ในค่ำคืนที่ฟ้าไร้ดาว

ค่ะ วู่ ๆ พี่คี

ก็ทำเอาหัวใจของเด็กสาววัยสิบห้า

ธิของเธอก็ค่อย ๆ แตกซ่านในที่สุด จนทำต่อไม่ไหว ตัดสินใจเปิดกระเป๋าผ้าสำหรับใส่สัมภาระที่ตัดเย็บด้วยตัว

ที่เงียบ ๆ ทำกา

มหนีเอาไว้แน่น ยิ้มล้อเลียนใส่ ก่อนจะยื่นห

า นี่เขินพี่คี

ตาเพื่อนมองลงที

ด้เขิน พราว

ร พราวก็จะหน้าแดงแบบนี้ทุกที พี่คีย์คุยอะไรกับพราวด้วย พราวก็จะไม่กล้าม

ทย์ชื่อดัง ไม่วายยื่นมือมาจับแก้มของเธอเบา ๆ เชิงหยอกเย้าไ

อเกลียดใครขึ้นมา พี่คีย์จำฝังใจแล้วก็จะหาทางเอาคืนเจ็บ ๆ เลยแหละ เพราะฉะนั้น

ามก็ดังมาจากอีกทางของม้านั่ง

ชญา ถามจบก็เปิดกระเป๋าหยิบการบ้านของวิชาหนึ่งขึ้นมากางออกรอทำ อีกมือแกะถุงจิ

เล่ห์ใส่แล้วว่า

ลอดเลยนะ สองคนนี้ชอบมีเรื่องอะ

อกปนขำ พร้อมกับจ้องตาเ

บหน้าดูออกว่ากำลังงอนเพื่อนทั้งสองคนอยู่ ฐิติชญาเลยหัน

ครีมบอ

ั้งด้วยอาการตกใจ ฐิติชญาเลยหัวเราะออกมาลั่นที่แกล้งเธอได

์มานั่ง

้าแล้ว เพราะมัวแต่โต้เถียงกันอยู่ จนไม่ได้มองเลยว่า

รินทร์เขยิบหนีด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย พ

า เอ

้วก็แกล้งส่งสายตาล้อ ๆ มาที่เธอ บอกเ

ณค่ะพี

เขาหันมามองทางเพื่อนของน้องที่นั่งข้าง ๆ กัน กำลัง

จะบอกพี่คีย

่เธอที่นั่งหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม ฐิรดลมอ

าน่ะครีม หัวเร

ี้พี่ค

้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ด้วย แต่

ถามน้องสาวก่อนจะมองไปยังเพื่อนขอ

ฐิติชญาบ่นพี่ชายตัวเองเสร็จก็อมยิ้ม พูด

าจารย์ต่

ด้ข้ออ้างเรื่องอาจารย์เรียกให้เธอได้ลุกออกจากตรงนี้ไป ก็ค่อยขยั

าอาจารย์

ป หัวเราะไม่หยุด “อ้าวพราว เ

าเสียดายเล็กน้อย หันมาถามน้องสาวขอ

น้องสาวตัวดีพูดไปย

่าทีของพี่ชายตนเองแล้วก็หยุ

คน สุดท้ายแม่ตัวดีเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง ดึงแขนพี่ชายให้อยู่ฟังก่อน “พราวบอกว่าพี่คีย

หัวน้องสาว โดยมีสายตาของมณีนาถมองนิ่งอยู่อย่างนั้น พอเห็นฐิรดลหันมามองที่ตนบ้างก็หลบ

ัมภาษณ์ลงในหนังสือของโรงเรียน เพื่อบอกกล่าวแก่รุ่นน้องว่าในรุ่นพี่ที่ผ่านมามีใครที่สอบเข้าที่ไหน พอ

าเพื่อนซี้ แล้วเดินแยกไปขึ้นรถสองแถ

ป็นซอยตัน รอบด้านไม่มีบ้านของใครเลย ที่หน้าตึกแบ่งพื้นที่เป็นหน้าร้านเล็ก ๆ ที่ซึ่งเป็นร้านรับตัดเย็บซ่อมแซมเสื้อผ้า เม

ว่าทำไมต้องทำบ้านแบบนี้ แล้วก็ได้คำตอบ

งเราเป็นซ

ครบ

ขาก็พูดกั

้เรียกซ่อง

รียกว่าอะไ

ุขกับพวกผู้ชาย ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนนะที่เราจะให้ความสุขกับพวก

นูต้องจ

ตไป ก็ต้องทำแบบพวกพี่

ราวไม่มีทางท

นไปจากแม่ของมึงได้ยังไงวะอีพราว หน็อยทำมาตั้งชื่อย

ยันดังไล่ตาม

ู้หญิงคนหนึ่งในนี้ที่ทำงานไม่ต่างจากผู้หญิงที่

ยสักคนที่หลับนอนด้วย แล้วก็ค

ม่ของเธอคือใคร ภัทรวรินทร์ไม่รู้จักหน้าตาของแม่ตัวเอง ไม่มีรูปถ่าย มีแค

ลังอีกเลย เด็กสาวใฝ่เรียน ใช้ชีวิต กิน นอน อ่านหนังสืออยู่แต่ที่ร้

เพื่อออกมาช่วยสมสมร จนบ่ายโมงได้ที

จ๋

ของให้น้

เธอ ท่านรับซ่อมเสื้อผ้าให้ชาวบ้านในละแว

ินให้ พร้อ

มด นี่ตังค์ เก็บด

งขัน แล้วเดินออ

งแรกท่านพาเธอไปก่อน พอเด็กสาวเริ่มรู้ภาษา พอจะไหว้

อนมาลีก็กอดอกพูดขึ้น “จะให้มันทำร้านเย็บผ้า

จับผ้าเย็บตะเข็บ

ีอนาคตที่ดี มันไม่มีทาง

มันจะไปได้สักก