ณ กาลครั้งหนึ่ง

ื่อน

ตัวเล็กที่ตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้า เธอดูตื่นเต้นกับทุกอย

อกเมื่อสังเกตพฤติกรรมของญาติ

เหมือนกัน ถ้าใครทำให้เขาร้ายได้คนคนนั้นต้อง

ัวบุษบาบอกพร้อมทั้งดึงแขนของญาติผ

มมี่ยิ้มๆ เมื่

่ยวแล้ว เรามาเต็ม

้ารับก่อนจะเดินตามร่างบอบบ

ว้างขึ้นอย่างดีใจระคนตื่นเต้นเมื่อมองเห็นชื่อที่ปรากฏตรงหน้า แค่ชื่อของเขา ไม่ว่าจะที่ไหนหรือใครพูดถึงก็

ู่ที่จุดเดิมนานแล้วไม่ขยับไปไหน ร่างสูงเดินมาหยุดข้างๆ

ัวจริงเขาหรือไงเบล” ชาร์ลถามเมื่อเห็นญาติผู้น้องสนใจเจ้าของโร

ะ” หญิงสาว

กลับบ้านเรากัน เดี๋ย

พี่ก่อนจะพยักหน้ารับคำ

่บนเตียง มือหนาเอื้อมมาลูบไล้ที่แก้มนวลเบาๆ นัยน์ตาคู่นั้นของเขาเปล่งประกายสีฟ้าอ่อน เฉกเช่นน้ำทะเลที่ใสบริสุ

อยบุ๋มลงไปของเขา ช่างเป็นเครื่องหน้าที่ทำองศากันได้อย่างลงตัวไม่มีผิดเพี้ยน ริมฝีปากที่เรียวได้รูปลักษณะเป็นกระจับที่กำลังพอดีไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป รวมไปถึงโหนกคิ้วเหนือดวงตาที่หนานูน และขนคิ้วที่ขึ้นเรียงตัว

ัก กลับมาหาผม” น้ำเสีย

ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นเมื

งสาวเอ่ยชื่อขอ

ปรด...” น้ำเสียงที่พูดนั้นราวกับเป็นการขอร้อง น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน

านแฝงอยู่ของเธอเริ่มมีน้ำตาคลอ ก่อนจะไหลออกมาอย่า

หญิงสาวพู

ผู้ชายที่รักคุณมากที่สุดเถิดที่รัก.

๊งๆ

ัวบุษบามองดูรอบๆ ตัวก่อนจะยกมือขึ้นมาจับที่แก้มของตัวเองเบาๆ น้ำตายังติดอยู่ที่แก้

หรือเป็นเพียงแค

ษบาพู

ั่งคิด ทำไมเธอถึงต้องรู้สึกสะเทือนใจอย่างมากมายตอนที่ได้มองสบตาสีฟ้าของเขา เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ หญิงสาวคิด

ๆ ให้แสงสว่างส่องเข้ามาในห้อง ดวงตาคู่หวานมองท้องฟ้าที่วันนี้ดูเหมือนจ

จะปั่นจักรยานไปทำงานเสมอเนื่องจากระยะทางไม่ไกลนัก ทั้งที่ความจริงแล้วหญิงสาวสามารถ

กันฝนไปก็ดีนะ” นงคราญบอกพร้อมทั้งส่งเสื้อกันฝนให้หลานสาวอย

ะ” หญิงสาวบอกพร้อมทั้งเดินมาก

เร็วนัก” คนเป็นป้าบอกอย่างเป็นห่วงเ

รยานออกไปช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วมา

หญ่ ความรู้สึกอยากจะเข้าไปด้านในมีมากขึ้นหลังจากที่นึกถึงความฝันของตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเข้าไปได้อย่างไร ดวงตาคู่หวานละสายตาจาก

่แบบนี้ ดวงตายาวรีที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนแบบลูกผสมคนจีน จมูกโด่งแบบคนเอเชียทั่วไป ริมฝีปากบางได้รูป และคางที่

ปีเสียงดังลั่น จนทำให้เจ้าของชื่อหยุดชะงักก่อนจะหันมา

ก่อนจะเดินเข้าไปหาอย

บัวบุษบาถามเป็นภาษ

าหวานก่อนจะยิ้

อจนได้” เบิร์

อย่างบอกกับเธอว่าเขาไม่ใช่คนร้าย และที่สำ

่าคะ” บัวบุษบาถามเบาๆ เบิ

ยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร นานเท่าไหร่แล้วที่

่อน นานแสนนานมาแล้วแต่นึกไม่ออก

าจจะลืม แต่ผมไม่มีวันลืมเล

าหันไปมองญาติผู้พี่พร้อมทั้งยิ้มให้ ชาร์ลเดินเข้ามาห

เอ่ยทัก เบิร์ทพยักหน้ารับ ก่อน

ู้จักเขาด้

มญาติผู้พี

ลบอก ก่อนจะเริ่มแนะนำทั้งคู่

งผม ตอนนี้เธอมาเป็นเชฟใหญ่ให้ห้อ

รับอย่างพอใจเม

นะ” เบิร์ทพูดยิ้มๆ “ที่แท้ก็อยู่

ป์ตัน เจ้าของที่นี่” ชาร์ลแนะนำ

่รู้จักคุณ” หญิงสา

ห้คนเราลืมได้” เบ

อนกว่าๆ แล้วครับ” ชาร์ล

จะพบกันนานแล้ว” เบิร์

ม เบลมายืนมองทุกวัน” ชาร์ลบอกชายชราอย่างต้องการจะล้อน้อ

ยากเข้าไปดูด้านใ

ๆ เขาก็ชวนบัวบุษบาเข้าไปดูบ้าน ทั้งที่ก่อนหน้าน

้นได้จริงๆ เหรอคะ”

ท่าทางของผู้ใหญ่ใจดี บัวบุษบายิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้

ลังนั้นเหรอ”

นยังไงบ้าง แต่หนูคิดว่าต้องเป็นบ้านที่น่าอยู่มากแน่ๆ เชื่อไหมคะแค่

หญ่ใจดี บัวบุษบายิ้มออกมาอย่างดีใจ เธอคิดไม่ถึงว่ามันจะง่ายดายอะไรแบบนี้ ในขณะที่ชาร์ลยืนนิ่ง ควา

็นไปได้ เขารู้ดีว่าเพื่อนคนนี้หวงบ้านหลังนั้นมากแค่ไหน ไม่ว่าใครก็ไ

เหรอช

น่าแปลกไหมล่ะ

งได้ใจดีแบบนั้น” นงค

นิสัยดี ผู้ใหญ่เห็นก็ชอบทั้งนั้น” บริคบอกภ

ม่ใช่ว่าเขาสน

น้าเครียดขึ้น

ะตาย เขาไม่มีวันสนใจผู้หญิงอื่นหรอก” บริคบอก

*