กะบี่ท่านแม่ทัพแทงข้าไม่ตายหรอก

━━❂❂

ที

━━❂❂

ึ

ยวนเปากระเด็นไปอีกทางหล

ิเวณกล้ามเนื้ออักเสบจากการขยับกะท

านแม

ย ตายๆ

นชุนไม่ยอมเป็นเหยื่อ ทิ้งกระบี่ในมือลงพื

อึ

กแผ่

าใจเสีย มองไปยังร่างของผู้รอดชีวิตคนสุดท

ียน ท่านแม่ทัพเทียน

พราะข้า

❈

มีเรื่องไม่สบายใจก็มักจะ

มั้งว่ามีหยวนเปา

ี้ ท่านแม่ทัพเ

ออีกฝ่ายเงียบเป็นคำตอบ หยวนเปาจ

ยมาเป็นสิบปี เทียนชุนจึงมั่นใจได้ทั

่มีอะไรต้องกังวลไปขอรับ นี่มันก็นานแ

ตวัดส่งมาหาเทียนชุนที่ย

องนี้ขึ้

ช่ความผิดของ…” ลอบกลืนน้ำลายแล้วพูดต่อ “ข้าน้อย

จะเพิ่งรับรู้ จึงได้แต่ก้มหน้าเงียบปาก จนได้ย

ม่ใช่เร

ัวเขาไม่อยากบอก สีหน้าแ

นรอให้เวลาเยียวยาทุกสิ่ง ในที่สุดคนที่เอาแ

ฝ่ายดีขึ้นแล้วแน่น

ดีเลย” เอ่ยเสียงเบาอย่

.

้แล้วล่ะว่าอ

กเข่าลงไปไม่สน

ทัพเชื่อใจรึขอรับ ขอเพียงท่านสั่งมาต่อให้

ด็ดขาด เขาจะต้องคลายความเจ

ป

บขึ้นมาปั๊มลงในเอกสารเริ่ม

ว

่นมันกลางหน้าก

เขกหัวตัวเองลงกับพื

าะอีกฝ่ายพูดอะ

ิงห

เหมือนหลุดปาก

ไปจับตัวมา

ะติดปีกบิน หยว

ต หากเขาไม่อาจสนอง นั่นก็ไม่ต่างจ

ะขอรับ หากต้องการ

ะ ไม่ต

้าวจะออกไปเป็นต้องชะง

ื่อตอนนั้น ไม่สิ เอาเป็นว่า

งที่ดูเขินอาย ผิดกับออร่าน่ากลัวทมึนที่โอบรอบกายของ

เสบียงซะ อย่าให้แบกถัง

วนเ

ปกติตอบรับคำสั่งเสียงแน

นวิญญาณออกจา

❈

ใจจ

าย ทำไมต้องมาท

กลิ่น เสียง ครบ แถมของมีค

าเพิ่งถู

มทำอาหารไม

ญ่ ให้ผมมาทำหน้

นจะบรร

ียกตัวเองว่าคนปกติลดลงไปอีก

าๆ เหงื่อผุดเต็มกรอบหน้า ภาวนาบริกรรมคาถาในใ

ฉึ

นั้น หั่นไวๆ ไม

ถึงมันจะพุ่งตรงมาที่ผม

่พอใจปฏิกิริยาตอบกลับ

สิ จับแบบนั้น มันจะ

ีดน้ำเข้าไป

ลย เติมให้

ะโยคมั

อ้ที่เสียงสั่นๆน่าจะมาจากคนหน้าเสียที

ำลังบรรเจิดด้วยภาพคุณหมอกับคนไข้ในห้องตรวจ

ายเรื่องซะด้วย ค

ม

คุณหมอ” จู่ๆก็มี

กใจสะ

ค่ไหน

เจ้าตัวเลยทีเดียว ผมรีบวางมีดลงเ

มองมาตาเ

่ๆ โกร

อครัว

่ามาทำงานที่นี่

อรับ/ อ

ข้า ข้าจะจับไอ

าไม่ได

างใหญ่เอาไว้ ทว่าคนสี่คนก็ดูจะสู้แรงไว้ไม

บไปส่งอาหารให้ท่านแม่ทัพแล้วนะ

ึ

วใหญ่ชะ

ยนะขอรับพี่ชาย” แ

กลัว /ข้าไม่ว่าง /ข้าตัวเปื้อนแป้งเช่น

นอยู่ออกให้หมด ตอบห

ท่าแบบนี้กัน ถึงตานั่นจะทำตัวน่าหงุดห

นั่นแ

ั่งคนที่ยืนเหม่อลอยก

รอ! ข้

ที่กอดอกเบ่งกล้ามสั่งด้วยสายตาดุ แต่สายตาทุกค

นทำแบบน

็ได้

ล่งอกออกมาอย่างพร้อมเพรียง

ใครอีกสักคน

ยได้พูดเรื่องบัดสีที่

ังไงก็ต้องมีใครสักคน

ยากอู้งาน

วแล้วทำถาดอา

งานก็ไม่ได้เรื่อ

าถ้าให

วงสินะ รึอยากให้ข้าบ

วสั่นหงึกๆ

❈

ุ้นเคยอยู่ตรงหน้า ผมยืนถือถ

้าก็ได้นี่น่า

ดจร

้าม

ัวลงยังไม่ทันวางถาด เสีย

ดินดำก

ไถไปกับดินสกปรกที่พื้นตามความ

ๆ” พยายามกล

้ที่อีกฝ่าย

ึ

้อตัวมอมแมมจึงไม่ก

ผู้เห็นความผิดปกติมากกว่าใคร จับแขนผมไขว้

เขาไม่ใช่ม

ียนเข้าม

แขนแ

น้ำเสียงก็ทำเอาคนฟังใจส

ไม่เ

เจ็บมาก แ

มากๆน่ะมันจุดสง

สีข้างจนอะไรต่อมิอะไรท

นมา

ะ อย่

ก็ทำได้แค่เอามือกุมเป

นไร แปลกๆน่ะไม่เท่า

ปฏิกิริยาอะไรแบบนี

ไม่มี

ะไรก็บ

งสั่นเมื่อคนตรงหน้าล