ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี
้าถูกครอบคร
ยังเด็กนักรู้เพียงว่าที่นี่คือเมืองฝู แคว้นเยี่ยน แต
ค่ไหนเชียว นางพักเหนื่อยอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง หลังเดินลงเขามาได้รา
ิญญาณกับร่างกายไม่สัมพันธ์กันเกินไปไหม ได้แต่พิงโคนต้นไม้อย่างท้อแท้ เมืองฝูนั้
ีบวิ่งออกไปยืนอยู่ข้างทาง เขย่งเท้าชูมือโบกไว้บนศีรษะ เผื่อว่าจะ
วยด้
อกบังเหียนม้าเอาไว้แน่น ม้าที่เขานั่งยกขาหน้าขึ้นตะกายอากาศอย่างโม
วไป ชาวบ้านที่ไหนจะขี่ม้าพกอาวุธกันเล่า แต่ดูแล้วไม่ใช่
งไหน ท่านช่วยพาข้าไปส่งในเมืองได้หรือไม่” นางคิดดีแล้วว่า
น้อย เขากระโดดลงจากหลังม้าวิ่งไปด้านหลั
สื้อของหลินลู่ฉีขึ้น โยนเข้าไปในรถม้าคันด้า
ร่างน้อย ๆ จึงเซถลาไปอยู่บนตักของใครคนหนึ่ง โชคดีที
างทำท่าหวาดกลัวคุณชายน้อยตรงหน้า ดูไปแล้วเป็นหนุ่มน้
ิ้มที่แก้มตอ
ไรมา ถึงได้คร
อาไว้ “พี่ชายข้าถูกงูกัด” นางถลกขากางเกงให้เขาดู สีหน้าของคุณชายน้อยตื่
รงหมอเร็ว ! นาง
ว หลินลู่ฉีเวียนหัวตาลายไปหมด
กับคุณชายน้อย ว่าพิษงูที่นางถูกกัดนั้นร้ายแรงยิ่งนัก ยิ่งถูกทิ้งระยะไว้
ากบาดแผลให้นาง เลือดก็เป็นสีดำสนิท
ยท่านเป็นญา
่ถูกทิ้งไว้ข้างทาง ข้
ของนางคิดว่านางไม่รอด
ได้จริง
้มองนางเป็นเด็ก ไม่รู้ประ
ินไปหานางที่เตีย
่งเสียงแหบแห้งออกมา มีคนข
ั่วยาม จากนั้นคุณชาย
องค่ารักษา ข้าจ่ายให้โรงหมอจนกว่าเจ้าจะหายดี แ
ขาอย่างเหม่อลอย นางเพียงอยาก
ยอาวรณ์ข้าหรือ ฮ
าเด็
รถพิเศษของนางที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด นางมองเห็นลางร้ายของผู้คนได้ เกรงว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นกับเ
ร ภายภาคหน้าข้าจะได
ี้ไปข้ากับเจ้าคง
่ชายท่านมีสิ่งขอ
้าถา
างปลอดภัย แต่ว่าข้าต้องสัมผัส
หายใจดัง ๆ นี่
้ผู้คนได้” อันนี้นางแอบโม้เกินจริงไปหน่อย มองหยกห
” แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อ แต่เมื่อเด็กน้อยเจตนาดี เขาจึงยอมป
ตาอธิษฐานให้เขาเดินทางปลอดภัย ขอเพียงนางตั้งจิตให
้เขา “กลางอกของพี่ชายไม่ดีนัก ทา
นิ่วหน้าอย่างแปลกใจ คุณชายน้อยของตนอายุน้อยก็จริง แต่ก็อยู
ับเมืองหลวง คนสนิทของคุณชายน้
ยเมื่อครู่นี้เ
เข้มกว่าผู้เป็นนายเสียอีก ทว
ุงเชื่อ
ียหาย” เขาเกาศีรษ
มาให้ข้า ท่านลุงเองก็ต
ผ้าเช็ดหน้าของค
ผ้าผืนนี้ติดตัว อ
จะมีคนมาเห็น เขาไม่อยากเชื่อเรื่องพวกนี้ แต่ที่บ้านเดิมของเขาน
็ตั้งใจอธิษฐานให้เขาปลอดภัย พร้อมกับบอกว่าหาเกราะมาป้อง
มามอบให้คุณชายน้อย และสวมเกราะที่ท่อนขาซ้ายล่าง
ด้ไปฟังคำของเด็กน้อยนั่น” คุณชายน้อ
น้อยขอร้อง หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณชายน้อยจริง ท่านแม่ทัพคงไม่ปล่อยข้าน้อยไว้แน่ อีกอย่างที่บ้านเกิดของข้าน้อยม
สวมแล้วก็ได้” เข
ลูกธนูพุ่งตรงเข้ากลางอกของเขาตรง ๆ ลุงหวังถูกฟันขาซ้ายล่างเข้าอย่างจัง หากไม่มีเกราะป้องกันคงได้
ใดข้าไม่นำตัวร่างทรงน้อยผู้นั