บ่วงเล่ห์บำเรอรัก

คออย่างชอบใจกับชะตากรรมของเขาเสียเต็มประดา แน่ล่ะมันคิดว่าเป็นการสะใ

ังนึกถึงคำเตือนของน้

เขาหลบหน้าดิดิเย่ร์ไปอยู่ที่ไหนดี จนกว่าเรื่องวุ่นวายทั้งหมดจะสงบลง แต่.

ิดิเย่ร์ อย

กับแยกเขี้ยวขู่ เขาเดินเลี่ยงสุนัขปากเปราะ อ้อมหล

าว

มรีบวิ่งฝ่าสายฝน ฉวยหยิบขึ้นมาจากพื้น ให้ตายสิ! ไอ้โจรกระจอก หยิบเงินสดออกไปจนหมด แต่กลับทิ้งบัต

ในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม เขาเดินย่ำ

am

สักที...รองเท้าหูคีบฟองน้ำ วางอยู่หน้าห้องพักห้องหนึ่ง ขนาดพอที่เขาจะสวมได้ ชายหนุ่มตรงดิ่งไปยังที่ที่นั้น เขาถอดถุงเท้าเปียกฉ่ำ โยนทิ้งไปไกลๆ ก่อนจ

้อน เขาคงต้องหาตัวช่วยให้ตัวเองก่อน กว่าจะเช้ายังอีกนาน ตอนนี้เวลาเท่าไรแล้วก็ไม่รู้? เมื่อนาฬิกาเรือนโปรดของเขาดันหยุดเดินเสียอย่างนั้น “เชี่ยเอ๋ย! แพงเสียเปล่า” ชา

้งเสื้อและกางเกงลงมาจากราว เขาเหลียวซ้าย แลขวา ก่อนจะรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตถอดออกจากตัวสะบัดขึ้น

ส่เสื้อยืดเก่าๆ คอย้วย กับกางเกงหูรูดราคาถูก สวมรองเท้าแตะแต่กลับเดาะใส่นาฬิกาโรเล็กซ์ที่มันหยุดเดินไปเสี

วเองฉิบห

นอาจจะเป็นเป็นช่วงดึกสงัดบวกกับอากาศเย็นๆ แม้มีคนป้วนเปี้ยนเดินพล่านไป พล่านมา ยังไม่มีใครโผล่หน้าออกมา

ลัวน่า ฉั

ขาเดินตามมันไป เหมือนกับสุนัขผอมแห้งมันจะรู้ว่าเขาต้องการอะไร สิ่งที่เห็นในสายตาหลังเดินพ้นมุมตึก แคร่ไม้เก่าๆ อยู่ใต้ชายคาห้อ

นนะ ฉันจะมารั

อ เลยนอนหมอบอยู่ข้างแคร่ คอยระวังภัยให้คนแปลกหน้าที่