บอสขา...อย่าพึ่งมารัก

เก้าอี้ได้ก็เอนหลังพิงแล้วออกอาการนิ

รหรือเปล่

กถีบ

ปิ่นขอจับท้

ล้วนำมาวางบนหน้าท้องกลมๆ ของตัวเอง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ลูกดิ้นพอดี แม้จะยังไม่เคย

ใหญ่เ

นบางทีพี่ไม่ไ

นนี้มาสาย ทั้งๆ ที่เ

ิ้มให้รติชา จากนั้นก็เริ่มสอนงานแต่เอาจริงเธอก็แทบไม่ต้องสอนอะไรเพราะนี่

ลาพักช่างผ่านไปไวเพราะแป๊บๆ ทั้งสองก็กลับขึ้นมาทำงานแล้ว แต่จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ระทึกเม

ิชาจึงจำต้องรับปากแต่ก็พอจะโล่งอกเพราะรู้ว่าสามีของอรสาไปรอที่โรงพยาบาลแล้ว เมื่อส่งอรสาเสร็จร

ลเพราะน้ำเดินน่าจะคลอดเร็วๆ นี้ ฉันจึงรับหน้าที่ดูแลงานต่อ ซึ่งตอน

ันธน์ แม้จะสงสัยว่าทำไมเขาถึงชื่อเหมือนกับเจ้าของรถปอร์เช่ 911คันนั้นแต่คนชื่อซ้ำก็มีอยู่ทั

แต่ถ้าไม่เป็นการรบกวนผมอยากไ

้บอกเธอไว้บ้างแล้วว่าวันนี้เจ้านายต้องใช้เอกสารอะไรเพื่อไปประชุมกับลูกค้า รติชาจดจ่ออยู่กับหน้าจอคอม

จึงโซโล่ลุยงานที่ยังไม่คุ้นเคยตามลำพังแต่ถึงอย่างนั้นรติชาก็เอาตัวรอดมาได้ พอมีเว

้องการคงรออีกพักใหญ่ดีไม่ดีอาจคลอดคืนนี้ รติชาสลัดความคิดเรื่องอรสาออกไปจากสมองก่อนชั

จอดตรงประตูทางเข้า ทันทีที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นก็รีบตรงมาเปิดประตูรถให้พร้อมกับตะเบ๊ะทำความเคารพทันที

ื่อเช้าเขาไหว้วานผู้หญิงเจ้าของรถมินิคูเปอร์สีแดงคันนั้นให้ดูแทนเพราะติดประช

มาจอดที่นี่ใช่ผ

้าหน้าที่รักษาคว

ได้ฝากกุญ

จ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะทันได้เอ่ยจนจบ

ี๋ยวฉันติดต่อ

งกับพนักงานบางคนที่เริ่มทยอยกลับบ้านเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายต่างเอ่ยทักทายกันอย่างเป็นกันเอง จากนั้นปิลัน

คือเลขาคนใหม่ที่มาทำงานได้ตรงกับวันที่อรสาคลอ

ระทั่งเห็นผู้หญิงคนหนึ่งก้มๆ เงยๆ เหมือนกับกำลังหาอะไรสักอย่าง ชุดแบบนี้ทำไมถึงดูคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่

จะเห็นดาววนไปวนมารอบๆ ศีรษะ ก่อนจะรีบขยั

ิชาต่างอุทานออกมาอย่างตกใจเพ