5.0
ความคิดเห็น
13.9K
ชม
41
บท

เอ๋ สาวโรงงานที่มีคำถามอยู่ในหัวตลอดเวลาว่า คนเราตายแล้วไปไหน แต่ไม่มีใครสามารถให้คำตอบเธอได้เลยสักคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนรักอย่างชลดา ที่มาด่วนจากไปเมื่อ 5ปีที่แล้ว หรือแม้กระทั่งพ่อแม่ของเธอเองที่เพิ่งจะเสียไปเมื่อ 3เดือนก่อน แล้วตอนนี้ สำหรับเอ๋ ไม่เหลือญาติพี่น้องที่ไหนอีกแล้ว นอกจากเพื่อนสนิท ที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว เช่น พร อยู่มาวันหนึ่งเอ๋ได้ฝันถึงชลดา เพื่อนรักอีกคนที่จากไปแล้ว ในฝัน ชลดา บอกกับเธอว่า หลังจากที่ตายไปแล้วชลดาก็ไปมีสามีและมีลูก เธอยังพูดกับชลดาว่า มันจะเป็นไปได้ยังไง ตายแล้วไหนจะไปมีสามีมีลูกได้เล่า และในฝัน ชลดาบอกว่านี่เป็นคำตอบสำหรับตัวเธอว่าตายแล้วไปไหน ส่วนคนอื่นเธอไม่รู้จริงๆ ว่าตายแล้วไปไหน แต่ตัวชลดาเองบอกกับ เอ๋ ว่าตายแล้วไปมีสามีและมีลูก เช้าวันต่อมา เอ๋ก็ไปทำงานตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ เอนก แฟนหนุ่มของเธอ จะเกิดอะไรขึ้นกับเอ๋ และเอ๋จะได้คำตอบเป็นของตัวเองหรือไม่ เราไปร่วมลุ้นหาคำตอบไปด้วยกันค่ะ

บทที่ 1 ปกติที่ไม่ปกติ

เอ๋ ตื่นขึ้นมาจากความฝันในเช้าวันหนึ่ง และคิดว่าตัวเองคิดถึงเพื่อนรักอย่างชลดามากไปจึงได้เก็บเอามาฝันถึงคำพูดที่ได้พูดคุยกันครั้งสุดท้ายก่อนที่ชลดาจะจากไป

หลังจากอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงานตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือวันนี้แฟนหนุ่มอย่างเอนกไม่ได้มารับเธอเหมือนที่เคย เอ๋แปลกใจมากถ้าเกิดเขาติดงานทำไมถึงไม่โทรมาบอก พอเอ๋โทรไปก็ปิดเครื่อง หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแฟนของเธอกัน

พรที่เดินลงมาจากห้องพัก และเห็นเพื่อนรักอย่างเอ๋กำลังยืนนิ่งมองโทรศัพท์ในมือนิ่ง จึงได้ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของเธออีก

“เอ๋ เอ๋ ยัยเอ๋"

“อ๊ะ ยัยพร ตกใจหมดเลย"

"เป็นอะไรทำไมยืนนิ่งแบบนั้น แล้วในมือถือมีอะไร ทำไมถึงได้ยืนจ้องอยู่แบบนั้น”

“ก็ไม่มีอะไรหรอกเราโทรหาพี่เอนกไม่ติดน่ะ วันนี้ไม่เห็นมารับเรา แต่ถ้าพี่เขาติดงานปกติจะโทรมาบอกก่อนนี่ เรากลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่เขาหรือเปล่าน่ะ”

“ไม่มีอะไรหรอกอาจจะแบตฯหมดก็ได้อย่าพึ่งคิดไปไกลเลยนะ ไปทำงานกันเถอะ ไปถึงแล้วค่อยเดินไปดูพี่เขาที่แผนก”

“อืม ไปกันเถอะ เออ พร เมื่อคืนฉันฝันถึงยัยดาด้วยนะ”

