ในเงาของหัวใจ

ชั่วครู่หลังการสรุปผลแคมเปญใหม่ เสียงปรบม

ธอรู้ การตอบสนองของลูกค้าและสื่อคือก้าวแ

จะเว้นช่วงเล็กน้อย “ตอนนี้ให้ทุกคนกลับไปพักก่อนน

อยออกจากห

ามคนอื่นออกไป นาราก

.อยู่คุยกับฉั

ักหน้า แล้วกลับมานั่งที

” เธอถามเบา ๆ พลางมองสีหน้า

ครู่หนึ่ง ก่อนจ

ูลการเข้าถึงทุกอย่างของแคมเปญท

กน้อย “หมายถึง...การ

ช้ตอนประชุมเบื้องต้น วันเวลา รายชื

ังเล แต่ในแววตากลับเต็มไปด้วยความสงสั

่ครู่หนึ่ง ก

ลมหายใจช้า ๆ “แต่ฉันไว้ใจพี่ศิตาคนเดียว... และฉันต้องการใค

ดวงตาอ่อนโยนแต่มั่นคง “เรื่องนี้

เริ่มมีแววแน่วแน่ขึ้นอี

.

ถึงข้อมูล พร้อมทั้งเรียกดูการ์ดเข้าออก

มข้อมูลกลับมายื่นให้น

ยกเว้นจุดนี้...” เธอชี้นิ

ึงไฟล์ประชาสัมพันธ์ ก่อนวันแ

มาย ให้ดูแลเรื่องการเปิดตัวเครื่องประดับคอลเลกชันใหม่ สำหรับงานประมูลเ

เกี่ยวข้องหรือเปล่า

น้าเบา ๆ “พี่ยังตอบไม่ได้ค่ะ

มองออกไปยังหน้าต่างบานใหญ่ เหม่อมองยอด

“แต่ถ้าทุกอย่างเริ่มไม่ชอบมาพากล...เราก็ไม

.

วนตัว ตั้งใจจะค้นหาไฟล์เอกสารประชุมย้อนหลัง แต่กลับนิ

นึ่งผุดขึ

า...กานต์เค

างที่ทั้งคู่นั่งจิบกาแฟหลังเลิกงาน “เธอทำงานดี

มเบา ๆ ด้วยแววตาที่จริงจังขึ้น “ผมอยา

ธอเพียงแต่ตอบว่า “เธออาจจะเป็นคนโลกส่วนตัวสูงก็

อนจะพูดอย่างคิดไม่ตก "ไม่มีอะไ

ด้สนิทกับอรดามากนัก อาจจะด้วยบุคลิกของอรดาที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ความสัมพั

วันน

ับดังก้องอยู

ือนที่สนิทกับพราวฟ้า ทั้

...นาราก็รู้สึกบาง

ปิดเผย และ...เหมือนมีกำแพ

พำกับตัวเอง “กานต์อาจมองทะลุ

่ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ

ต้องจับตาดู คนใกล้

มนั้นครู่หนึ่

งียบของห้อง บอกกับเธอว่า นี่อาจไ

กวางไว้...เพื่อ

........

นต์จากไป…เหมือนจะ

วกับแต่ละชั่วโมงแต่ละนาทีถูกยืดออกด้วยควา

่มีเสียงหั

่มีคนคอยถามว่า

เอง โดยไม่มีมืออุ่น ๆ

ย่างยังเหมือนเดิม…แต

ดกับผู้คน ยิ้มให้พนักง

้มและความเงียบ…คือห

เธอยังฝ

้ม ยังลูบผมเธอเบา ๆ แล้วบอกว่

ล้ววั

อยวัน นับจากที่เขาหลับ

่ายของเขา ใต้กรอบไม้เ

่มุมกรอบภาพ ราวกับจะส

วันแล้วนะ” เสียงเธอแผ

ัน…มันเหมือน

เสียงหัวเราะ ไม่ม

นหน้าต่าง และกลิ่นดอกไม้จาง ๆ

สมอ แต่หัวใจกลับหนักแน่นไปด

ยของกานต์เนิ่นนาน นาราก็คว้าโท

ม่นาน ก่อนเสียงอันอบอ

กตื่นแต่เ

ี้ครบหนึ่งร้อย

ผ่วเบา ราวกับกลั่นออกมา

นโยน “แม่รู้…เมื่อคืนก็ฝันถึงเขาเหมือนกัน ฝันว่า

ๆ สูดลมหายใจลึก ก

านไว้เรียบร้

ระจะสวดตอนสาย ๆ จากนั้นเราถว

้ามาทางปลายสาย เป็นเสียงท

งไว้แล้ว ตั้งใจว่าจะไปทำบุญอุทิ

่ด้วย…” น้ำเสียงของเธอสั

ดนะคะ หนูกำลังจะออ

นะลูก พ่อกับแม่ก

ิ้งท้ายไว้ด้วยความอบ

เธอก็หันกลับไปมองรู

ศกเศร้า แต่กลับมีแววสงบงามราวก