บอสขา...อย่าพึ่งมารัก

อจบมาทำงานก็ยังไปมาหาสู่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเรื่อยมา งานแต่งงานของอรสาคนที่ได้รับช่อดอกไม้เจ้าสาวก็คือรติ

อเช้าฉั

นไงบ้าง” น้ำเสียงขอ

้ายนะไม่ได้

่งอ

ี่ฉันขับไปเสยท้ายก็ต้องรีบไป แถมเขายังกล

เลยเหรอ” โสภิตาถามหน้าตื่นเพราะไ

ับรถตัวเองไปบริษัทแล้วย้อนกลับมาขับรถฝ่ายนั้นไปจอดด้วยเพราะไม่รู้ว่าจะไปจอด

ึกขอ

หมดแค่น

มีอี

้านายพี่เอม” คนฟังได้แต่นั่งกระพริบตาปริบๆ แล้วจินตนาการตามคำพูดของรติชา ซึ่งแต่ละเหตุการณ์ที่เพื่อนสนิ

ประจวบเหมา

ช่

มถึงอรสาขึ้นมาบ้าง เพราะมั่นใจว่ารติชาค

่าจะใกล้แ

รรมชาต

็นว่าตั้งใ

งขนาดไหนถึงจะให้เด็กคนหนึ่งคลอดมาได้” พูดไปแล้วโสภิตาก็ออกอาการข

เสียวๆ อยู่” คนไม่เคย

่ยนเรื่อง แล้ว

ก็หยิบผักชิ้นโตเข้าปากจาก

หรือไงยะ ถึง

นี่ อร

ักรีบแย้ง แต่ถึงจะไม่ชอบกิ

ผักนี่แหละ คนไม่กิน

ออ...เกือบลืม

” รติชาแกล้งถามขึ้น ส่วนคนถ

งกับ

หมือนจะเซ

ฉันส่งอะโวคาโดจ

้วเหรอ” น้ำเสียงของรติชานั้นบ่งบอกว่าตื่นเ

็บเหมือนปีก่อนๆ ไหมล

อะโวคาโดที่ไร่เสมอ โสภิตาเป็นเกษตรกรรุ่นใหม่ที่สนใจทำเกษตรและพืชที่ศึกษ

น ยังมีผลไม้ชนิดอื่นๆ รวมถึงผักปลอดสารอีกหลายชนิด เรี

ย์หน้าหยุดยาวสา

ี่รติชาเอ่ยถึงคือรถมินิคูเปอร์คู่ใจ แต่อีกฝ่าย

ฝั่งธนที่แกจะขับรถข้ามสะพานไปกลับวันเดียว

ก็ดีประหยัดเ

ก็บอก

รสาส่งรูปมาให้ดูซึ่งมันคือรูปลูกของทั้งคู่ที่ตอนนี้คลอดอย่างปลอดภัยแล้วนั่นเอง โสภิตาพลอยดีใจไปด้ว

ินอะไรไม่ลง ปิลันธน์ตรงขึ้นห้องนอนเมื่อมาถึงก็วางกระเป๋าทำงานไว้บนเก้าอี้ เดินผ่านโซนแต่งตัวไปยังห้องน

้าเรียบเฉยดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด นั่นเพราะหลายวันมานี้เขาทุ่มเวลาทั้งหมดไ

้ำอุ่นโอบอุ้มร่างกายไว้ ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาหลายวันถูกบำบัดด้วยวิธีเรียบง่ายแต่มันก็ช่วยให้ชายหนุ่มสดชื่นได้ไม่น้อย ปิลันธน์ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำราว

์พร้อมจัดแจงให้นำไปส่งจนถึงมือของอรสาที่โรงพยาบาล จากน