รฐนนท์ คนไร้หัวใจ

นโปรยเม็ดลงมา มันเหมือนกับวันนั้น วันที่ฉันถูกเด็กในโรงเรียนเดี

ละเล่นงานเอาคืนในจังหวะเดียว

ะจำได้เป็นอย่างดี แววตาของคนที่ไม่มีอะไรจะเสีย คงเหมือนฉันตอนนี้เลยมั้ง

นผ่านหน้าไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเขา และเขาคนนั

ิตาเชิญด

มทับบนเสื้อกระโปรงติดกันสีกร

ล้วขยับตัวลุกขึ้นยืน เพื่อตรงเข้าไปด้านในของห

เองให้ฟัง

บให้คนพูดแล้วค่อยแนะนำตัวด้วยเรื่องราวของตัวเองให้ทางนั้นได้ฟัง ฉันตอบคำถามของอี

่อของฉันไปแล้ว แต่ฉันไม่นึกเคืองอะไรเลย ฉันเห็นทางนั้นก้

อ ๆ ก่อนจะกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มอย่างคนเหนือกว่า

กสองอาทิต

มองสบตาฉันแล้ว พยักหน้าตอบว่าตกลง ฉันจึงยกมือไหว้ลา พ

องมันในทันที ฉันเหลียวมองไปรอบ ๆ พร้อมกับล้วงมือดึง

อย ๆ เอ่ยถาม “พวกนั้

อมกับตอบรับปลา

ยบร้อยแล้วก็

า เพื่อรอขึ้นรถที่ขับเข้ามาจอดขนาบข้างอย่างพอดิบพอดี คนในรถพาฉันตรงไปยังบ้านหลังหนึ

เขาไม่ได้ผอมสูงเก้งก้างอีกต่อไปแล้ว ฉันจำเขาได้เพราะเป็นลูกชายของ

้าสีเรียบแบรนด์หรู กำลังยืน

สามล้