สาวน้อยของลุงสิงห์

่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวน้ำ

ธอไม่กล้ามองหน้าหรือสบตาเขา พอน้ำ¬รินบอกว่าจะเข้าไปดูชุด

ล้วนึกฝันว่าสักวันต้องมีร้านตัดเสื้อเป็นของตัวเอง แค่ร้า

งวิชาการ แต่ถ้าตัดเย็บเสื้อผ้าเธอชอบ เธออยากมีอะไรเ

หรอจ๊

ช่างตัดเสื้อจัง” สารภีสัมผั

ตัดเย็บเสื

ค

ไมไม่เร

ีหน้าเศร้า เผลอจิกมือกับกางเกงยีนเก่

เงินไปเร

งเหร

มีสถาบันสอนอยู่ เรียนหลักสูตรระยะ

สารภียกมือไหว้เจ้านายสาวปลก ๆ เ

ไม่ใช่เหรอ เผื่อมันจะเป

มด้วยความซาบซึ้งใจ อย่างน้อยน้ำ¬รินก็

ินก็เอ็นดูกล้วยเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง สารภีปาด

้วยไปรอฉันที่รถก่อนแล้วกัน โทรบอก

คุณน้ำดี

ื้อไปเยอะเลย กล้วย

าที่นั่งหน้าห

สาว เธอกลัวอีกฝ่ายหิ้วของหนักนั่นเอง

เพราะรู้ว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน เขาก็รู้กันไปทั่ว

อะไรกัน เธอเลยโทรให้สิงห์มา

รินอยู่หน้าห้องน้ำ แต่ปลายรองเท้าบูตสีน้ำ

ไม่เคยเปลี่ยน แต่ดูเหมือนเขามีอะไรจะพูดกับเธอ เมื่อห

ายร่างกายหรือเปล่าคะ แต่ถึงแจ้งกล้วยก็ไม่มีเงินจ่ายหรอก ถ้

มายข้างตัวเธอ สารภีมองอย่างงุนงง เธอนึกว่าเขาจะต่อว่าเธอเสียอี

หัวหมอนั่นจนหัวแตก จริง ๆ พูดกันด

ามองเธอด้วยสายตาดุวาว เธอกลัวเขาแต่ก็ทำใจดีสู้

ร่ถึงจะขายให้” เขาแดกดัน เดินมาจนถึงร่างเล็กแต่อวบอิ่ม

้เถียง เขาอยากจะคิดอะไรก็ให้เขาคิดไป สิงห์พา

นว่าง ถ้า

่างเย็นชาถอยหนีเขาไปหลา

หญิงสาว เขาแปลบในอกเล็กน้อย แต่แค่เล็ก

งตัวเองเท่านั้น หญิงสาวบอกตัวเองว่าถ้าน้ำ¬รินใจดีให้ยืมเงินไป