สาวน้อยของลุงสิงห์

Name: สาวน้อยของลุงสิงห์
Rating: 5.0 (1 reviews)

B.J.BEN

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

3.7K

ชม

บท

“จะไปไหน!” เสียงแข็งที่เอ่ยถามทำให้เด็กสาวสะดุ้งสุดตัว เธอเห็นสิงห์ยืนหน้าบึ้งอยู่ที่ประตูบ้าน “จะกลับไปทำงานค่ะ” เธอตอบเขาเสียงเบา ก้มหน้าไม่อยากมองคนใจร้าย รีบเดินกะเผลกๆ ไปที่ประตู “ขยันจริงนะ” เขาแดกดัน เดินเข้าหาก่อนจะอุ้มเธอขึ้น สารภีร้องเบาๆ ก่อนที่ร่างจะถูกพาไปที่เตียงนอนกว้าง “พ่อกับแม่เป็นหนี้เสี่ยใหญ่อยู่ค่ะ กล้วยต้องไปทำงานใช้หนี้” เธอบอกเขาตามตรง เขาจะได้เลิกเอาแต่ใจกักเธอเอาไว้สักที เพราะเธอก็ไม่เห็นเหตุผลว่าเขาจะกักเธอเอาไว้ทำไมอีก “ถ้ากล้าเดินออกจากห้องนี้ไปฉันจับเธอตีก้นแน่” “ลุงสิงห์เอาแต่ใจ เคยเห็นใจคนอื่นบ้างไหม” เธอเหวใส่ มองเขาแล้วน้ำตานองหน้า “เด็กซื่อบื้อ” “ซื่อบื้อก็เรื่องของกล้วย” “คิดว่าจะทำอะไร จะเดินกลับไปให้มันพาไปขายตัวหรือไง” คนถามน้ำเสียงดุดันขึงโกรธ “เรื่องของกล้วย” “นี่เธอ!!!” คนปากดีโดนกดไปบนเตียงนอนกว้าง ใบหน้าของเขาบึ้งตึงบ่งบอกว่ากำลังโมโห “ชอบเหรอไงถึงอยากขายตัว” “มันไม่เกี่ยวกับลุงสิงห์” “เหอะ! แบบนี้เรียกหน้าโง่” “กล้วยหน้าโง่ก็อย่ามายุ่งกับเด็กโง่ๆ แบบกล้วยเลย” เธอปล่อยโฮออกมา เคยถามเขาแล้วว่าจะรับเธอเป็นเมียได้ไหม เขาปฏิเสธอย่างเลือดเย็น ชีวิตเธอถึงได้เป็นแบบนี้ไง อยากเรียนต่อก็ไม่ได้เรียน แค่อยากเรียนเย็บผ้าเปิดร้านทำมาหากินเล็กๆ น้อยๆ ยังไม่มีปัญญา ก็จริงนั่นแหละ คนอย่างเธอจะไปทำอะไรได้นอกจากขายตัว! สารภีคิดอย่างทดท้อใจ เธอดิ้นเขาก็กดแนบเอาไว้กับเตียงนอนกว้างไม่ยอมปล่อย “ถ้าชอบขายตัวก็ขายให้ฉันแล้วกัน” “กล้วยจะขายให้ทุกคนยกเว้นลุงสิงห์” “ก็ลองดูกันไป แม่เด็กปากดี”

โรมานซ์ อิโรติก

บทที่ 20 20

01-20 18:28

บทที่ 1 1

เสียงเอะอะต่อว่าของมารดาทำให้สารภีหนีออกจากบ้านแทบไม่ทัน เธออยากเรียนต่อ หญิงสาวบอกตัวเองอย่างหงอยเหงาระคนความเศร้าที่เจืออยู่ในความรู้สึก แต่มันคงเป็นได้แค่ความฝัน นอกจากจะไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว บิดามารดายังจะขายเธอให้เสี่ยเจ้าของบ่อนอีกด้วย

เธอต้องหาเงินไปให้มารดาผลาญที่บ่อน ทางเดียวที่จะได้เงินคือไปขอจากสิงห์ แต่คนอย่างสิงห์ไม่ใช่ผู้ใหญ่ใจดี ในความคิดของเธอเขาคือผู้ใหญ่ใจร้ายเสียมากกว่า แต่เขาก็เป็นที่พึ่งเดียวที่เธอพอจะนึกถึงได้

