Stirct Tutor to Mr.Super Nice ติวเตอร์ร้ายกับนายสุดซื่อ

ว่างนิ้ว ก่อนจะพูดขึ้น “นี่ นายเคยคิดไห

จะเงยหน้าขึ้นมองธันวา “ก

ใช่ แต่มันมีแค่เรื

งตาฉายแววครุ่นคิด เขาไม่เคย

้ดีขึ้น” นนท

อตัวน

องกระดาษตรงหน้า “เพื่อให้…ค

ุนปากกาไปครู่หนึ่ง เขามองนนท์ รู้ส

.

ียงกระดิ่งดังเบาๆ ก่อนที่สายตาของเขาจะกวาดมอง

งเขา ก่อนจะพยักหน้าให้อ

งข้าม ขณะที่ธันวายัง

ิดมาด้วยเลย” ธันวาพูดขึ้น

็…วันนี้ผมไม่ได้มา

ก่อนที่เขาจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ “งั้นก็ดี

บางอย่างที่เปลี่ยนไปใน

ะที่นนท์ยังคงจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เต็

สียงเบา “ตอนแรกผมคิดว่าการมา

หน้า ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้า

้วกาแฟขึ้นมาจิบ “ผมว่ามันไม

มุมปาก “ง

ะตอนนี้ ต่อให้ไม่มีเรื่องติ

อนจะหยิบปากกาขึ้นมาหมุนเล่นระหว่

ากมา…ฉันก็ไม

รู้สึกว่าคำตอบของธ

วามหมายมาก

รอยู่เหรอครับ”

ะตอบ “ก็แค่…สงสัยว่าถ้านายไม่ต

“แน่นอนครับ ผม

ือบตาขึ้นมองอีกฝ

อนจะตอบเสียงเรียบ “เ

างหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ “งั้นก็ดี… เพร

ที่เขาจะสบตานนท์ที่ยังคงจ้องเขาอยู่ ดวงตาของเด็ก

รอยู่หรือเปล่า” ธันวาถามขึ้

พนักเก้าอี้ “ก็ไม่เชิงครับ…แค่ค

ยิบปากกาขึ้นมาหมุนเล่น “ฉันไม

่ตรงนี้” นนท

่อนจะสบตาอีกฝ่าย รอยยิ้มมุมปากป

ยงเรียบ “และนายก็

่างพวกเขาไม่ได้ว่างเปล่า แต่มันเต็

เอง ขณะที่ธันวานั่งตรงข้า

องเขามีบางสิ่งที่เปลี่ยนไป ไม่ใช่ความลังเลเหมือนที่เคย

สียงเรียบ “ตอนแรกผมคิดว่า

ายก่อนจะเอนตัวพิงพนักเ

าๆ “ตอนนี้…ผม

า รอคอยให้เขาพูดต่อ นนท์สูดหายใจ

ม่ใช่เพราะโจทย์เล

ล่นอยู่บนโต๊ะหยุดลง ดวงตาของเขามีปร

” นนท์พูดต่อ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความจ

แผ่วๆ ก่อนจะหลุบตาลงม

หรอ” ธันวา

างๆ ก่อนจ

ผมแน

่องว่างอีกต่อไป แต่มันเต็มไปด

นร้านยังคงคลอเคล้าเบาๆ แต่ระหว่างพวกเขา ความเ

ันวาพูดเสียงเรียบ แต่แฝ

น้า “ครับ

พิงพนักเก้าอี้ ดวงตายังคงจับจ้องอีกฝ่าย

นนท์หัวเราะเบาๆ “แต่พอรู้ส

ึ้นมาหมุนเล่นระหว่างนิ้ว “แล้

จางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า “

ิกคิ้ว “แล้วถ้า

่ง ก่อนจะหลุบตาลง

เสียงพูดคุยของเพื่อนร่วมชั้นที่กำ

ระเป๋าลง ก่อนจะหยิบสมุดโน้ตขึ้นมา

ยมองโจทย์เหล่าน

ทุกสมการกลับดูง่าย

อย่างมั่นใจ ระหว่างที่จดคำตอบ เขาเผลอยิ้ม

ขีดเขียนคำตอบอย่างมั่นใจ แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ตัวเลยก็คื

เช้า?” เสียงเพื่อนร่วม

มองสมุดตรงหน้า ก่อนจะ

จะเอนตัวเข้ามาใกล้ “เดี๋

“หรือว่า…ติวเตอร์ของน

้อย ก่อนจะรีบแก้ตัว “

พื่อนข้างๆ แซวต่อ

“พวกนายคิดกัน

อนนี้นายกำลังยิ

์ทำได้แค่พยายามหลบสายตา แต่ความจริ

หลบสายตาเพื่อนที่ยังคงส่

ึ่งพูดขึ้น พร้อมกับยักคิ้วอย่างรู้ทัน “แ

โน้ตขึ้นมาเปิด “ไม่มีอะไรจริง

้มล่ะ?” อีกคนย

าเพื่อน ดวงตาเขามีบางอย่างที่เปลี่ยนไป มันไม่ใช่แค่กา

สุข” นนท์ตอบเรี

ฉันจะไม่เซ้าซี้นายแล้ว…แต่ดูจากท่าทางแล้ว ฉันว่าคนที่

กน้อย แต่ก็ไม่ไ

ม่ได้อยากปฏิ