โอ้ว... แม่สาวน้อย
ไม่ยอมให้ความกักขฬะจากคนโรคจิตนี้ล่วงล้ำเข้าไปชอนชิมความหวานดุจน้ำค้างกลางหา
ว่าเธอจะเข้าใจผิดหรือถูก ก็จะไม่ยอมให้ความน่ารังเกียจนั้นล่วงล้ำเข้ามาแน่ เธอไม่อยากเป็นเหมือนกับนางเอกละ
ไม่นะ ฉันจะ
าหลีกหนี แต่ก็ดูเหมือนว่าคนโรคจิตนี้จะไม่ได้กระเตื้องเลยสักนิด ริมฝี
ันกลับถูกแทนที่ด้วยความอุ่นซ่านจนร้อน เพราะท่อนบนที่แนบบน แล
่จูบแรกเท่านั้นที่กำลังถูกช่วงชิง แต่สัมผัสแรกของเนื้อกาย
หน้าผานี้ให้ออกห่าง แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย เมื่อฝ่ามือแข็งปานคีมเหล็กนั
สียงร้อง ทว่ากลับไม่มีเสียงใดหลุดรอดออกมาเลย เพราะม
่วัตถุพลิ้วไหวนั้นจะชอนไชเข้าสู่ภายใน มันคือการจู่โจม
น สปีดความเร็วกระสันซ่านไม่ได้ต่างจากสว่าน
าหนอนน้อยตัวสีชมพูหวานแหวนกำลังช
้อีกฝ่ายหนึ่งเจ็บ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับกลายเป็นอาการอ่อนแรงจนต้อ
จลงมา เธอก็สะท้านสั่นไหวจนอยากจะเป็นลมเสียดื้อๆ เ
ัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอดจึงร้องสั่งให้เธอดิ้นรนเพื
ลิ้วไปมา ทั้งดูด ทั้งดุน และดึง ลิ้นน้อยๆ ของเธอ ราวกับจะสูบเอาวิญญาณ
ื้อ
่าคล้ายจะหมดอากาศหายใจ เขาปล่อยให้เธอสูดลมหายใจให้พอ เพราะตอนน
และกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอนั้น ทำให้ยุทธต้องพินิจใบหน้าแดงระเ
้ ไม่บ่อยนักหรอกที่เขาจะเห็น สมองดำดิ่งสู่
ละใบหน้าจิ้มลิ้มสุกสกาวของใครบางคน ก็หวนเข้าสู่ความทรงจำ เรื่อง
หึ... อย่างนี้
ต่นั่นน่ะมันยิ่งทำให้เขาได้ยินเสียงเจ้าของเชอร์รี่ครางงึมงำในลำคอ เธอกำลังเตรียมพร้อมจะถูกร
ม่นะ... อย่
นง่ายๆ ทีแรกกะว่าจะแค่สั่งสอนคุณคนสวยปากมอม ว่าอย่าไปหาเรื่องผู้ชายแปลกหน้า โดยเฉพาะเมื่