได้อย่างไร ว่าแท้จริงแล้วผู้ชายที่เธอมีใจใฝ่ปองและอยากแต่งงานด้วยจริงๆ ก็คือเขา ในเมื่อผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามี เอาแต่เฉยเมยเย็นชาใส่ ซ้ำยังเอ่ยปากขอหย่าอยู่หลายครั้ง พรรษรดาจะจัดการปัญหาหัวใจครั้งนี้อย่างไรดี ในเมื่อยิ่งเขาทำให้เจ็บ หัวใจไม่รักดีก็ยิ่งรักเขามากขึ้นๆ เธอควรรั้งเขาไว้ให้เป็นสามีในนามเพื่อทรมานใจกันเล่นๆ หรือว่าปล่อยเขาไปให้สมรักกับผู้หญิงอื่นตามที่เขาร้องขอ ***ตัวอย่าง*** “ฉันรักเธอพรรษรดา ฉันรักเธอ รักเธอคนเดียว” เขาสารภาพออกมาเสียงแหบห้าว นัยน์ตาหม่นมัวไปด้วยแรงรักแรงปรารถนาที่อัดแน่นอยู่ข้างใน “คุณภู...” “หัวเราะสิ หัวเราะเยาะฉัน หัวเราะไอ้ผู้ชายหน้าโง่ที่มันเป็นทาสรักของเธออย่างโงหัวไม่ขึ้นมาตลอดหลายปี หัวเราะเยาะไอ้ผู้ชายหน้าโง่ที่ตัดใจไม่ได้เสียที” คำสารภาพของเขาเหมือนระลอกคลื่นยักษ์ที่กระแทกโครมเข้าใส่หัวใจดวงน้อยของพรรษรดา เธอถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะแบกรับความรู้สึกอันท่วมท้นนั้นไม่ไหว “ฉันมันคงน่าสมเพชมากสินะ” ร่างใหญ่ขยับตัวเหมือนจะถอดถอนออกไป แต่พรรษตวัดขารัดรอบเอวสอบไว้แน่น ทำให้เขาดำดิ่งเข้ามาฝังลึกอยู่ในช่องสาวอีกครั้ง “อย่าบังอาจลุกจากตัวพรรษ” เธอแหวใส่เขาเสียงดังลั่น ตัวสั่นเทาเพราะความรัญจวนและความเต็มตื้นในหัวใจ “พรรษรดา...” “อย่าคิดว่าจะผลักไสพรรษง่ายๆ อีก รู้มั้ยว่าพรรษรอนานแค่ไหน รู้ไหมว่าต้องเสียน้ำตาไปกี่ครั้งเมื่อคิดว่าตัวเองรักคุณภูข้างเดียว อย่ามาบอกรักพรรษ ล้อเล่นกับหัวใจพรรษแล้วหนีไปง่ายๆ อีก พรรษไม่ยอมอีกแล้ว คราวนี้พรรษจะตามรังควานไปตลอดชีวิตเลย อย่าหวังว่าจะได้มีโอกาสมีความสุขกับผู้หญิงคนไหน อย่าหวังว่าจะได้บอกรักใครอีก เพราะคำว่ารักของคุณภูจะเป็นของพรรษคนเดียวตลอดไป”

สามีร้อนเสน่หา

สามีร้อนเสน่หา

มหาเศรษฐี

5.0

แมทธิว ไครช์ตัน มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อตามตื้อเด็กสาวกะโปโลอย่าง ชญาดา มานานเกือบสามปี แต่ให้ตายเถอะแม่คุณกลับเล่นตัวเหลือหลาย ก็ในเมื่อเขาทั้งหล่อ รวย และนิสัยเกือบดี แล้วแม่คุณจะอยากไปหาผู้ชายที่วิเศษกว่านี้ได้จากที่ไหนอีก แต่เอาเถอะในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่รู้จักฟัง พ่อค้าความตายอย่างแมทธิวก็เลยแปลงกายเป็นจอมมารแสนร้ายพร่าผลาญพรหมจรรย์ของผู้หญิงที่ชอบเล่นตัวมันเสียเลย อยากจะรู้นักว่าไอ้ที่หวงๆ นั่นน่ะมันจะดีเลิศสักแค่ไหน อา...เมื่อชิมแล้วเธอช่างแสนวิเศษสมกับการรอคอยเสียจริง เพราะฉะนั้นชญาดาจึงมีแค่สองทางเลือกเท่านั้น คือหนึ่งยอมตกลงแต่งงานกับเขา สองต้องส่งส่วยให้กับไอ้คนหลงตัวเองอย่างแมทธิว ไครซ์ตัน ไม่ให้ขาด และอย่าได้เผลอชายตามองผู้ชายคนไหนเชียว ไม่อย่างนั้นพ่อจะถล่มด้วยอาวุธสงครามไม่ยั้ง! “อย่ามายุ่งกับฉันได้ไหมเล่า ฉันไม่ชอบคนแก่ เข้าใจไหม” “ผมยังไม่แก่แค่สามสิบสาม” “แต่ห่างกับฉันเป็นรอบ ฉันไม่สนคุณหรอก” “ลองเมกเลิฟกันสักยกไหมล่ะ ไอ้ที่ร้องปาวๆ ว่าไม่สนคนแก่น่ะ กลัวแต่จะกลืนน้ำลายตัวเองไม่ทัน” “คนอย่างฉันคำไหนคำนั้น ไม่เคยคิดจะกลืนน้ำลายตัวเอง” “ถ้าอย่างนั้นมากลืนน้ำลายของผมดูไหม รับรองว่าซาบซ่านกว่ากลืนน้ำลายตัวเองแน่ๆ” “คนบ้า หน้าทน โรคจิต!” “ถ้าคนอยากมีเซ็กส์เป็นโรคจิต ทั้งโลกนี้ก็คงจะมีแต่โรคจิตทั้งนั้นนั่นล่ะพรีม” แมทธิวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ เขาทำท่าเหมือนจะประกบปากลงที่ปากนุ่มของเธอ รีบร้องห้ามเสียงหลง “ไม่เอานะ” “ยังไม่คิดจะ ‘เอา’ แค่จะจูบ” “โอ๊ย! ฉันไม่ไหวแล้วนะ!” เธอร้องออกมาอย่างเหลืออด ไม่รู้จะทำยังไงกับความยียวนของเจ้าพ่อค้าความตายดี “ยังไม่ใช่เวลาร้องประโยคนี้ ส่วนใหญ่ประโยคนี้เขาร้องเวลาใกล้จะ ‘ถึง’” “คุณแมทธิว!” “เรียกว่า ‘ผัว’ น่าจะฟังรื่นหูกว่านะ”

