vin

มายอะไรผมไม่สนผมสนแค่ชีวิตไอ้คิรินเท่าน

คุณแพททริค มาครับรอ

วเสร็จผมก็รีบเร่งฝี

๊ก

ริคเอ่ยทักเทวินทันทีที่เปิดประตู

เพื่อนทั้งสองเสียงแข็งก่อนจะหย่

? " กร เอ่ยถาม

ก็รีบพูดมากู

้ต้องมีธุระด้วยหรอวะ ? "

งจะติดว่าที

มึงออกจากห้องทำงานกูแน่ " ผมตวาดใส่ไอ้แพททร

ๆ สิครับ มึงก็ไ

่พูดก็ไ

งจะไปด้วยไหมไอ้วิน " กร ถ

ไป

กร มันจ้องจะแย่งลู

ย่งได้ก็ป

" แพททริค

างกูมีแ

นนี้เอาชักหน่อยไหม ? " แพททร

ม์ของมึงไง บอกเลยกูไม่ไป " กร รีบปฏิเสธแพททริคอย่างรู้

ธนะมึงไอ้กร กูก็เ

อยากไป

ึง มึงล่ะไอ้

พวกมึงกลับกันไปไ

ปก็ได้วะ " กร แสร้ง

กร และ แพททริคกำลังเดินออกไป แต่ไม่วายที่แพททริคจะหันหล

ตามหลังมันสองคนออกไปอย่างหงุดหงิด

่วโมงต

๊ก

ดพราดเปิดประตูเข้ามาในห้อ

ถึงเข้ามาโดยไม่

อ...

ูดก็ออ

อร้องบอกว่าปว

รู้สึกอะไร ผมว่าเธอคงคิดจะเล่นตุกติกอะไรกั

ร้องไห้โวยวายอยู่ในห้

ห้มันพูดจบ ผมจึงพูดตัดบทมันซะก่

ต่นา

สียงต่ำสั่ง อย่างไม่สบอารมณ์เ

หัวให้เจ้านายหนุ่มพร

lin

ชื่อ คิว ออกไปบอกกับเขาให้พาฉันไปโรงพยาบาล ฉันก็ยังคงร้องตะโกนด้วยน้ำเสียงเหมือนเจ็บปวด ที่จริงฉันไ

๊ก

? " ทันทีที่คิวเปิดประตูเข้ามา

คุณมิลินกินยาแก้

ย ลินเจ็บจะตาย

วางไว้ตรง

ินออกไปทันทีโดยไม่ฟังเสียงเรียกฉันแม้แต่น้อย ทั้งนายท

สนใจ ฉันก็เลยหยุดแล้วนอนคิดหาวิธีอ

๊ก