“จริงดิ ฝันว่ายังไงเหรอ ยัยดามาบอกเธอเหรอว่าตายแล้วไปไหน”

“ใช่ ยัยดามาบอกว่า ตายแล้วยัยดาไปมีสามีแล้วก็ลูก สำหรับคนอื่นยัยดาบอกไม่รู้”

“บ้า เธอคิดมากจนเก็บเอาไปฝันน่ะสิ แล้วเรื่องงานแต่งเธอว่ายังไง พี่เอนกว่ายังไงบ้าง”

“พี่เขาขอเวลาหน่อยน่ะ บอกว่าตอนนี้กำลังซ่อมแซมปรับปรุงบ้านอยู่”

“อืม ยินดีกับเธอด้วยนะ เอ๋”

“ขอบใจเธอมากนะพร ตอนนี้ฉันก็ไม่เหลือใครแล้วนอกจากเธอและพี่เอนก”

“ว่าแต่ว่ายัยดา มาบอกเธอแบบนั้นจริง ๆ เหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ แถมยังมาขิงสามีของหล่อนให้ฉันฟังด้วยนะ ว่าสามีของหล่อนน่ะแซ่บมากแถมหล่อมากอีกด้วย”

“ฮ่า ๆ ๆ จริงเหรอเอ๋ เธอไม่ได้มโนไปเองหรอกนะ ยัยดานี่นะจะพูดเรื่องแบบนี้”

“ก็จริงน่ะสิ เสียดายที่ดันเช้าเสียก่อน เลยไม่รู้เลยว่ายัยดาไปมีสามีที่ไหน”

“พอ ๆ พอเลย ยัยเอ๋ ดึงสติค่ะเพื่อน”

ทั้งสองคนเดินมาจนถึงโรงงานทอผ้าซึ่งเป็นที่ทำงานของทั้งสองคน เมื่อมาถึงก็รีบตรงเข้าแผนกของตัวเองทันที ส่วนเอ๋ขอตัวเดินไปหาแฟนหนุ่มที่อยู่อีกแผนก ก็พบกับเอนกนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ที่โต๊ะทำงาน

“พี่เอนก พี่เป็นอะไรหรือเปล่า เอ๋โทรหาพี่ไม่ติดเลยนึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่เสียอีก”

“อ้าวเอ๋ พี่ขอโทษนะวันนี้ไม่ได้ไปรับพอดีแบตฯหมดด้วยเลยไม่ได้โทรบอก เอ๋อย่าโกรธพี่เลยนะ”

“เอ๋ไม่ได้โกรธค่ะ เอ๋แค่เป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่เท่านั้น”

“แล้วนี่เอ๋มายังไง”

“เอ๋มากับพรค่ะ”

“อ่อ พี่ขอโทษนะพอดีช่วงนี้งานพี่เยอะมากน่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไม่เป็นไรก็ดีแล้วเอ๋ขอตัวไปทำงานก่อน”

“จ้ะ เดินดี ๆ นะจ้ะ”

หลังจากวันนั้นมา เอนกก็ทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน ทั้งผิดนัด ผิดสัญญาที่ให้ไว้ ไม่ใส่ใจเอ๋ จนคนในโรงงานเอาไปนินทาต่าง ๆ นานา เอ๋เสียใจมาก ยิ่งได้มารู้ว่าเอนกนอกใจเธอนานแล้ว และผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ภาณี เพื่อนในแผนกของเอ๋นั่นเอง

ตอนนี้ภาณีทำตัวโจ่งแจ้งมากว่าคบหากับเอนกอยู่ และพูดจากกระแนะกระแหนเอ๋อยู่เสมอ เอ๋เองก็เสียใจมาก เธอคิดว่าคนที่เธอรักจนหมดใจ จะรักเธอและไม่ทรยศเธอ แต่ไม่ใช่เลย