หนังสือที่คุณอาจชอบ

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

test
3.5

เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน "คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม"

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

Critter
5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
5.0

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ]

เมียเก็บมาเฟีย

เมียเก็บมาเฟีย

เนื้อนวล
4.9

"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
เมียแทนชัง
1

บทที่ 1 ไผ่ต้องลม

07/03/2024

2

บทที่ 2 ไผ่ต้องลม

07/03/2024

3

บทที่ 3 ไผ่ต้องลม

07/03/2024

4

บทที่ 4 ไผ่ต้องลม

07/03/2024

5

บทที่ 5 ไผ่ต้องลม

07/03/2024

6

บทที่ 6 รักทรยศ

07/03/2024

7

บทที่ 7 รักทรยศ

07/03/2024

8

บทที่ 8 รักทรยศ

07/03/2024

9

บทที่ 9 รักทรยศ

07/03/2024

10

บทที่ 10 รักทรยศ

07/03/2024

11

บทที่ 11 รักทรยศ

07/03/2024

12

บทที่ 12 รักทรยศ

07/03/2024

13

บทที่ 13 เธอไม่มีสิทธิ์ใกล้ใคร

07/03/2024

14

บทที่ 14 เธอไม่มีสิทธิ์ใกล้ใคร

07/03/2024

15

บทที่ 15 เธอไม่มีสิทธิ์ใกล้ใคร

07/03/2024

16

บทที่ 16 เธอไม่มีสิทธิ์ใกล้ใคร

07/03/2024

17

บทที่ 17 เธอไม่มีสิทธิ์ใกล้ใคร

07/03/2024

18

บทที่ 18 เธอไม่มีสิทธิ์ใกล้ใคร

07/03/2024

19

บทที่ 19 เธอเป็นเมียฉันแล้ว

07/03/2024

20

บทที่ 20 เธอเป็นเมียฉันแล้ว

07/03/2024

21

บทที่ 21 เธอเป็นเมียฉันแล้ว

07/03/2024

22

บทที่ 22 เธอเป็นเมียฉันแล้ว

07/03/2024

23

บทที่ 23 เธอเป็นเมียฉันแล้ว

07/03/2024

24

บทที่ 24 มีคนหึงเกินหนึ่งอัตรา

07/03/2024

25

บทที่ 25 มีคนหึงเกินหนึ่งอัตรา

07/03/2024

26

บทที่ 26 มีคนหึงเกินหนึ่งอัตรา

07/03/2024

27

บทที่ 27 มีคนหึงเกินหนึ่งอัตรา

07/03/2024

28

บทที่ 28 มีคนหึงเกินหนึ่งอัตรา

07/03/2024

29

บทที่ 29 เก็บซ่อน

07/03/2024

30

บทที่ 30 เก็บซ่อน

07/03/2024

31

บทที่ 31 เก็บซ่อน

07/03/2024

32

บทที่ 32 เก็บซ่อน

07/03/2024

33

บทที่ 33 เก็บซ่อน

07/03/2024

34

บทที่ 34 คน(ไม่)สำคัญ

07/03/2024

35

บทที่ 35 คน(ไม่)สำคัญ

07/03/2024

36

บทที่ 36 คน(ไม่)สำคัญ

07/03/2024

37

บทที่ 37 คน(ไม่)สำคัญ

07/03/2024

38

บทที่ 38 ยกโทษได้ไหม

07/03/2024

39

บทที่ 39 ยกโทษได้ไหม

07/03/2024

40

บทที่ 40 ยกโทษได้ไหม

07/03/2024