ครั้งหนึ่งข้าเคยเป็นสาวงามอันดับหนึ่ง

ควันกรุ่นเดินเข้ามา “กินข้าวต

งแรง” จือรั่วก้มมองบุตรสาวในอ้อม

้วมั้ง” เจียชวนทรงตัวยืน ยังมีงานอีกมากมายที่เขาต

องการพลังงาน เธอตักข้าวต้มกิน พลางมองหน้ามารดาไปด้วย ที่นี่ที่ไ

ี่สติของเขาจะดับวูบลง เฟยฉีเห็นแค่เพียงร่างบอบบางของเจียอีลอยเคว้งคว้างอยู่ด้านหน้า เขาไหลเข้าม

เขาพึมพำ ปวดตุ๊บๆ ใน

ล้วหรือขอรับ”

กๆ หากเดาอายุไม่น่าเกินสิบสี่ปี เด็กชายผู้นั้นยิ้มแผล่เห็นฟันเกือ

้วก็ต้องตกใจซ้ำ เสื้อเชิ้ตสีผ้าอ่อนที่เขาควรสวมไว้ เปลี่ยนเป็นชุดผ้าฝ้ายสีขาวขุ่นทรงโบราณ เขาเคยเห

งฉันละ” เฟยฉ

ัดการให้ น่าจะเพราะไม่อยากให้เขาต้อ

ยหรือขอรับ” ไม่มีคำตอบ

ันมาเถอะ ขอบใจนะที่ช

้กลมตัวเตี้ยๆ แล้วก็ส่งผ้าฝ้ายหยาบๆ ที่พาดไว้บนหัวไหล่ให้

ไฉ่หงรั้งผ้าในมือของเฟยฉีจุ่มชายผ้าลงไปในน้ำอุ่นในอ่างและส่งให้เฟยฉี

ากแช่น้ำอุ่นมาก

้ำอุ่นไว้รอให้คุณชายกลับมานอนแช่” ไฉ่หงเปรยลอยๆ เขา

ชุดเหล่านี้ไม่เป็น และไม่เคยคิดท

บ นายท่านตงรอนานแล

พวกนี้ฉันไม่เคยสวม” ไฉ่

วนตัว “งั้นข้

อ ชุดเก่าที่เฟยฉีสวมไว้ถูกรั้งออกไป และแทนที่ด้วยชุดใหม่ในเวลาไม่ถึงสามนาที เฟย

มมากมายผุดขึ้นมาเป็นระลอก แต่กลับไม

่มันที่

ช่อาภรณ์ในยุคปัจจุบัน เฟยฉีพยายามทำความเข้าใจ ทุกสิ่งรอบตัวเขาล้วนแปลกตาทั้งหมด มีความเป็นไปได้ว่าระห

่งลงสิ วันนี้เจ้าตื่นสายครั้

อี้ด้านข้างบิดา เขามอง

“ก็ไม่นี่ หรือเพราะว่าเจ้านอนดึก เพลาๆ อ่านตำราบ้างเถอะ เจ้าสอบเค่อจี

อจี่

ี่เลอะเลือนอีกแล้ว” มารดาของเขาหันไป

บนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว เขามีควา

ผมต้องไปที่ไหนนะครับ

้าพูดจาแปลกๆ”

านแม่ ข้าต้องไปที่ไหนหรือขอรับ” เฟยฉี

ด้นอนกี

าจำไ

เดียวก็พอ ข้าชักไม่ไว้ใจแล้วท่านพี่ แน่ใจนะเจ้

แม่ ข้

ง แต่เจ้าไม่รักตัวเองเ

นแม่ ข้าจะกิน

ิน เจ้าทำแบบนี้เฟยฉีจะถูกล้

รชายโตเกินกว่าที่นางจะควบคุมแล้ว “บอก

ย่อมมีเรื่องแบบนั้นบ้าง เจ้าอยากให้

อบระบาย

รขึ้น เขากำลังฝัน...หรือว่าท