icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

บทที่ 2 ข้าถูกครอบครัวเอามาทิ้ง

จำนวนคำ:2109    |    อัปเดตเมื่อ:03/07/2025

้าถูกครอบคร

ยังเด็กนักรู้เพียงว่าที่นี่คือเมืองฝู แคว้นเยี่ยน แต

ค่ไหนเชียว นางพักเหนื่อยอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง หลังเดินลงเขามาได้รา

ิญญาณกับร่างกายไม่สัมพันธ์กันเกินไปไหม ได้แต่พิงโคนต้นไม้อย่างท้อแท้ เมืองฝูนั้

ีบวิ่งออกไปยืนอยู่ข้างทาง เขย่งเท้าชูมือโบกไว้บนศีรษะ เผื่อว่าจะ

วยด้

อกบังเหียนม้าเอาไว้แน่น ม้าที่เขานั่งยกขาหน้าขึ้นตะกายอากาศอย่างโม

วไป ชาวบ้านที่ไหนจะขี่ม้าพกอาวุธกันเล่า แต่ดูแล้วไม่ใช่

งไหน ท่านช่วยพาข้าไปส่งในเมืองได้หรือไม่” นางคิดดีแล้วว่า

น้อย เขากระโดดลงจากหลังม้าวิ่งไปด้านหลั

สื้อของหลินลู่ฉีขึ้น โยนเข้าไปในรถม้าคันด้า

ร่างน้อย ๆ จึงเซถลาไปอยู่บนตักของใครคนหนึ่ง โชคดีที

างทำท่าหวาดกลัวคุณชายน้อยตรงหน้า ดูไปแล้วเป็นหนุ่มน้

ิ้มที่แก้มตอ

ไรมา ถึงได้คร

อาไว้ “พี่ชายข้าถูกงูกัด” นางถลกขากางเกงให้เขาดู สีหน้าของคุณชายน้อยตื่

รงหมอเร็ว ! นาง

ว หลินลู่ฉีเวียนหัวตาลายไปหมด

กับคุณชายน้อย ว่าพิษงูที่นางถูกกัดนั้นร้ายแรงยิ่งนัก ยิ่งถูกทิ้งระยะไว้

ากบาดแผลให้นาง เลือดก็เป็นสีดำสนิท

ยท่านเป็นญา

่ถูกทิ้งไว้ข้างทาง ข้

ของนางคิดว่านางไม่รอด

ได้จริง

้มองนางเป็นเด็ก ไม่รู้ประ

ินไปหานางที่เตีย

่งเสียงแหบแห้งออกมา มีคนข

ั่วยาม จากนั้นคุณชาย

องค่ารักษา ข้าจ่ายให้โรงหมอจนกว่าเจ้าจะหายดี แ

ขาอย่างเหม่อลอย นางเพียงอยาก

ยอาวรณ์ข้าหรือ ฮ

าเด็

รถพิเศษของนางที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด นางมองเห็นลางร้ายของผู้คนได้ เกรงว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นกับเ

ร ภายภาคหน้าข้าจะได

ี้ไปข้ากับเจ้าคง

่ชายท่านมีสิ่งขอ

้าถา

างปลอดภัย แต่ว่าข้าต้องสัมผัส

หายใจดัง ๆ นี่

้ผู้คนได้” อันนี้นางแอบโม้เกินจริงไปหน่อย มองหยกห

” แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อ แต่เมื่อเด็กน้อยเจตนาดี เขาจึงยอมป

ตาอธิษฐานให้เขาเดินทางปลอดภัย ขอเพียงนางตั้งจิตให

้เขา “กลางอกของพี่ชายไม่ดีนัก ทา

นิ่วหน้าอย่างแปลกใจ คุณชายน้อยของตนอายุน้อยก็จริง แต่ก็อยู

ับเมืองหลวง คนสนิทของคุณชายน้

ยเมื่อครู่นี้เ

เข้มกว่าผู้เป็นนายเสียอีก ทว

ุงเชื่อ

ียหาย” เขาเกาศีรษ

มาให้ข้า ท่านลุงเองก็ต

ผ้าเช็ดหน้าของค

ผ้าผืนนี้ติดตัว อ

จะมีคนมาเห็น เขาไม่อยากเชื่อเรื่องพวกนี้ แต่ที่บ้านเดิมของเขาน

็ตั้งใจอธิษฐานให้เขาปลอดภัย พร้อมกับบอกว่าหาเกราะมาป้อง

มามอบให้คุณชายน้อย และสวมเกราะที่ท่อนขาซ้ายล่าง

ด้ไปฟังคำของเด็กน้อยนั่น” คุณชายน้อ

น้อยขอร้อง หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณชายน้อยจริง ท่านแม่ทัพคงไม่ปล่อยข้าน้อยไว้แน่ อีกอย่างที่บ้านเกิดของข้าน้อยม

สวมแล้วก็ได้” เข

ลูกธนูพุ่งตรงเข้ากลางอกของเขาตรง ๆ ลุงหวังถูกฟันขาซ้ายล่างเข้าอย่างจัง หากไม่มีเกราะป้องกันคงได้

ใดข้าไม่นำตัวร่างทรงน้อยผู้นั

เปิดรับโบนัส

เปิด