ท่านอ๋องพระชายาท่านปลูกผักอยู่หลังจวน
มันจะกลายเป็นปากประตูสู่นรกอย่างไรอย่างนั้น สองมือของนางจิกเกาะเบาะนั่งไ
ซึ่งหนิงเหยาคาดว่าผู้นั้นน่าจะเป็นสตรี และเสียงฝีเท้านี้นั้น
ยาเชิญ
มนวลของสาวรับใช้นางหนึ่งประจำจวนจวิ้นอ๋องที่ได้รั
อ่ยเสียงเรียบพร้อมกับยื่นมือไปยังเบื้องหน้าที่เป
ของคนจากด้านนอก นางก็ขยับตัวถอยจนหลังชิดผนังเกี้ยว ก่อนจะส่า
ง ข้าจะไม่มีวันล
ณ์เกิดความลำบากใจไปเลยเจ้าค่ะ
ึ่งอยากกระโดดหนีออกไปจากที่นี่ แต่อีกใจก็รู้ดีว่าไม่มีทางหนีรอดไปได้ มีทางรอดแค่
ะชายาคนก่อนหรือเปล่า ใครจะรับประก
านนอกชะงักไป ก่อนที่นางจะพยายามเกลี่ยกล่อมพระชาย
ใจเถิดเจ้าค่ะ ท
พูดถึ
ลที่ตัวเองอยากหนีไปให้ไกลที่สุดในตอนนี้ ร่างกา
ก นางจึงหลับตาปี๋แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อพยายามเรียกขวัญและกำลังใจให้กับตัวเอง แต่ก็รู้สึกเห
ๆ ข้าจะหาทางรอด
งสาวรับใช้ แต่มือของนางสั่นจนสัมผัสได้อย่างชัดเจน สาวรับใช้แสร้งทำ
นางเหมือนเป็นคำเตือน หนิงเหยาเงยหน้ามองประตูจวนสูงใหญ่ที่ตั้งตระหง่าน
ยากเข้าไ
ต่ไม่มีใครได้ยินคำพูดของนาง เสียงฝีเท้าของคนรอบข้างและเสียงเชื้อเชิญของ
ญเจ้
้รอดท
ทันทีที่ขาข้างหนึ่งของนางก้าวสู่จวนจวิ้นอ๋องแล้
าศ หนิงเหยาเงยหน้าขึ้นมองจวนของจวิ้นอ๋องที่ตั้
บ้านเรือน เสาไม้ขนาดใหญ่ที่รองรับชายคาถูกแกะสลักลวดลายมังกร
ตัว พบว่าภายในเงียบจนผิดปกติ แม้จะมีบ่าวไพร่ยืนเรียงรายอยู่ข้างทาง แต่ทุกคนกลับก้ม
่ถึงดูน่าก
ดไว้อย่างเรียบร้อย แต่ทุกต้นกลับไร้สีสัน ดอกไม้
าหลายคู่จ้องมองนางอยู่จากเงามืด นางจึงหยุดเดินชั่วคร
รดอย่าหยุดเ
หยาสังเกตเห็นว่าดวงตาของสาวใช้เ
ต่เจ้าชื่
คอเจ้
ื่อไพเร
ระชายาพูดหมายความว
หรอก รีบเด
จ้า
่องกำแพง คล้ายเสียงกระซิบแผ่วเบา จนทำให้หนิงเหยาต้องกอดตั
ต่ทุกคนเอาแต่ก้มหน้างุดและเงียบงันเช่นกัน และบรรดาแขกเหรื่อที่ไม่มีใครพูดอะไร
หญ่ตรงกลางห้อง ซึ่งดูเหมือนที่นั่งของผู้เป็นใหญ่ที่สุดในจว
ที่ข้าจะอยู่ร
้วยความยากลำบาก ขณะที่ซ
สักครู่ จวิ้นอ๋องกำล
งลงหรือแม้แต่ขยับตัว ทุกนาทีที่ผ่านไปดูเหมือนจะยาวนานราวกับชั่ว
อย่างน้อยข้าก็ควรหา
ีทางหนีรอดไปไหนได้แล้ว ก่อนที่ซินเคอจะพู
ไปตรงนั้
อ
ครั้ง ก็ทำให้นางสังเกตเห็นอีกว่าพิธีแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ โต๊ะบูชาถู
่า เขาอยู่ที่ไหน
ะถูกกดให้นั่งลง ซินเคอที่ถูกถามก็หลบสา
ไปเลยเจ้าค่ะ ท่านจวิ้
ั่งอ
จากด้านนอก ก่อนที่บ่าวรับใช้ชายคนหนึ่งจะเดินเข้ามาพร้อมกับสิ่งที
ันอะไ
ใจ เมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาที่ควรจะเป็นจวิ้นอ๋องเฉิ
จวิ้นอ๋องส่งไ
่ะ ท่านจวิ้นอ๋องทรงรับสั่งว่า
วแท
ใช้ที่จวิ้นอ๋องส่งมา นางจ้องมองไก่ตัวนั้นที่ยังคงกระพือปีก
ไก่ตัวนั้นถูกปล่อยออกจากกรงและนำไปวางไว้ข้างแท่นบูชา
นึ่งเดินเข้ามากระซิบเ
ิ้นอ๋องตั้งแต่เช้า
ะหันมาส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยความกระอักกระ
้จำเป็นต้องดำเน
บไก่อย่างนั้นหรือ นี
มาร่วมงาน ทำให้หนิงเหยารู้สึกไม่มีทางเลือก และจำต้องก้มกราบต่อฟ้าดิน
ฉิงหลิน หากเจ้ากล้าดูถูกข้าขนาด
เหยายืนตัวแข็งอยู่ที่เดิม ผ้าคลุมหน้าสีแดงมงคลปิดบังใ
อ๋องถูกนำเข้ามา ซึ่งนางจำได้จากความทรงจำของเจ้าของร่าง
างเรียบง่าย ไม่ต้องเผชิญความอับอา
่วนข้าต้องแต่งงานกับไก่ ในเมื่อเขาดูถูกข้าขน
อย่างแรง ก่อนที่จะมีเสียงอุทานดังระงมไปทั่วห้อง แขกเหรื่อและบ่าวไพ
ดอย่าทำเช่นนี้เลยนะเจ้าคะ ผ้าคลุมห
หนล่ะ หรือว่าข้าต้อง
งอยากเจอจนเต็มแก่ จากการที่นางถูกเขาผู้นั้นดูถูกให้อั