อย่าคุกเข่าอ้อนวอน ในวันที่ฉันหมดใจแล้ว

na

กลิ่นควันรถที่คุ้นเคย แต่น่าประหลาดที่วันนี้... ม

อสซี่ อาณาจักรมาเฟียอีกสาขาหนึ่งที่แยกตัวออกมา

็นคุณลุงอันโตนิโอและคุณป้าคา

! หลานรั

่น มันเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นและจริงใจ... อบอุ่นเสีย

หล่ฉันอย่างหนักแน่น เพื่อยืนยันคำพูดนั้น "ที่น

วยโทนสีครีมอบอุ่น แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาฉันที่สุดไม่

.. คือพ่อก

อย่างดี เพื่อรอว

่า "ครอบครัว" ที่ฉันโหยหามาตลอดชีวิต มันไม่ใช่อำนาจล้น

.. ขอบคุณจร

งอันโตนิโอ มารับฉันเพื่อพาไปดูสตูดิ

ในวงการมืด แต่ทว่ากิริยาที่ปฏิบัติต่อฉันกลับแฝงไปด้ว

บ คุณหนู

่ะลูค้า" ฉันยิ้มบางๆ "ฉันไม่ใ

จริงจังขึ้น "ที่นี่... คุณไม่ใช่สมบัติขอ

ิพย์ที่ชโลมลงบนหัวใจที่แห้งผาก

ามถนนในย่านแมนฮ

ีนสีดำคันหรูคันหน

ครึ่งหนึ่ง... และโลกทั้งใ

มเข้มที่ฉันจดจำได้

นเ

งออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย สายตาข

จของฉั

งเห็น

เอื้อมมาแตะที่ไหล่ของเขา ดึงความ

เฟ

... และรถของพวกเราก็

ม่เห

ใจเอาอากาศเดียวกัน แต่สถาน

หรือเปล่า?" ลูค้าถามขึ้น

บมาสู่ปัจจุบัน "เปล่าค่ะ

็นเยียบของสร้อยคอเพชร... ของขวัญราคาแพงที่ดันเต้เ

้วขว้างมันออกไป

นนคอนกรีต ก่อนจะถูกล้อรถคันหลั

ความประหลาดใจ แต่เขาก็เลือ

กลับไปที่เส้นข

ยเด็ก บัดนี้กำลังจะกลายเป็

นราบอีกครั้ง คราวนี้ด้ว

มต้นใหม่กั

รอีกแล้ว นับจากนี้ฉันจะ

รอยเปื้อนสีดำจุดเล็กๆ ที่ฉันจะลบทิ