เกิดใหม่คราวนี้ฮูหยินแสนดีเช่นข้า

ศักราชที่สองร้อย

ทบทำให้ทุกอย่างละลายได้ในบัดดล โดยเฉพาะทางภาคตะวันตกของรัฐเถินอิง และใ

ไม่เว้นแต่ละปี จนชาวบ้านชาวเมืองตกระกำลำบากกันไปถ้วนหน้า จนต้องอัญเชิญซินแสเทวดา ซึ่งมีญาณหยั

ก็ไม่ได้ทำให้ฤดูหนาวเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย เ

ปหลังจากน

ก แต่มีร้านค้ามากมายให้เลือกชมของซื้อของขา

้าพิธีมงคลสมรสกันระหว่างสองตระกูล วันนี้บนถนนหนทางเลยมีขบวนแห่ ที่จัดกันอย่างคึกคักท

ีเกี้ยวหลังสีแดงสดหลังใหญ่ ขบวนแห่มีม้าเดินอยู่รอบด้าน รวมทั้งเหล่าคนที่

นเกี้ยวเจ้าสาวกำลังเดินทางอยู่

เขานำทางไปยังบ้านเจ้าบ่าว ได้ว่ากล่าวเด็กน้อยที่กำล

ท่านช่างงด

เป็นเพราะการแย้มใบหน้าออกมานิดหน่อย จึงทำให้เสิ่นลู่เห

บไม้ผลิ เหมาะแก่การเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างยิ่งเห็นทีข้าคงต

หนาหู ว่าคุณชายตระกูลจางช่างโชคดี ท

้งเจ้าบ่าวยังสง่าผ่าเผย ช่างเหมาะสมกับคุณหนูตระกู

ย่างใด หากมิใช่การหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก เสิ่นลู่เหยาคง

งแคว้น ไปจดดินแดนสิ้นสุดทะเลทรายกว้าง ตระกูลเสิ่นนั้นจะนำสินค้าในแคว้นและต่างเมือง ไปให้ตระกูลจางซึ่

ยากปรองดองทางสายเลือดจึงเกิดขึ้น บิดาของทั้งสองจึงทำสัญญากันขึ้น ว่าเมื่อใดที่ทั้งสองตร

ามปราดเปรื่องในสติปัญญา และความสามารถด้า

นตระกูลเสิ่นนั้นก็มีม้าศึกสามตัว เป็นตราประทับของตระกูล เพื่อบ่งบอกในเชิงนามธรรม

นนี้ ว่าเขานั้นจะรู้สึกเช่นไร หากได้ยินคำบอกเล่าจากนิทานเรื่องนี้เหมือนกั

กูล นางเองก็ถูกพันธนาการด้วยด้ายสีดำ ที่มิ

นได้มาถึงแล้ว ทุกท่านได้โปรดถอยอ

ครั้ง เขาลงจากหลังม้า พร้อมสั่งการให้

เดินเข้ามารับเจ้าสาวให้ออกมาจากที่ตั้งด้านใน พร้อมกับนำฝ่ามือให้เจ

ะส่งมือเจ้าสาวไปให้เจ้าบ่าวรับไว้เพื่อเดินนำไปสู่โต๊ะใหญ่กลางงาน ซึ่งมีก้านธูป เทียนมงคล แล

นางถือธูปที่จุดขึ้นยกจรดปลายคาง พลางมองไปตรงหน้าเพื่อไ

เสร็จพิธีในครั้งนี้แล้ว ขอให้รักกั

ิดาของทั้งสอง ผู้อาวุโสก็ได้อวยพรผ่านจอกในมือ ขอให้พวก

กเขาสองคนจะเป็นผู้นำตระกูลรุ่นใหม่ให้แก่ทั้งสกุลจาง และ

ักหน้ายิ้มแย้มให้แก่ทุกคน และบิดาฝ่ายเจ

สาวเข้าจวนวิวาห์ ซึ่งทางด้านสกุลจาง ได

นเคย ตามประเพณีแล้ว เจ้าบ่าวต้องมาเปิดผ้าคลุมใบหน้าของเจ้าสาวเอง มิว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไ

่จริงเขาคิดจะต้อนรับแขกให้จนหมด และร่วมดื่มสุรากับสหายรวมทั้งแขกเหรื่อ แต่ก็ถูกบรรดาช

พิจารณาหญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้า เขามองเห็นฝ่ามือเรียวงามผุดผ่องที่ยื่นออกมานอก

ะกูลเสิ่น แต่ข้ามีเรื่องปักใจนิดหน่อยที่

้าคลุมแดง ก็รู้สึกสงสัย แต่นางยังคิดว่าเขานั้นเ

ด้ใส่ใจว่าเขานั้นคิดเช่นไรกับตน แต่เสิ่นลู่เหยานั้นเป็นห

เรื่องอันใดหรือเจ้าคะ หากข้า

างเสิ่นลู่เหยาจะโกหก นางยังคงนั่งนิ่ง ๆ อยู่บนเตียงไม้ ที่วันนี้กลางที่น

องตระกูลเสิ่น ช

องสำคัญที่อยู่ติดตัวด้วยหรือไม่ ซึ่งมันจะชี้ว่า

าง ทั้งครอบครัว บิดา พี่น้อง และทรัพย์สิน จนกระทั่งสหายที่เติบโ

ต้หมวกผ้าคลุมแดงตรงหน้า จาง

ตอบใหม่มาอีกครั้ง ที่เจ้าเอ่ยมากันก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุด เจ้าให้ความหมายกับสิ่งมีชีวิต แต่ที่ข

้แสดงอาการหรือความตระหนกออกมาเลย สิ่งที่นางส

ออย่างไร นี่เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวของนางเสียด้วยสิ เ

้าก็ยังยืนยันว่าสิ่งที่มิได้มีชีวิตนั้น หาได้สำคัญกับข้าแต่อย่

่ยเฉินจะมิได้รับคำตอบต่อไปเสี

้วว่าเจ้ามิใช่คนที่ข้าต้องการ ค

เหยาเข้าใจความรู้สึกของเขาได้ ในเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้ นา

ู้นี้รังเกียจนางจนต้องเดินจากไป เสิ่นลู่เหยาอ

ให้นาง ทำให้ความหนาวเหน็บยามราตรีเข้ามาเยือน จนเจ้าสาวที่ร

งไรเล่าจางฮุ่ยเฉิน ในเมื่อค

ดมันลงด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ในเมื่อนางเอง