มันไม่ใช่กับผู้ชายคนนี้เลยตลอดเวลาเขาโกหกเธอสารพัด เพราะเชื่อใจเอ๋ถึงไม่เคยระแคะระคายอะไรเลย พรเองก็สงสารเอ๋มาก และสิ่งที่ตอกย้ำให้เอ๋ต้องเจ็บใจเสียใจมากที่สุดก็คือวันที่เอนกมาบอกเลิกกับเอ๋ เพราะภาณีท้อง

เขาบอกกับเอ๋ว่าเขาไม่สามารถแต่งงานกับเอ๋ได้ เพราะเขาทำภาณีท้องจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบ แต่เขายังรักเอ๋เสมอถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถแต่งงานกับเอ๋ได้

“พี่ขอโทษนะเอ๋ พี่ไม่ได้อยากทำร้ายเอ๋ พี่ยังรักเอ๋ แต่พี่พลาดไปแล้ว”

“พี่อย่าพูดอีกเลยว่ารักเอ๋ ถ้าพี่รักเอ๋จริง ๆ พี่จะไม่ทำแบบนี้กับเอ๋ จะไม่นอกใจเอ๋ไปมั่วผู้หญิงคนอื่น”

“พี่ไม่ได้ตั้งใจ วันนั้นพี่เมามาก”

“พอเถอะค่ะ ให้มันจบกันแค่นี้เถอะ เอ๋ขออวยพรให้ชีวิตพี่มีความสุขในชีวิตก็แล้วกัน อย่าลืมว่าเวรกรรมมีจริง เอ๋ขอตัดขาดจากผู้ชายอย่างพี่ไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหน ๆ ขอให้เราอย่าได้พบเจอกันอีก ไม่ว่าจะเกิดเป็นคนหรือเป็นอะไรก็ตาม”

“เอ๋ อย่าให้ต้องถึงขนาดนั้นเลย พี่ขอร้อง”

“เก็บคำขอร้องไปใช้กับภรรยาของพี่เถอะค่ะ สำหรับเราสองคนคงพอแค่นี้”

เอ๋ เดินออกไปทันทีเธอกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ถึงแม้เธอจะทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าเอนกแต่พอเธอกลับมาถึงห้อง เธอกลับร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร จนเพื่อนสนิทอย่างพรต้องร้องไห้ออกมาเพราะสงสารเพื่อน

หลังจากวันนั้น เอ๋ที่เป็นคนร่าเริงอยู่เสมอก็กลายเป็นคนเงียบขรึมพูดจาน้อยลง มีหลาย ๆ คนที่สงสารเอ๋ และมีหลายคนที่สมน้ำหน้าเธอ และมีคนหลาย ๆ คนซ้ำเติมเธอว่าเป็นเพราะเธอหวงความสาวจนจะกลายเป็นแม่ชีอยู่แล้ว

ไม่แปลกใจที่ผู้ชายจะไปหากินที่อื่นเพราะเอ๋ไม่ยอมให้เขามีอะไรด้วยจนกว่าจะแต่งงาน ผู้ชายที่ไหนจะทนได้ พรที่ได้ยินแบบนั้นก็ด่ากราดออกมาทันที จากคนที่เรียบร้อยพูดน้อยที่สุดแต่กลับด่าออกมาได้จนทิ่มแทงเข้าไปในใจคนเหล่านั้น

พรและเอ๋ทำเรื่องลาพักร้อน หัวหน้าแผนกเข้าใจและเห็นใจเธอ จึงให้ลาได้ 1 เดือนให้เธอได้ไปพักผ่อนและพักใจ จะได้กลับมาทำงานอีกครั้ง

ภาณีไม่พอใจมากเธอเข้าใจว่าการที่เธอแย่งคนรักของเอ๋มาได้ เอ๋จะเสียใจจนลาออกและเธอก็จะได้ตำแหน่งงานของเอ๋มาด้วย แต่กลับไม่ใช่ตอนนี้มันผิดแผนไปหมด

