จากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ

ีที่ท่

้าเป็นอย่

นี้นางได้ข่าวจากเจียวลู่ที่ดูแลโกดังท่าเรือว่าลู่จิวพลัดตกลงจากสะพาน น้ำในแม่น้ำนั่นหนาวเย็นยิ่งนัก นอกจากมาถามไถ่เรื่องราวถึงอุบัติเหตุเมื่อวานนี้จินเยว่ยังมีจุดประสงค์หลักคือต้องการหาข้ออ้างมาตระกูลหยวนเพื่อพบหน

่จินเยว่กลับคิดไปไกล นางคิดว่านอกจากจางหย่งแล้วในหมู่บ้านนี้ก็คงไม่มีบุรุษใดเหมาะสมกับนางอีก ทั้งฐานะครอบครัวและฐานะทางสังคม ต

้าพลัดตกสะพาน ข้

ว่ที่เป็นห่วง ข

ดช

อกมา อันที่จริงนางเป็นหวัด

อาไปดื่มเสียเถิดกำลังอุ่

าสองชุด ชุดหนึ่งนางยกให้ลู่จิวเพราะจะได้ดูไม่น่าเกลียดเกินไป แต

เหลือเกิน รังนกนี่ก็เป็

ั้งแต่เด็ก ข้าเองก็เป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้องหากได้เ

ดื่ม ขอบใจพี่จินเย

ต่พี่จางหย

ัวคนจะมองว่าเปิดเผยเกินไป จึงได้แต่เก็บอาการไว้ เอาไว้ถามไถ่เรื่องอาการเจ็บป่วยของลู่จิวแล้ว

รา พี่จินเยว่อย่าพูดชื่อ

งจะเง้างอนกันเหมือนตอน

ตุก็มาจากท่านพี่จางหย่งนั่นแหละ ไม

ีนาง

หนึ่ง แต่นางก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติดังเดิม ให้ลู่จิวเห็นว่านางสง

ล่า นางอัปลักษณ์นั่นมีนามว่าเจียอี เมื่อป

ด้ยินคนในหมู่บ้านพูดก

ู่บ้านนี้จะมีใครง

สิบตลับ รวมทั้งสอนวิธีเขียนคิ้วที่ถูกต้องแต่ก็กลัวจะขัดใจลู่จิว พลอยทำให้ผิดใจกันเสียเปล่า ๆ ดีไม่ดีลู่จิ

านนี้เจ้างดงา

ัก ข้าอยากได้พี่จินเยว่

ยลู่จิว หากใครมาได้ยิน

ใจลู่จิวมานานหลายปี จินเยว่เป็นคนฉลาดหลักแหลมและรู้ดีว่าต้องเข้าทางลู่จิวเท่านั้นถึงจะมีโอกาสได้ขึ้นเป็นส

รยาก็โดดเด่น รูปร่างหน้าตาสะอาดสะอ้าน มีคุณธรรมมารยาทเพียบพร้อม กิริยาวาจาอ่อนหวาน งานบ้านการเรือนไม่มีขาดตกบกพร่อง ผิดกับสตรีป่าเถื่อน

่เดือลดาลนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้เห็นจะเป็นจินเยว่ นางอยากกรีดร้องออกมาด

่มาเดินเล่นแถวริมลำธาร ในตอนนั้นจินเยว่ไม่คิดอะไรมากเพราะเห็นเจียอีเป็นเพียงเด็กสาวอายุ 13 หนาว ส่วนน

ากังวลมากไป เอาล่ะ ข้าจะไปเย

นไป แต่ถึงอย่างไรพี่จินเยว่ก็ควรจะถามท่านพ่อของพี่จินเยว่ดูนะเจ้าคะ เมื่อวานนี้

ลยหรือ พี่ว่าม

้นก็สุดแล้วแต่พี่จินเยว่เถิดเจ้าค่

่นนั้นเอาไว้พี

ตำแหน่งปลัดอำเภอเล็กเครื่องแบบลายนกขมิ้นเหลือง แม้ว่าความฝันสูงสุดของจางหย่งคือการได้สวมใส่เครื่องแบบลา

มองเท้าเล็ก ๆ คู่นั้นแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเท้าอย่างเต็มตา จินเยว่ฉีกยิ้

ได้มาจากพ่อค้าทางใต้ ข้าตั้งใจตุ๋นมาให้ท่านเป็น

ควรเอาไปให้ลู่จิวมากกว่านางกำลังไม่ส

ข้ารักและเอ็นดูข้าจะลืมนางได้อย่างไร นางดื่มรังนกไปแล้วเมื

อ

ถ้วยคืนให้จินเยว่และก้มหน้าสนใจเนื้อหาในตำราต่อ จินเยว่เห็นว่าไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร

่ข้าตุ๋นเป็นอย

สบตานาง ริมฝีป

ม่ได้ชิมด

อยู่ว่าจางหย่งเป็นคนซื่อ ๆ แต่บางครั้งความซื่อของเขามีเส้นบาง ๆ

ิที่ข้าปรุงรึไม่ ดังนั้นพี่จางหย่งก็ถือเสียว่าข้าหาคนชิมเถิด

จ้าปรุงนั้นเป็นเช่นไร ไม่รู้จะถูกปากผู้อื่นหรือไม่ ส่วนขอ

้าย่อมเก็บของดีไว้บำรุงบุพการีอยู่แล้ว

ินเถอะ) แต่อันที่จริงจางหย่งก็ไม่มีใจคิดตำหนิเช่นนั้น เขาเพียงพูดออกไปตามเห

พูดคุยกับเจ้าได้นาน ถึงอย่างไรข้าก็ขอบใจเจ้าม

บหนึ่งคำขอบคุณถือว่าสิ่งที่นางทำมาไม่เสียเปล่

ะ เช่นนั้นพี่จางหย่งตั้งใจศึกษา

่ท่าเรือ เช่นนั้นช่วยพูดกับพ่อเจ้าให้ที รบกวนพ่อเจ้าช่วยห

.!.