บอสขา...อย่าพึ่งมารัก

ขึ้นจากปากของทั้งคู่อีกครั้ง คราวนี้ทั้งสองต่า

ทำอะไรท

า ปิลันธน์กลับตั้งคำถามแบบเดียวกันกลับมาเสียได้ รติชาเป่าลม

นมาท

ทำ

มองชายตรงหน้าไปด้วยหรือว่าเขาจะเป็นเ

านตอนที่คุณเอมลาคลอด” ปิลันธน์เอ่ยถาม

ติชา” รติชาพยักหน้า

ั้นเราก็

ชาอีกครั้งเพราะไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำว่าคนกันเองที่ช

ณบ้างแล้วว่าเจ้านา

ณปิลันธน์ อย่าบอก

ชาซึ่งน้อยคนนักจะเห็นรอยยิ้มของเขา ทว่าเวลานี้รติชายืนอึ้งจึงไม่ได้สน

ได้รู้จักเ

รุนแรงไปหน่อย แต่ผมก็ให้อภัยได้

ไม่ได้ตั

กไว้” นั่นเพราะวันนี้ตอนประชุมเขาขอไฟล์งานจาก

บคุณ

อยู่ที่หน้าบริษ

กกรวยตรงที่จอดวีไอพีออกให้แถมยังตรงมาตะเบ๊ะใส่ฉันอีก” ความสงสัยในใจขอ

ผม แต่ยังไงก็ขอบค

คุณก็ไม่ควรไว้ใจฉันถึงขนาดยื่นกุญแจร

ไปทันที” คำพูดของปิลันธน์ทำให้รติชาแอบมองบนใส่เล็กน้อย ก่อ

ล้ว ส่วนนี่กุญแจรถบอสค่ะ” เอ่ยบอกเสร็จรติ

่ต้องรอผมหรอก” ปิลันธน์เอ่ยบอกจากนั้นก็ตรงไปยังห้

ีความจำเป็นต้องรอเจ้านายอย่างปิลันธน์ในเมื่องานของตัวเองเสร็จหมดแล้ว เ

เจอเธออีกครั้งแถมยังมาทำหน้าที่เป็นเลขาส่วนตัวตอนที่อรสาลาคลอดอีกด้วย

ส่วนตัว เมื่อเปิดประตูเข้าไปได้ก็จัดการถอดรองเท้าส้นสูงออกมาใส่สลิปเปอร์นุ

หยิบผลไม้และสลัดในตู้เย็นออกมาวางบนโต๊ะ จากนั้นก็นั่งกินมื้อเย็นริมกระจกเสพบรรยากาศมุมสูงของชั้นยี่ส

รศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น หญิงสาวยื

าไง

บไป เธอรู้ว่าวันนี้เพื่อนสนิทไปรับจ๊อบเป็นเลข

าวเ

วันแรกเป

ตั้งแต

ง ไหน