อาจเพราะเธอแอบชอบเขามากด้วยเช่นกัน จึงไม่เคยอยากทอดกายทอดใจให้ชายอื่นนอกจากสิงห์คนเดียวเท่านั้น

“ลุงสิงห์” สารภีวิ่งเข้าไปหาสิงห์ เขาเป็นหัวหน้าคนงานในไร่ที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เล็ก พอเขาเห็นเธอก็ทำหน้าดุใส่ทันที หญิงสาวทำหน้างอก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

สิงห์เห็นเธอเป็นผู้หญิงใจแตกไม่เรียนหนังสือ จริง ๆ เธอไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่สภาพแวดล้อมทำให้ถูกมองเช่นนี้ โดยเฉพาะมารดาที่ชอบให้เธออ่อยผู้ชาย

“ลุงสิงห์ทำอะไรอยู่คะ” สารภีเอ่ยถาม สิงห์ชะงักช้อนที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก หรี่ตามองหญิงสาว

“ไม่เห็นเหรอไงว่ากำลังกินข้าวอยู่”

“ลุงสิงห์น่ะ” เธอทำท่ากระเง้ากระงอดแต่เขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

“ลุงสิงห์คะ” เธอดึงนิ้วไปมาเหลือบสายตาขึ้นมองเขา ก่อนจะยิ้มหวานส่งไปให้ แต่สิงห์ไม่ได้ยิ้มตอบ

“มีอะไร”

“กล้วยอยากได้เงินค่ะ” เธอยิ้มแป้นให้เขา แต่ใจอดสูอย่างที่สุด เธอเอาตัวเข้าแลก และสิงห์ก็เคยประกาศว่าจะไม่มีเมีย เขาเข็ดกับผู้หญิงหลังจากภรรยาหนีตามชู้ไป ถ้าผู้หญิงให้ เขาก็เอา ซื้อกินเขาก็เอา แต่ให้รับมาเป็นเมียตบแต่งถึงขั้นนั้นเขาไม่เอา

“เท่าไหร่” เขาถามเสียงกระด้างเหมือนต่อรองราคาสินค้าทั่วไป สารภีรู้สึกอกกลัดหนองน้ำตาตกใน เธอยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกอดสูภายในใจ

“ห้าพันจ้ะ”

“ถ้าห้าพันก็ต้องทั้งคืนนะ” เขาหมายถึงเธอต้องบริการเขาทั้งคืนและทำทุกอย่างให้เขาพอใจกว่าจะได้เงินห้าพัน สารภีพยักหน้ายิ้มให้เขา ท่าทางเฉยเมยของคนใจหินทำให้เธอใจฝ่อ

สิงห์ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารของเขาต่อ ไม่คิดเอ่ยชวนเพราะรู้นิสัยของสารภีดี ถ้าเธออยากกินเธอก็กินของเธอเองแบบไม่ต้องชวน หญิงสาวใจแตกแบบนี้เขาไม่คิดจะใส่ใจมากนัก เขาจำได้ว่าได้เสียกับเธอก็ตอนเมานี่แหละ

“ต้องหลังเลิกงานนะ ตอนนี้พัก เดี๋ยวต้องไปคุมงานต่อ” เขาพูดอย่างไม่แยแส เธอยิ้มให้เขา พยักหน้าให้อย่างรับรู้ พอคล้อยหลังเขาไปแล้วสารภีก็เม้มปากเข้าหากันแน่น

เธอเคยนั่งร้องไห้คนเดียวและค้นพบว่าคนเราต้องยืนหยัดให้ได้ ต้องเข้มแข็งให้เป็น

หัวเธอไม่ค่อยดีเรียนหนังสือก็ลุ่ม ๆ ดอน ๆ แม้จะอยากเรียนต่อบิดามารดาก็ไม่ส่งเรียน

เธอเห็นเพื่อนที่หัวไม่ดีเหมือนกันยังเรียนต่อได้เลย เพราะพ่อแม่ของพวกเขาเห็นความสำคัญของการศึกษาและอนาคตที่ดีของลูก

ส่วนบิดามารดาของเธอน่ะเหรอ...

