ราคีบำเรอ

กบันได ก่อนจะชะงักเท้าเมื่อ

ทำไมกลับค่

เอ

ะจำวัน มองหน้าลูกสาวอย่างสงสัยเพราะลู

่านะคะแม่ อ

่ได้

กหกหรือพูดในสิ่งที่ไม่ใช่ความจริงอุษาก็จะสั่นเทาและ

ำไมกลับ

์ แล้วลุกมายืนจ้องหน้าหล่อ

... ค

งสายใจมาน่ะป้า” สายใจที่ม

ุษามองสายใจอย่างซาบซึ้ง แต่แม่ของหล่

ันปีไม่เคยเห็นไป เห็

้าที่ไหนกันล่ะ” สายใจโกหกเ

นะว่าไม

ที่สุดเ

ไปนั่งเล่นที่บ้านของสายใจอีก แต่

าดุใส่ แต่จะคัดค้านอะไรก็ทำ

ันมีรายงานต้องให้

ไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม หนังสือพ

าให้รู้ว่าไปเถ

ลอุษาให้ดีที่สุด จะไม่ให้ใ

“ขอบใจมากสายใจ ก็ได้เธ

าะถ้าไม่ได้ป้าฉันก็คงไม่มีปัญญาไ

เธอเปรียบเสมือนหลานของฉันเหมือนกัน แม้จะห่างๆ ก็

แล้วเอ่ยถาม “ก็เลิกปกติจ้ะ แม่มีอ

ำให้ทันที” สายใจรีบเดินมาทรุดตัวนั่

ลูกสาวกับหลาน

เจ๊กิมจูที่ต่างอำเภอน่ะ ไม่ม

จก่อนจะรีบละล่ำละลักร

ันจะไปเก็บ

นี่น

ี้ไม่ไว้ใจฉันใช่ไหม” อุษาทำน้

้อยวันพันปีแกไม่เคยคิดจะไปในตลาด แต่ว

เย็นนี้ฉันกับสายใจจะไปเก็บค่าแผงให้

วอย่างไม่ค่อยมั่นใ

ฉันทำได้ จ

คอยช่วยอุษา ป้าไม่ต้องเ

ใจขึ้นมาเล็กน้อย แม้จ

ปใจอ่อนกับแม่ค้าพ่อค้าแผงไหนล่ะ เก็บมาใ

เก็บให้ครบทุกบา

ข้ามาในสมองทันที อุษายิ้มน

ับสายใจไปเร

วรรณาหมายถึงคนขับรถที่ทำหน้าท

ม่ อุษาไปเรี

ก็ทำเช่นเดียวกันเพียงแค่ไม่ได้หอมแก้มเท่

จะเรียนรู้เรื่องหรือ

ว ทำไ

องสายใจมากุมเอาไว้ “นี่ฉันตื่นเต้นมากเลยรู้ไหมส

ไรก็รีบทำเถอะ พอเบื่อแล้วจะได้รีบเขี่ย

ุษายิ้มกว้าง หัวใจเต้นแรงด้วยความดีใจ เย็นนี้แล้

ูครับ เ

ุณจ้ะล

ที่เปิดประตูรถให้ ก่อนจะหันดึ

ะสายใจ เดี๋

นเรื่อยๆ ไม่เร็วนัก และนั่นก็ทำให้ได้เห็นพ่อหนุ่มเซ็ก

รอก อุษา” สายใจรู้ด

ันเห็

ุงแหลมได้ยินเข

งรีบสงบปากสงบคำและเก็บอาการสุดฤทธิ์ แต่กระน

ากสายตาพร้อมกับหัวใจไม่รั

มองอะไรเ

าค่ะลุ

ุษาต้องรีบหันกลับมา ป

งไปหลังรถต

ค่ะ หน้าคุ้นๆ แต่นึกชื่อไม่อ

ู้ในลำคอ ในขณะที่อุ

ือบไ

ุดในชีวิตเลยเชียวกว่าจะเย็นไ

่ะ” พอเดินใกล้ถึงแผงของผู้ชายในฝั

าเพื่อนรัก “ก็ทำหน้าเฉยๆ เชิด

คุยกับพี่เค้าน่ะ” อุษาเ

็ยิ้มหว

นั้นเ

อื

แผงขายผักและผลไม้ของผู้ชายในฝัน หล่อนทำห

มา.

สานสายตากับเขาเข้าอย่างจัง เขาเหมือนมีเวทม

คะ ฉั

่าจะใส่ใจอะไรหล่อนเลย มองหล่อนราวกับเป็นอากาศ ก

แล้วก็อดน้

ติณ แล้วนกจะมา

างสนิทสนม แถมยังทิ้งสายตาหวานหยด

ะมาขอบคุณพี่เรื

าเงยหน้าขึ

ยัน พลางหยิบธนบัตรสีแดงสี่ใบยื่น

ู้ว่าพี่ไม่พ

ครับค

จ เพราะไม่คิดว่าติณ

้ยังไงคะว่

ม่รู้จักลูกสาวของ

ขายังคงกระด้

ปซะ ผมจะได

่อุษาไม่ได้

เงินสี่ร้อยบาทตรงหน้าของหล่อน

“พี่ติณคะ” และไม่ว่าหล่อนจะเรียกเ

ขาไม่สนใจจะไปยุ่

ว่าฉั

ก็เหมาผักเหมาผลไม้ให้หมดแผง ดูสิหมอนี่ยังจะหย

้ำตา หล่อนรอให้เขาขายของให้กับลูก

ะ คืออุษา

ยตามองห

กกับผลไม้ของพี

มไม

ใจหน้าซีด สายใจที่ยืนอยู่ข้างๆ

ุษาเหรอ นี่ลูกส

สายใจ อย่าพ

ี่จะปรามเพื่อนรักไม่ได

อนของฉันเหมา ก็ไม่ต

พี่ติณ สายใจอ

จหน้าซีด

ตามใจ คนจนอย่างผมไม่ม

บนั้นนะพี่

ั้งหมดไปแล้วเลย” น้ำเสียงของต

นบาท “ไม่ต้องทอนนะคะ ของพี่ติณ

งมายังหล่อนมืดดำและแข็งกระด้

ร้อยมายัดใส่มือหล่อน แ

แบบนั้นนะคะ

อะ จะคิดยัง

่ว่า

ิดก็คือจะเอาผักกับผลไม้

็มไปด้วยความเป็นกังวล นั่นสิ ห