ณ กาลครั้งหนึ่ง

ท

ั่ง

.ศ.

นอนอยู่บนเตียงนั้นดูหม่นเต็มที ท่าทางของเขาอ่อนแรงลงเรื่อยๆ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจกับสภาพร่างกายของตัวเองมากนัก ต่างกับชายหนุ่มที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงลิบลับ คนที่

นเตียงบอกกับญาติผู้น้องของเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาคือ พันเอกลอยด์ สก็อต แลมป์ตัน นายทหา

ั้นสั่นอย่างไม

เขามาก บอกให้เขาอ่านสมุดบันทึกเล่มนี้นะ แล้วเขาจะรู้ว่าฉันเป็นยังไงตั้

ือเหมือนพี่ชายแท้ๆ อย่างตกใจเมื่อเห

เลยนะ พักเถอะ” เสียง

อยๆ ใบหน้าหวานของใครคนหนึ่งแวบเข้ามาในความคิด ดวงตาคู่นั้นของเธอถึงไม่ใหญ่นักแต่ก็ดูอ่อนหวานและอ่อนโยน ผมสีดำราวกับนกกาน้ำของเธอนั้นนุ่มสล

อย่างเป็นห่วง มันยากมากทีเดียวที่จะพย

ากเขาไปไหน ถึงตัวของฉันจะไม่มีอยู่แล้ว แต่หัวใจของฉัน ความรักของฉัน จะอยู่กับเขาตลอดไป อยู่กับเขาคนเดียวเท่านั้น ฉันเชื่อว่าฉันกับเขาจะได้พบกันอีก เราจะได้พบกันและรักกัน เมื่อเขาสามารถก้าวผ

กายพี่อ่อนแอมากนะ” ญาติผู้น้องบอกพร้อ

นสมบัติอื่นๆ ที่เหลือทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเงินสด ที่ดินที่มี และกิจการทั้งหมด ฉันยกให้นาย ฉันไม่มีทายาทที่ไหน ญาติที่เหลืออยู่ของฉันก็มีแค่นาย ฉันเชื่อว่านายจ

วชี้ไปที่สมุดบันทึกของตัวเองที่ตอนนี้เบิร์ทเป็น

น เวลาในนาฬิกานี้เริ่มขึ้นเมื่อวันที่ฉันพบเขาและหยุดลงเมื่อวันที่เขาจากไป มันเป็นเวลาของฉันกับเขา เวลาของเรา น

งเป็นห่วง แต่เขาทำได้แค่พยั

ะทำตามที่พี่บอกทุกอย่าง” คนป่วยบ

ะบอกเรื่องของพี่กับเขา” เบิร์ทรีบบอกอย่างรวดเร็วเมื

รักมากเหลือเกิน ฉันรักเขาตั้งแต่แรกเห็นหน้า ยิ่งพอได้รู้จักได้พูดได้คุย ฉ

ฟัง จะบอกเขาว่าพี่รักเขามากที่สุด เขาจะได้

จ ก่อนจะค่อยๆ หัน

ี่แม้แต่กาลเวลาก็ไม่สามารถพรากความรักของเราได้ ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร แม้ว่าเว

งไปยังด้านนอกหน้าต่าง ภาพของพระอาทิตย์ที่กำลังจะหายไปจากขอบฟ้านั

เหนื่อยอ่อน พร้อมกับลมหายใจที่ค่อ

ด้ น้ำตาไหลออกมาอย่างมากมายเมื่อรับรู้ว่า

่อนเวลาอันควร เขาควรจะมีชีวิตที่ยืนยาวและมีความสุขกับช่วง

” เสียงใครคนหนึ่งเรี

ยู่เป็นเพื่อนลอยด์อีกสักพัก”

ฉันกลับ

งมาอยู่ในการอุปการะของผู้เป็นลุงซึ่งเป็นพ่อของลอยด์ ทุกคนในบ้านดูแลเขาอย่างดี โดยเฉพาะลอยด์ ไม่ว่าเขาจะทำตัวเกเรแค่ไหนก็ไม่เคยทิ้งเขา อีกทั้งยังคอยแนะนำและชี้ทางที่ถูกที่ควรให้เขาเสมอ ถึงแม้ลอยด์จะเป

ปของหญิงสาวผู้เป็นที่รักนั้นทำให้ลอยด์จมอยู่กับความเศร้าโศก ลอยด์แทบไม่กินไม่นอนและหมดสิ้นความสนใจในสิ่งรอบตัว ยามที่ลอยด์อยู่คนเดียว เขาดื่มเหล้าและสูบบุหรี่ ซิการ์ ไปป์ อย่างเอาเป็น

1

งบ้านนิ่ง กี่ปีมาแล้วที่คนในภาพจากไปอย่างไม่มีวันกลับ

สียงเรียกนั้นทำให้เขา

ที่ตอนนี้อายุแปดสิบเก้าปี

ะไปโรงแรมเลยหรือเปล่าคะ”

ียงห้าวบอกก่อนจ

ับใครต่อใครหลายคน หนึ่งในนั้นคือเจ้านายของเธอที่ดูเหมือนว่าเขายังคงไม่คลายความเศร้าเลยแม้แต่น้อ

แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าของที่นี่ แต่ก็ไม่เคยที่จะวางท่ากับลูกน้องเลยสักคร

าวที่เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวาง

นเครือที่ต่างประเทศ ส่วนคนสุดท้องคนที่สามนั้นเป็นคนที่เขารักมากที่สุดและหวังจะให้อยู่ดูแลกิจการที่นี่ต่อ แต่ลูกชายเขากลับขอไปดูแลกิจการบ่อน้ำมันที่เทกซัสแทน ทุกคนต่างมีครอ

งเหนื่อยอ่อน เบิร์ทมองภาพครอบครัวของเขา ก่อนจะหันมาสนใจเอกสารตรงหน้าต่อเงียบๆ สัก

มหาเธอให้เจ

*