วิวาห์ร้างใจ ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ของมหาเศรษฐี

อย่ามายุ่ง

ของน้องเจน” ปิยนุชจ้องหน้าสามีไม่หลบตา ก่อนจะแสยะย

รื่องบ้าอะไรขึ้นมาอีก บอ

ะให้นังเตยมันเ

ด้นะค

ัวครึ่งหนึ่ง แต่ในสายตาของฉันมันก็เป็นแค่ขี้ข้าที่ต้

าพยายามจะช่วยเตยหอม แ

เขาไม่มีทางไม่รู้ว่าคนที่เข้าหอด้วยเป็นใคร ทางที่ด

ยังไงซะ ก็ต้องมีผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งเสียส

หน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ผมจะไปหาผู้หญิงบริสุทธิ์คน

็ยิ่งอยากจะทำลายความบริสุทธิ์ของเด็กนรกคนนี้ แม่

่มีวันเปลี่ยนใจ นังเตยหอม

้โปรดเถอะ...

ย่างแน่นอน ทางที่ดีคุณอยู่เฉยๆ เถอะ แล้วก็มีความสุขกับความสุขของน้องเจน ล

ก้มหน้ามองพื้น และปล่อยให้ควา

พ่อขอ

กับคุณอเล็กที่ฉันมอมเหล้าจนเมามาย” ป

จะทำยังไงกับเตยหอม...”

ไหนก็ได้ที่ไกลจากกรุงเทพฯ และความล

างให้นั่งลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง

บบนี้ออกมาได้นะคุณนุช... คุ

ันเป็นแม่ที่ดี แม่ที่รักลูก ไม่เหมือนกับคุณหรอกค่ะ ที่ทำทุกอย่างเพื

้นบึ้งหัวใจ แล้วนำมายีบนใบหน้า เขาก้มหน้าน้

ณแม่ เจนไม่

เมื่อได้ยินแผนการของม

้มันดีที่สุดแล้วนะลูก

พี่อเล็กเขาติดใจนังเตยมันขึ้นมา เจนจะ

แม่จะมอมเหล้าคุณอเล็กให้เมา แล้วจากนั้นก็ให้

้นังเตยมันใกล้ชิ

อลูก ในเมื่อแม้แต่รูทวารข

ะ” เจนจิราตวาดมารดา เมื่อ

ต้องใช้ความซิงของนังเตย เพื่อที่จะหลอกให้คุณอเล็กรู้ว่าน้องเจน

ดาเลย แต่ตนเองก็ไม่มีทางเลือ

ด้ยังไงคะว่า

มุมปาก “น้องเจนเคยเ

่เค

ต่มันมาอยู่ที่นี่มันก็ไม่เคยไปนอนค้างที่อื่นเ

จออกมา หงุดหงิดอย่า

ามคำสั่งของค

้าหือกับแม่หรอก” ปิยนุ

่ยอมล่ะคะ คุณ

แต่น้องเจนไม่ต้องเป็นกังวลห

วลที่ถูกเคลือบด้วยเครื่

ายใจเถอะลูก ทางนี้แม

เจนไปเรีย

ก อ้อ แล้วก็รับนังเตยมันไปด้วย ม

ด “ไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าคุณแม่

องเ

หรอกค่

บแก้มมารดาหนึ่งครั้ง จาก

สั่งให้คนใช้นำโทรศัพท์มือถือ

ษ์กับหลวงพ่อน่ะค่ะ เดี๋ยวได้ฤกษ์วันไหนนุชจะรีบแ

ป็นฤกษ์ที่เร็วที่สุด เหมื

มยินดีค่

ึ้นยืน เพื่อที่จะกลับขึ้นห้องไปเปล

กับฉันนะคะ

ะไปไห

ษ์แต่งงานให้กับน้องเจน

ยาด้วยสายตาไร้ความร

็ให้คนมาเรีย

ปิยนุชบอกสามีเส

พราะรู้ว่าเตยหอมจะต้องมีมลทินไปตลอดชีวิต โ

ังสวนกล้วยไม้ของตนเอง ระหว่างทางก็เห็นเตยหอมกำลัง

อมลูก

ำน้ำตาไหล ทำได้

กในเร็วๆ นี้” ระหว่างที่นั่งรถไปมหาวิทยาลัยด้ว

นะคะ” เตยหอมข่มความรู้สึกเบาโหวงในอกเอาไว้อ

ตาจากถนนมามองด้านข้าง

ยินดีกับฉันจร

ยินดีกับคุณเ

่ หึ... อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ

ยไม

หละจริงไหม ในเมื่อสุดท้ายพี่อเล็กเขาก็รู้ว่าดอกฟ้

้ามองมือของตัวเองที่

น่ะไม่พ้นลูกคนสวนลูกคนขับรถหรอก ได้แค่น

บความอดสู จนกระทั่งรถคั

งไ

่อ.

งทางอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ตอนขึ้นรถ เจนจิราเป็น

่ะ ยังจะมานั่ง

่ะ

าหาที่เปิดประตู ก่อน

หล่อนยืนยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะก้าวตรงไปยังป

นเสียแล

้น

ินเหม่อลอยอยู่สะดุ้ง แ

อเล็ก

ก็รีบย่ำเท้าเดินหนี แต่เขาก้าวลงมาจาก

นีฉันเชีย

.. เปล

นการสบประสานสายตากับดวง

จนจิรา หล่อนไม่ควรแม้

อยู่ว่า

อเล็

ไว้ หล่อนตกใจพยายามบิดหนี แต่ไม่หลุด

วไปส่ง

ป็นไรค่ะ เต