ตอนนี้เอนกเองก็ไม่ได้สนใจภาณีมากนัก เขาเองก็โทษตัวเองที่หลงระเริงไปจนทำให้เขารู้ว่าจริง ๆ แล้วคนที่เขารักคือเอ๋ไม่ใช่ภาณี ก็ในวันที่เอ๋มาบอกตัดขาดเขา เอนกและภาณีเริ่มมีปากเสียงกันเรื่อยมา

ด้วยความแค้นใจที่ภาณีมีต่อเอ๋ และเพราะความอิจฉาริษยาที่มี มันทำให้ภาณีได้วางแผนที่จะกำจัดเสี้ยนหนามอย่างเอ๋ให้พ้นทาง

เอ๋และพรเตรียมตัวจะออกไปเที่ยวพักผ่อนในขณะที่ทั้งสองกำลังยืนรอรถแท็กซี่อยู่หน้าหอพักเพื่อที่จะเดินทางไปสนามบินนั้น ภาณีที่ไม่รู้มาจากไหน ก็ผลักเอ๋ลงไปในถนนในตอนที่รถกำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว

คนขับรถเบรกไม่อยู่และได้ชนเข้ากับร่างของเอ๋อย่างจัง ร่างของเธอกระเด็นไปไกลถึง 2เมตร และขาดใจตายทันที

“กรี๊ด ๆ ยัยเอ๋ ไม่นะ ยัยเอ๋ นี่แกทำบ้าอะไร แกเป็นบ้าหรอ”

พรหันมาตวาดใส่ภาณีที่ยืนทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอยู่ตรงนั้น เธอรีบวิ่งไปคว้าร่างของเอ๋มากอด ปากก็ตะโกนเรียกให้คนช่วย คนขับรถวิ่งลงมาดูด้วยความตกใจแต่ไม่สามารถช่วยยื้อชีวิตเอ๋เอาไว้ได้

เมื่อรถพยาบาลมาถึงเอ๋ได้สิ้นใจไปแล้ว และตำรวจก็จับภาณีผู้ก่อเหตุไปแล้ว พรร้องไห้เสียใจมาก ทำไมจะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับเพื่อนของเธอ

หลังงานศพเอ๋ผ่านไป เอนกลาออกจากงานและบวชให้กับเอ๋เพื่อขออโหสิกรรม เขาตั้งใจจะบวชตลอดชีวิต ส่วนภาณีก็ไปรับกรรมของตัวเองในคุก พรลาออกจากงานและกลับไปอยู่กับครอบครัวที่ต่างจังหวัด เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่

ส่วนเอ๋นั้นหลังจากวิญญาณออกจากร่างและมองทุกอย่างอยู่ จนกระทั่งแน่ใจว่าตัวเองได้ตายแล้วจริง ๆ ถึงแม้จะเสียใจ แต่เธอจะไปตามหาคำตอบหลังจากนี้ ชีวิตหลังความตายยังไงล่ะ

“แล้วเราจะกลับมาบอกเธอนะพร ว่าตายแล้วไปไหน ลาก่อนเพื่อนรักขอให้เธอมีความสุขนะฉันจะคิดถึงเธอตลอดไป”

สิ้นเสียงเอ๋ที่เป็นวิญญาณพูดจบ พรก็ขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

“นี่ยัยเอ๋คงไม่ได้จะมาบอกอะไรเราใช่ไหมเนี่ย”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ

