ลูกหนี้ตีตรา

นท

รยังติดตา ทำให้ใจกระเจิดกระเจิง แม้จะดีขึ้นบ้าง แต่ยังอยากกร

าวสวมเสื้อเรียบร้อยแล้ว พยายามไม่มอง

ื่ออย่างไม่ต้องบอกเลยว่า ตฤณยังไม่เคยแตะต้องพรรณธร เพราะไม่เช่

ำตาบนใบหน้านุ่มอย่างอ่อนโยน ก่อ

่จะแปลเปลี่ยนความหมายผิดไป อาจทำให้เกิดการรบรากันทั้งปากและร่างกาย ที่คนพ่ายแพ้ก็คือหญ

้อ้อมแขนที่ได้ซบจะอบอุ่นและปลอดภัย แต่เธอก็ไม่คิดจะพาตัวเองเข้าไปซุก ด้วยรู้ส

ได้ เมื่อชายหนุ่มไม่ยินยอมและยังจะสอดแขนเข้าระหว่

ิวไปไหน” หญิงสาวถ

งับความต้องการไว้ได้แล้วเชียว แต่พอได้เข้าใกล้เนื้อนิ่มอีกทั้งกลิ่นกายสาวที่หอมจรุงใจ ทำให้ไฟพิศวาสเ

หว แต่ทำได้ยากยิ่งนัก เธอจิกปลายเล็บคมลงบนแขนแกร่งและลากแรงๆ จนชายหนุ่มถึงกับส

คมน์ถาม เพราะกลัวตัวเองจะทานทนไม่ไหว กระชากหญิงส

รหลุดพ้นจากอ้อมแขนแข็งแกร่งที่ทำให้หัวใจเต้นไม่เ

เบาให้ร่างเล็กก้าวมายืนเคียงข้างอีกครั้ง สองหนุ่มสาวเดินออกไปจากโรงแรมโดยมี

่อายเท่านั้นแหละ” หญิงสาวตวาดเสียงเบ

ื่อเห็นพรรณธรนั่งหน้าตาหงิกงอ ตั้งแต่ก้าวขึ้นบนรถ ริมฝีปากจิ้มลิ้มก็ขมุบขมิบ

รือไม่ มันก็เรื่องของต้นหลิว พี่คมน์ไม่ต้องมายุ่งเลย รีบๆ ขับรถไ

ลเลย ขับรถจริงๆ ก็เพียงแค่สิบถึงสิบห้านาทีก็ถึง แต่เพราะความที่อยากอยู่ใกล้พรรณธรนานๆ เขาเลยเลือกใช้เส้นทางซึ่

ำไมละ ทีพี่คมน์ยังแ

คร้ามผุดรอยยิ้มตรงมุมปากด้านหนึ่ง ดวงตาคมกริบเป็นประกายพราวระยับ “ต้นหลิว

ล้งหรือคะพี่ชายขา...” เธอยื่นมือไปหาเขา หยิ

ี่เจ็บนะ

้งกลับบ้าง คิ้วคมเข้มเลิกขึ้นสูง บนใบหน้าผุดรอยยิ้มเล็กน้อยตรงมุมป

เจ็บ เพราะผิวพี่หนาย

จอดข้างทาง พร้อมสะบัดเล็กน้อย เขาก็รวบมือเล็กเอาไว้ได้

วน้อยเต้นไม่เป็นระส่ำ เธอทุบและแกะมือใหญ่ออกจากเอว ใบหน้านวลผ

คางมนให้หันหน้ามาทางเขา ก่อนจะแนบริมฝีปากหนาบนวงหน้านวล สิ้นสุดตรงริมฝีปากอ

มเบี่ยงหน้าหนี “พี่ค

ตวัดไล้ซอกซอนไรฟัน กระพุ้งแก้มนุ่ม สลับท่องเที่ยวไปทั่วโพรงปากนุ่ม เกาะเกี่ยวกับปลายลิ้นเล็กที่พยายามผลักไสส

ว ลมหายใจเริ่มติดๆ ขัดๆ กับไฟพิศวาสที่เร่าร้อนเหมือนกับกำลังจะสูบเอาลมหายใจออกจากเรือนกาย พรรณธรค่อยๆ ด

มฝีปากอุ่นไปทั่วใบหน้านวล ซุกไซ้ลำคอระหงก่อนจะฝ

คมแดงคล้ำเพราะต้องสะกดกลั้นอารมณ์พิศวาส โกรธตัวเองเหมือนกัน

างไม่ขัดขืน เธอซบซุกใบหน้ากับบ่ากว้าง

” หญิงสาวพูดอย่างตะกุกตะกัก

อไปถึงบ้านเดี๋ยวพ่อกับแม่ก็ต้องแยกต้นหลิว