พวกท่านบอกว่าเรียนไปปวดหัวมีผัวดีกว่า เรียนไปก็ใช่จะมีงานดี ๆ ทำ เรียนไม่ทันจบหนีตามผัวไปก็เยอะแยะ ท่านพูดแบบนี้กรอกหูอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เล็กจนโต

แม้จะแอบเถียงอยู่ในใจว่าก็ไม่จริงเสมอไป คนที่ตั้งใจเรียนได้ทำงานดี ๆ ก็มีแต่ก็นั่นแหละ เถียงกับบิดามารดาเหมือนพูดกันคนละเรื่อง ดีไม่ดีมีเรื่องทะเลาะกันอีก เธอเลยเลือกที่จะเงียบแล้วเดินหนีเสีย

คนไทยปลูกฝังให้กตัญญูกตเวที ปลูกฝังว่าลูกไม่ควรเถียงผู้ใหญ่และสำคัญที่สุดพ่อแม่จะผิดจะถูกลูกก็ห้ามเถียง

สารภีสลัดความคิดฟุ้งซ่านเรื่องบิดามารดาทิ้งไป ถ้าเธอไม่มีเงินไปให้มารดาห้าพันต้องโดนหนักแน่ ๆ

สุจิราน้องสาวของเธอก็มีชะตากรรมไม่แตกต่างกันนัก แต่น้องสาวของเธอโชคร้ายหน่อยที่ได้แฟนเป็นนายเก่ง เธอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยจริงใจกับสุจิราเท่าไหร่ แต่เพราะความรัก น้องสาวของเธอถึงได้ยินยอม

สารภีจัดการทำความสะอาดบ้านช่องให้สิงห์เหมือนเคย อย่างน้อยเธออาจจะได้ค่าขนมเพิ่มอีกเล็กน้อย

แม้จะทำด้วยความเต็มใจ ไม่ได้หวังเงินทองหรือสิ่งตอบแทนใด ๆ จากเขาก็ตาม แต่สิงห์ก็ยัดเยียดให้ทุกครั้ง เขาไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใครและไม่ชอบใช้งานใครฟรี ๆ ด้วย

สารภีทำความสะอาดบ้านก็จัดการซักรีดเสื้อผ้าของสิงห์จนเสร็จ เธออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เพราะเสื้อผ้าของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ

เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ชุดใหม่ก็ของสิงห์นั่นแหละ เธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขาแค่ตัวเดียว ด้านในโนบราและไม่มีกางเกงในเพราะเธอเอาชุดตัวเองไปซักตากผึ่งลมเอาไว้ พรุ่งนี้จะได้ใส่กลับบ้าน

บิดามารดาไม่เคยถามไถ่ว่าเธอจะไปนอนค้างอ้างแรมที่ไหน โดยเฉพาะมารดา เจอหน้ากันก็แบมือขอแค่เงินเท่านั้น พวกท่านเห็นเธอเป็นแค่ตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่ ไม่มีคำถามห่วงใย ถามว่ากินข้าวหรือยัง สบายดีไหม ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยได้ยินประโยคพวกนี้จากปากของพวกท่านเลยแม้แต่ครั้งเดียว

มันเป็นความเคยชินที่สุดแสนจะด้านชาสำหรับเธอ ไม่ได้ยินคำห่วงใยเธอก็ไม่เรียกร้องให้ได้ยินได้ฟัง แม้ลึก ๆ ในใจของหญิงสาวจะโหยหาความรักความใส่ใจจากคนรอบข้างเพียงใดก็ตามที

เสียงของคนที่เดินเข้ามาในบ้านทำให้สารภีชะงัก วันนี้สิงห์ไม่ได้กลับมาเพียงคนเดียว แต่เขาพาเพื่อน ๆ กลับมาด้วย

พอเพื่อน ๆ ของสิงห์เห็นเธอก็ชะงัก ก่อนจะหัวเราะขำ ๆ มองเธอด้วยสายตาแทะโลม สารภีหน้าร้อนผ่าว

อ่านต่อ