ข้อมูลเพิ่มเติม
ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

เมืองแฟนตาซี

5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

ผจญภัย

5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

เมืองแฟนตาซี

5.0

หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้

หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง

หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง

เมืองแฟนตาซี

5.0

มังกร หนุ่มหล่อหน้าใสลูกชาวไร่ชาวนา อายุ 22 ปี ที่ได้รับทุนเรียนดีจนจบมหาวิทยาลัย ได้แบกร่างกายพาหัวใจอันแตกสลายกลับบ้านเกิดทันทีในวันที่จบการศึกษา เพราะบิดามารดาได้เสียชีวิตกระทันหันทั้งคู่หลังจากกลับจากการนำข้าวไปขายและโดนสิบล้อที่เบรคแตกเสียหลักพุ่งชนรถของพ่อแม่ของมังกร เมื่อสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างกระทันหันเขาจึงกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำไร่ทำนาสานฝันของพ่อแม่และนำความรู้ที่ได้เรียนมากลับมาพัฒนาที่ดินมรดกในบ้านเกิด หากแต่ว่ามังกรยังไม่ทันได้ทำอะไรเขากลับตายลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ตายแบบไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจที่สุด เขาจำได้เพียงแค่ว่าหลังจากเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดเขาได้ไปไหว้พ่อกับแม่ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วก็กลับมานอนแต่พอเขากลับตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชาย อายุ 8ขวบ กับบ้านพุๆพังๆ เขาตื่นมาในร่างของคนอื่นไม่พอ แล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มันที่ไหน และใครพาเขามา แล้วมังกรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตที่อยู่ในร่างเด็กชายยากจนคนนี้ มาติดตามชีวิตใหม่ของมังกรกันต่อไปค่ะ

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

เมืองแฟนตาซี

5.0

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก

เด็กน้อยคว้าฝัน
4.8

เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ? ตัวอย่างเนื้อเรื่อง “เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่... สนมหลี่กุ้ยเฟย” น้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเน้นที่ละคำในประโยคท้ายอย่างหนักแน่น “ฮองเฮาแน่ใจแล้วหรือเพคะ ว่าจะให้หม่อมฉันทูลทุกอย่างต่อหน้าข้าราชบริพารเหล่านี้ หากมีข่าวแพร่ออกไปอีก ฮองเฮาทรงทนฟังคำนินทาเหล่านั้นได้หรือไม่” หลี่ฟางซินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนๆ หลี่ฟางซินย่อมรู้ดีว่าเย่วลี่อิงคงได้ยินคำนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วจึงได้พูดเน้นย้ำ หวังจะกระตุ้นให้นางลงมือทำร้ายตน “คำนินทาเรื่องใดกัน เรื่องที่เจ้าเป็นนางอสรพิษนะหรือ เหตุใดเราจะทนฟังไม่ได้เล่า” เย่วลี่อิงตรัสพร้อมยักไหล่อย่าไม่แยแส มีหรือเย่วลี่อิงจะดูไม่ออกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกไปนั้นมาจากผู้ใด หากเป็นแต่ก่อนนางย่อมไม่คิดว่าเป็นสหายคนสนิทของนางเป็นแน่ แต่บัดนี้นางรู้แล้วว่าหญิงที่ยืนตรงหน้านางหาใช่สตรีอ่อนหวานแสนดีอย่างที่นางรู้จักไม่ “หม่อมฉันเป็นนางอสรพิษตั้งแต่เมื่อใดกันเพคะ หม่อมฉันและฝ่าบาทมีใจรักใคร่กันมาเนิ่นนาน หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาใช้ความดีของท่านแม่ทัพทูลขอให้ฮ่องเต้องค์ก่อนพระราชทานงานแต่ง วันนี้ตำแหน่งฮองเฮาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นของใคร” “เจ้านางแพศยา หากเจ้ามีใจให้ฝ่าบาท แล้วทำไมไม่บอกข้า ยังแสดงแกล้งเป็นแม่สื่อนำของที่ข้ามอบให้ฝ่าบาท ฝากผ่านพี่ชายเจ้าช่วยมอบของให้ฝ่าบาทแทนข้า” เย่วลี่อิงเริ่มพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ของอันใดกันเพคะ หม่อมฉันไม่เคยนำของ ของพระองค์มอบให้ฝ่าบาทเลยนะเพคะ ยิ่งให้พี่ชายช่วยส่งแทนให้ยิ่งมิเคย” น้ำเสียงเยาะเย้ยบวกกับรอยยิ้มยียวนของหลี่ฟางซินทำให้เย่วลี่อิงหัวเสียมากขึ้น “นี้เจ้าเอาของของเราไปทิ้งอย่างนั้นหรือ” “ฮองเฮาพูดถึงเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พระองค์อย่าได้ใส่ความหม่อมฉันสิเพคะ” “นี้เจ้า”

