ร้อยเล่ห์แค้น แสนเล่ห์รัก

าของไร่พืชวิวัฒน์พัฒ

ามทันที ค่อยหันกลับมาหยิบอ

ุลยาวกว่านี

งนะ แขวะไม่เ

ปรามอย่างเคืองๆแต

ให้พวกเธอและเพื่อนร่วมรุ่นที่จบชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกกันแล้ว เลยสะดุดตาเข

นเบือนสายตาออกไปทางอื่น ไม่คุยอะไรต

ล้กับไร่พี่เขา

นิดหนึ่ง เจอกันบ่อยไหมอย่างนั้นหรือ

แล้วข้าวรู้จักพี่

ไม่ได้สนใจคนที่ก

คนหลังนั่นพูดถึงด้วยน้ำเสียงไม่ชื่นชมเท่าคนแรกอย่างที่พอฟังออก

นอยากรู้จักด้วย ไม่รู้เ

างหมั่นไส้แล้วจ

สง่าเป็นรูปปั้นเทพเจ้ากรีก ส่วนคนน้อง...ก็อีตาคนที่ยืนยิ้ม

ามไปปราดเดีย

ๆนั่นยิ่งไม่หล่อ ยืนเก๊กอยู่ได้ ทำท่าก

วย รีบค้าน “ไม่นะ พี่กรเขาแค่เ

ยืนหลังตรงยังกับทหารเฝ้าประตูพระราชวัง หน้าพี่แกเคยยิ้มกว้างกว่านี้ไหม ไม่เ

วิวัฒน์พัฒนะการกุล ได้ยินคำบาดหูนั่น

กเคี้ยวตุ้ยๆต่อ เบือนหน้ามองบรรยากาศของร้านท

กเธอและเพื่อนๆมัธยมศึกษาปีที่ห

ึ่ง คณะแพทยศาสตร์ ส่วนเธอ ขวัญข้าวยิ้มให้ตัวเอง เธออยากเรียนต่อเหมือนกัน ที่คิดไว้

ุสิบห้า เป็นต้นว่าทำบัญชี ติดต่อไซโล โรงงานสับไม้ ตัวแทนปุ๋ยและยา ดูแล

รื่องงานในไร่ราวกับเป็นผู้ใหญ่แล้วคนหนึ่ง

งถือว่าเด็กอยู่มาก ก็ตามอายุนั่น เอง เด็กสาวยังเจอคนเจอโลกไม่มากจึงมีประสบการณ์ในชี

งมาจากธิดารัตน์อีกครั้ง

เรียก

้ด้วย เมื่อกี๊ไหนว่าไม่รู้จัก ทำไมชายหนุ่มท

คร เลยทักทายตามมารยาทอย่าง

ีเที่ยวหร

นถามแล้วยิ้ม

าตาดีราวนักแสดงจากแดนโสม เขาขาวแลดูสะอาด ที่สำคัญกว่านั้น เธอรู้จักธนดลดี

อกอีก

งส่งค่

มอ ท่าทีดูออกชัดเจนว่าชอบเด็กสาวไร่ข้างเคียงกัน

ค

ัวหนีหน่อยหนึ่งอย่างไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ไม่ชอบหน้านายนี่ ทั้งๆที่ปลื้มพี่

ายสนิทสนมกับเด

เรียนที่ไหนคะ เ

มองแก้วน้ำขอ

้คิดได้ค่อยไปสมัคร เรียนตอนไหนก็ได้ค่ะ ยังไงก็ทัน” เ

ม่เห็นด้วยเลยที่อีกฝ่ายจะหยุดเรียนเพื่อไปช่วยงานในไร่

ิดอย่างงั้นจริงๆ”