ลิขิตหงส์ฟ้าชะตารัก แคว้นเว่ย

มดเรี่ยวแรง บ่าวตัวน้อยเอาเสื้อผ้าหลายชิ้นมาวางซ้อนกันก่อ

ยล้า “อืม เจ้าไปพักเถอะ อี

ออกไป “วันนี้… หากไม่ได้คุณหนูรอง เกรงว่าบ่าว คงเข้าไปในศา

่สนใจ รอจนในห้องเงียบเสียงแล้ว เขาค่อยๆยก

เขากำมือเป็นหมัดแน่นและคิด

หวินจิ้งเพิ่งเสร็จจากการฝึกฝนและกำลังจะกลับไปอ่านตำราที่ห้อง อีกสองวันอาจ

าเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็ว ทำให้คนที่ปาหินใส่เขาร้องข

คอก กล้าหลบหินของข้า คิดว่าเรื่องจะจบง่ายๆหรือไร หงซิ่ง! ไปเก็บหินมาให้ข้าอีกเดี

ไหน หากเจ้าไม่อยากถูกโบยจนเนื้อแตกล่ะก็ อย่าขยับตัวเด็ดขาด!!” เด็กหญิงไม

่หน้าผากของเขาเต็มแรง เลือดบนหน้าผากไหลผ่านดวงตาทำให้เ

คงต้องนอนซมไปอีกหลายวัน และไม่สามารถไปรับการทดสอบกับอาจารย

ไปนะ!! ข้ายังไม่หายหงุดหงิดเลยสักนิด เจ้ารออยู่ตรงนี้ ข้าจะไปเลือกห

หนึ่ง แต่ด้วยชุดรุ่มร่ามที่นางใส่ทำให้เผลอ

ังดิ้นรนหาทางเอาชีวิตรอดในน้ำด้วย

งไม่แยแสเสียงร้องตะโกน เสีย

บใช้ประจำตัวของเขาเห็นบาดแผลบนห

ับ… เหตุใดท่านถึงบาดเจ็บ” ซุนเต๋อ

ากลับ วางใจเถอะ เรื่องที่ข้

ไปไม่นาน ที่หน้าประตูก็มีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามาถึงด้านใน ซุนเต๋อรีบ

อย่างตั้งใจ เมื่ออ่านจนจบเล่มแล้ว

ว่าทุกคนในบ้านมารวมกันครบแล้ว และผู้ที

กนี่ไปโบยซะ!!” เหล่าไท่จวิ

่กรูกันเข้ามาจับเขาพร้อมตะโกนถามว่า

อร์ตกน้ำ โทษโบยยี่สิบไม้นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ หากหลินเจี่ยเอ๋อร์เป็นอะไรไ

ม่ได้

ับตา เจ้ายังกล้าปฏิเสธอีกรึ เจ้าเด็กไม่รู้ดีชั่

ิวเหวินจิ้งอีกครั้ง แม้เขาจะสามารถหลบหลีกได้ แต่เร

ิเศษ หากเป็นเด็กสิบขวบทั่วไป คงไม่เหลือลมหายใจแล้วเป็นแน่ แต่โชคดีที่เขาฝึกฝนวรยุทธ์และร่างกาย

วของมากมาย ทั้งชุดเครื่องนอน ผ้าห่ม เสื้อผ้าสำเร็จ

ายกมาให้ข้า ส่วนอีกชุดส่งไปที่เรือนพี่ชายใหญ่พร้อมกับของท

้าค

ได้เชิญท่านหม

นหมอกำลังรออยู่ด้านนอกเจ้าค่

่เอง ส่วนเจ้าก็ยกสำรับของข้าไปที่นั่นด้วยแล้วกั

ชายใหญ่ไล่ออกมาอีกล่ะเจ้าคะ” ท่าทาง

” เพราะตอนที่ทำแผลให้เขา ดูก็รู้ว่ามีไข้อ่อนๆ หากไม่ได้กินยาลดไข้ล

อีกครั้ง ก็เป็นจริงดังคาด ซุนเต๋อบ่าวรับใช

บหลิวลู่หลิน ซุนเต๋อก็ถึงกั

วกรับแขกขอรับ… เอาไว้..เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อ

ปในเรือน เมื่อเข้าไปถึงห้องนอนก็พบว่าหลิวเ

ยกเข้ามาในห้อง ตามด้วยเครื่องนอน และเครื่องเรือนต

่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “นี่..นี่… หากคุณชายตื่นมาล่ะ

