เจ้าหัวใจแดนเถื่อน

องกลับก่อน โชคดีนะศิไปถึงบ้านของน้าภพแล้ว อย่าลืมโทรมารายงานตัวกั

และหอมแก้มทั้งสองข้างของมารดา แล้วหันมาทำ

บแม่ไป

่ะ

ยยิ้มแต่ภายในใจนั้นกลับรู้สึกใจหาย เมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ และเพิ

เธอไม่เคยต้องไกลบ้านอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายอย่างนี้มาก่อน ถ้าต้องไปก็ไปกับกลุ่มเพื่อนๆ เสียเป็นส่วนใหญ่ แต่กับคราวนี้

หนู ถอนหายใจ

ะนั่งข้างๆ ได้ไม่นานถามขึ้นอย่างเป็นห่วง เม

องจากบ้านจากพ่อจากแม่ และเพื่อนฝูงไปอย

ปไหน

่อนนะคะ หนูก็จำไม่ค่อย

็บไว้อย่างดีตามคำที่บ

ป้านะนั่งสุดสา

ของ และเป็นจังหวะเดียวกับเจ้าหน้าที่มาตรวจตั๋วพอดี ทรรศิกาจึงยื่นมันให้เจ้า

ถไฟบ่อยหรือคะ” ท

ันราคาถูกและป้าคิดว่

างโน้นอย่างนี้เลย คนพวก

ไฟอย่างสงสัย คนถูกถามขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะหันไปมองคนพวกนี้ตามที่ห

าบอกว่าไม่รู้

่กำลังหัวเราะเธอท้องขดท้องแข็งหน

ีที่รถจอดสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป แต่ก็มีบ้างบางคนที่ขายไปจนสุดสายไม่ได้แวะ

้นก็ได้ค่ะ แล้วอย่

เดินขายนี่แหละ เห็น

ังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แข่งกับเสียงวิ่งของรถไฟ อย่างน้อยเท่าที่เห็นก็สี่ห้าคน และของที่ขายก็จะมีตั้งแต่อาหารหลักอย่างข้

ั้นที่ดีที่สุด ไอ้เราก็นึกว่

่อนร่วมทางต่างวัยต้องหัวเราะขึ้น

อกอะไรหนูไปบ้าง แต่ที่ป้าบอกได้ก็คือชั้นนี้ไม่ได