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ฮูหยินบ้านป่า
1

บทที่ 1 ปกติที่ไม่ปกติ

24/12/2024

2

บทที่ 2 เยี่ยเยว่ซิน

24/12/2024

3

บทที่ 3 สิ่งที่เสียไป และสิ่งที่ได้มา

24/12/2024

4

บทที่ 4 คำตอบของคำถาม

24/12/2024

5

บทที่ 5 อาหารมื้อแรก

24/12/2024

6

บทที่ 6 ข้าจะไม่ยอมตายรอบสอง

24/12/2024

7

บทที่ 7 ในที่สุดก็มีเนื้อกิน

24/12/2024

8

บทที่ 8 เงิน เล็ก ๆ น้อย ๆ ก้อนแรก

24/12/2024

9

บทที่ 9 ลู่เฟยหลง

24/12/2024

10

บทที่ 10 วางแผนซ่อมบ้านกันเถอะ

24/12/2024

11

บทที่ 11 การเผชิญหน้า

24/12/2024

12

บทที่ 12 ซื้อเกวียนวัว

24/12/2024

13

บทที่ 13 ความจริงเปิดเผย

24/12/2024

14

บทที่ 14 ข้าเพียงแค่อยากชิม (แตงโม)

24/12/2024

15

บทที่ 15 ความตั้งใจของเยว่ซิน

24/12/2024

16

บทที่ 16 ฝันประหลาด

24/12/2024

17

บทที่ 17 นับว่าจมูกของข้ายังใช้การได้ดี

24/12/2024

18

บทที่ 18 ปรึกษาหารือ

24/12/2024

19

บทที่ 19 ขายเห็ด ซื้อของฝาก

24/12/2024

20

บทที่ 20 กลับบ้านเดิม

24/12/2024

21

บทที่ 21 ท่านยายเกิดเรื่อง

24/12/2024

22

บทที่ 22 การเก็บเกี่ยวที่น่าพอใจ

24/12/2024

23

บทที่ 23 เดินทางกลับบ้าน

24/12/2024

24

บทที่ 24 แผนการของคุณชายลู่

24/12/2024

25

บทที่ 25 ก่อนเหมันต์มาเยือน

24/12/2024

26

บทที่ 26 ในที่สุดก็หาเจอ

24/12/2024

27

บทที่ 27 หิมะแรก

24/12/2024

28

บทที่ 28 ไม่คิดให้อภัย

24/12/2024

29

บทที่ 29 ลู่เฟยหลงพ่อบุญทุ่ม

24/12/2024

30

บทที่ 30 มาเยือนกะทันหัน

24/12/2024

31

บทที่ 31 ก่อนออกเดินทาง

24/12/2024

32

บทที่ 32 ออกเดินทาง

24/12/2024

33

บทที่ 33 ตลาดท่าเรือ

24/12/2024

34

บทที่ 34 ซื้อที่ดิน

24/12/2024

35

บทที่ 35 ความสำเร็จ

24/12/2024

36

บทที่ 36 เดินทางกลับบ้าน

24/12/2024

37

บทที่ 37 ฝันที่เป็นจริง

24/12/2024

38

บทที่ 38 วางแผนขยายไร่

24/12/2024

39

บทที่ 39 ให้การช่วยเหลือ

24/12/2024

40

บทที่ 40 ให้การช่วยเหลือชาวบ้าน

24/12/2024