้สิ่งของเหล่านี้จะไม่ได้งดงามประณีตเหมือนในห้องนาง แต

ดี ตอนนี้เพียงแค่ตัวร้อนเพราะพิษไข้เท่านั้น ข้าจัดยาไว้ให้แล้

าแล้วส่งให้ท่านหมอด้วยตนเอง “ขอบคุณท่านหม

หญ่เอง” หลิวลู่หลินหยิบผ้าจากในอ่างน

ำเองดีกว่าขอรับ คุณหนูรองไปรอที่ห้องด้านนอกเถอะขอรับ” หากให้

ึ เจ้าจะขัดคำสั่งข้าหรือ” หลิวล

งไม่กล้าออกจากห้อง “รีบไปสิ! มัวชักช้าอะไรอยู่” นางแกล้งต

ัวน้อย นางเลื่อนอ่างเข้ามาใกล้ตัวอีกครั้ง

วดเล็กน้อย ขนตางอนยาวราวกับเด็กผู้หญิง จมูกโด่งเชิดรั้น ริมฝีปากบางดูซีดเซียวเพราะพิษไข

เสียงละเมอแผ่วเบาดังอ

อนโยน พลางกระซิบเสียงเบาริมหู

าวกับต้องการพึ่งพิง “เด็กดี ข้าจะดูแลเจ้าเอง” เสียงของนางด

าตามรอยขาดบนหน้าต่างและประตูเรือน ป

อยๆ และสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างเล็กที่กำลังยกถ้ว

ะ ยาที่ขมเช่นนี้คุณหนูกลับ

ได้ทุกอย่างเล่า เจ้าคงไม่เรียกขานคนผู้นั้นว่าผู้ยิ

ดดังขึ้นเรียกให้เด็กหญิงหันไปมอง เมื่อเห็นเด็กช

่นไว้อยู่ ทานเสร็จแล้วจะได้ดื่มยา…” นางกล่าวยังไม่

ไปด้วย” น้ำเสียงเขาแฝงไ

วามร่วมมือกันหน่อยไม่ได้หรือไร” นางว่าพ

้องการ ก

อย่างไร ข้าไม่สน ข้าจะช่วยก็คือช่วย!!” นาง

งมาดร้าย “เจ้าทำเช่

ห้หลิวลู่หลินถึงกับแข้งขาอ่อน ‘เหตุใ

้กล้าที่กำลังจะเข้าสู่สนามรบ “จุดประสงค์ของข้านั้นง่ายมาก ที่ท่านบาดเจ็บเช่นนี

ม่ชอบความวุ่นวา

็ คืนนี้ข้าจะอยู่ที่นี่!!” สิ้นคำของนางหลิวเหวินจิ้งถ

” นางไม่พูดเปล่าแต่เดินไปยกถ้วยโจ๊กมาตรงหน้าเขาจริงๆ และย

อนกัน” นางพยายามฉีกยิ้มอ่อนหวานให้เขา

้าเป็นครั้งสุด

ข้าถึงจะยอมกลับ” นางยื่นคำขาดก่อ

นป้อนเขาช้อนแล้วช้อนเล่า จนในที่สุดก็หมดถ้วย หงซิ่งจึ

ม้เชื่อมที่ข้

ด้วยเจ้าค่ะ” หงซิ่งรี

จิ้งเอื้อมมือคว้าถ้วยยาและดื่มรวด

ากห้องมองดูการกระทำเมื

ื่มยาได้” หลิวลู่หลินเอ่ยอย่าง

ก่อนจะเอ่ยกับเขาอีกครั้ง “พรุ่งนี้ข้าจะมาใหม่ ข้

ดูเหมือนว่ากำแพงที่เขาตั้งไว

ีนะเจ้าคะ พรุ่งนี้ข้าจะให้คนมาซ่อมประตูกับหน้าต่

แทนเจ้าของร่างเดิมแล้ว ถึงเขาจะไม่ชอ

ที่บริเวณนี้นอกจากมีต้นไม้ขึ้นรกเพราะขาดกา

นเรือนขอ

องอดีตฮูหยิ

ในที่แบบนี้เล่า” สิ้นเสียงหลิวลู่หลิน หงซ

่หลินยิ่งมีมากขึ้น นางถามต่อ

ใช้นะเจ้าคะ แต่ความจริงเป็นอย่างไร

ซิ่งขึ้นอีกนิดอย่างกระตือ

ยใหญ่ไม่ใช่ลูกของ