แม่ของลูกรอวันหย่า

อนหนักทุบซ้ำลงกลางหัวใจ ภัสรินหันมามองรวิศอีกครั้ง

ๆ อีกแล้ว” รวิศพูดเสียงเรีย

ายคนอื่นให้ลูกเห็น โตไปก็มีแต่จะทำให้ลูกก้าวร้าว หร

ความเงียบเข้ามากลืนห้องทั้งห้อง เหลือเพียงเสียงหัวใจเธอเ

ันจะไม่ลงโทษเธอ”

ฉันไม่ได

่เธ

จะไปเองค่ะ” ญาตาวีพูดแล้วปา

ป แต่เสียงของภร

องก็ตกใจที่พูดออกไปแบบนั้น แต่พอคิ

ลับมา หัวใจของเธอก็เริ่มแตกสลาย

นไดค่ะ รีบมาช่วยคุณน้าเร็ว

ง ๆ หรอก” ภัสรินรั้งสามีเอาไ

้ฉันไปช่วย ก่อนหน้านี้ฉันพยายามไม่พูดอะไรมาก แต่ในวันนี้ฉันเห

างสูงที่มองเห็นแค่แผ่นหลัง

ไป เราห

าพูดโดยไม่หันมามองหน้า ภัสริ

เสียงเด็กน้อยร้องไห้ให้ช่วยผู้เป็นน้าส

” ภากรรีบวิ่งมาหามารดาเมื่อได้ย

ไรจริงๆ” ภัสรินพยายามเช็ดน้ำตา

้วเหรอครับ” เด็กน้อย

้เลยนะจ๊ะคนดี” เธอเช็ดน้ำตาของลูกชาย ก่อ

ับ” ภากรเช็ดน้ำตาให้มารดา ส

ไหม” เธอตัดสินใจเอ่ยถามลูกชายตัวน้อยอย่

ญญา งานวันเกิดก็ไปอยู่กับคนอื่น ทั้ง ๆ ที่รับปากแล้ว วันพ่อก็ต้องรอให้ท่านมาเป็นผู้ปกครอง แต่ท่านก็ผิดสัญญ

ย่าเข้าใจคุณพ่อผิ

รอครับ ถ้าคุณพ่อไม่รักคุ

มากอดแนบอก พยายามจะไม่ร้องไห้ แ

่ะครับ จะไ

งน้องสาว

บบนั้นได้ยังไง ผมไม่อยาก

นนั้น แต่คิดว่าอย่างไรรวิศก็รักลูกสาวมาก ๆ คงไม่ให้ใครมาทำร้ายแก้วตาดวงใจของตัวเองหรอก เขาไม่รักเธอ เธอเข้าใจ ดังนั้นเธอพูดอะไร เขาจึงไ

ามที แต่ก่อนที่สองแม่ลูกจะกลับมา รวิศที่เคยนั่งเล่นกับลูกชาย กลับไม่มี

็บปวดและความเหนื่อยล้าถาโถมเข้ามาไม่หยุด สุดท้ายเธอก

รับอย่างอบอุ

แบบนี้” ภาคินัย พี่ชายแท้ ๆ ที่เธอพล

ื้นลงคอด้วยควา

รับรินหน่อ

ก็เงียบไปชั่วครู่ ก่อ

ึ้น…ไอ้รวิ

ด็กกำพร้าและต่อมาครอบครัวเทวราชก็รับมาเลี้ยง ตอนนั้นเธอกำลังจะแต่งงานกับรวิศ ชายที่กำลังเผชิญป

ทุ่มเทกลับถูกแทนที่ด้วยรอ

กลับบ้านจะมารับ” น้ำเสี

ี่ช่างหัวมัน แต่พี่รักน้องสาวคนนี้ของพี

ิดออก ก่อนจะหยิบเอกสารการหย่าที่เธอเซ็นชื่อเอาไว้ตั้งแต่วันที

านที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเรียกว่า “บ้านของเรา” เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะก้าวออกไปขึ้นรถ

เขาผลักประตูเข้ามาอย่างเคยชิน ตั้งใจจะแกะเน็กไทและเอนตัวลงบน

ลมหายใจขาดห้วงในทันที เอกสารการหย่

กบางอย่างตีตื้นขึ้นในอก เขาเหลียวมองรอบห้อง

ิ่งที่ตอบกลับมามีเพียงความเงียบ คนใช้ที่วิ