อัญมณีอสูร [ My treasure ]

ก้วตาขู่กลับ และเธอกำลังถอยหลังอย่างช้าๆ

แม่เธอจะทำร้ายเธอลงคอเหรอ แม้เธอจะพึ่งฆ่าคนมา แม่เธอจะไปแจ้งตำรวจมั้ย” แก้วตาเ

มที่ลำคอเธออย่างรวดเร็ว มือเล็กพยายามที่จะดึงมือ

แก้วตาเตะเขา ทำให้เขาทำเธอหลุ

ธอก็ไม่เสียเวลานั่งหายใจอยู่นานสายตาเธอมองไปที่

เธอก็ถูกคว้าไว้ “ไม่นะ ปล่อยฉันนะ” แก้วตาตวาดร

สื้อกระเด็นกระดอนไปคนละทิศคนละทาง อิฐไม่แยแสว่าเนื้อผ้าจะเสียดสีบาดผิวบาง

่าเธอก็สวยดีนะ ถ้าสันดานไม่หยาบช้า เธอก

อยฉันนะ อย่าม

แค่อยากจะสั่งสอนให้เธอรู้ว่าอย่ามาปากดีกับคนอย

ะชากบราเธอออก เผยอกอวบเนินเนื้อขาวเ

นอย่างแรง แก้วตาน้ำตาไหลพราก เธอรังเก

แก้วตาด่าทอและพยายามจะปกป้องตัวเอง แต่ก็ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ อิฐใช้มือเดียวของเขากอบกุมข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้ได้

ั้งและยกร่างเกือบเปลือยของเธอโยนไปบนเตียงกว้

อ “ไปให

ำมากกว่าแค่บีบบี้มั้ง” อิฐเยาะเย้ยอย่า

มาดูกันว่าฉันจะขอร้อง อยา

้วยหยาดน้ำตา แม่นี่! หนีเขาไปไม่พ้นหรอก เขาต้องจั

กันมาแล้ว ความขยะแขยงที่เธอมีต่อฉัน จะทำให้เธอฆ่าต

กไป รอยถลอกเกิดขึ้นให้เห็นตามเรียวขามากขึ้นไปอีก ตอนนี้ร่างกายบอบบางขอ

รงที่มีน้อยนิด เมื่ออิฐเริ่มจัดการกับเสื้อของตัวเอง คุณอัฐและแม่ยังไม่กลั

่ปีสี่ ในขณะที่แก้วตาเรียนอยู่ปีสองในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน ทั้งสองรู้จักกันหลังจากที่คุณอัฐแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันเมื่อค

ๆ แม้ต่างฝ่ายก็พร้อมจะประจัญหน้ากันหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ถูกเพื่อนๆห้ามไว้ทุกครั้ง ‘สัตว์ดูดเ

้อนของเขา แต่เขาไม่ใช่แค่ดูด เขากัดมันด้วย และแรงมากด้วย ในขณะที่อีกข้า

พยายามใช้มันเป็นอาวุธ เธอทั้งข่วนและดึงรั้งผมจนเส้นผมของอิฐติดมือมาไม่น้อย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรไปกว่าดอกไม้สอง

ลิกถอ

อารมณ์สาวอย่างชำนาญ แม้เขาจะรู้ว่าแม่นี้ไร้เดียงสาเพราะร่องสวาทเธอคับแคบตอดรัดนิ้วเขา แต่หัวใจเขาก็ไม่สั่นไหวเลยสักนิด ผู้หญิงบริสุทธิ์เขาเจอมาไม่น้อย เธอจึ